🔥❌Playing with Fire❌🔥

?Κεφάλαιο 76°?

*Πρέπει να μιλήσουμε| πληκτρολογώ αλλά δεν το στέλνω,αφήνοντας τον κέρσορα να αναβοσβήνει.
Να στείλω τελικά ή βλακεια θα κάνω;

*Πρέπει να μιλήσουμε.* Στέλνω τελικα. Το αφήνω στο τραπέζι και κάθομαι στο καναπέ
Μια ανάσα ανακούφισης βγαίνει από το στόμα μου.
Ο παλμός της καρδιάς μου έχει μειώσει την ταχύτητα.
Και τώρα τι;
《Τώρα περιμένουμε..》
Σωστά περιμένουμε...
Άμα δεν δεχτεί;
《Θα το δεχτεί》
Και εσύ που το ξέρεις;
《Γιατί ξέρω τον Στέφανο. Ένα κομμάτι του ευατό σου ξέρει τον Στέφανο.》
Όχιδεντονξέρω.
《Αφού είσαι ακόμα ερωτευμένη μαζί του. Ήσουν όταν έφυγες από το νοσοκομείο ήσουν ακόμα ερωτευμένη μαζί του, όταν φιλησες τον Πέτρο θεωρούσες πως ήταν ο Στέφανος. Δεν νομίζω να διαφωνείς;》
Αχαχαχαχχ...Βρε Κατίνα τι είναι αυτά που λες κορίτσι μου;
《Αμ..Νομίζω ότι θα το ήξερες..Αλήθεια λέγεται. Ήσουν ένα αληθινό κορίτσι αν θυμάσε.》
Οοο Κατίνα σταματά.
*Χαρακτηριστικος ήχος*
Σηκώνομαι γρήγορα από τον καναπέ.
《Γιατί τόσο  γρήγορα Φαιη ; Βιαζόμαστε να δούμε ποιος είναι; Και αυτός που θες, είναι μήπως ο Στέφανος;😌😋》
Όχι..Πφφ,τι βλακειες λες;
Ανοίγω το κινητό μου.
*Να μιλήσουμε;;; Να πούμε τι ρε Φαίη; σοβαρολογείς τώρα; με παρατάς και πηγαίνεις με άλλους και δεν μου μιλάς και ξαφνικά μου στέλνεις ένα "θέλω να μιλήσουμε";;
*Μην με ξαναενοχλησεις τσουλάκι. (το παρά έκανα; 😂) Μην ξανά στείλεις και μην μου ξανά ρίξεις καν ματιά. Με κατέστρεψες και με διέλυσες. Αν θες το καλό σου μείνε μακρυά. Αν δεν μείνεις, τι να σου πω; Τότε είσαι τελείως μαλακισμενο*
Α! Α! Α! Τι-τι γράφει το παιδί; Εγώ; ΕΓΏ;
Πώς με είπε;
Κατίνα τα βλέπεις;
《Τα βλέπω που να μην τα'βλέπα》
Ε είσαι σίγουρη πως ακόμα θέλει να μου μιλήσει;
《Όχι άλλαξα γνώμη.》
Εσύ που μου έλεγες πως θα μου έστελνε θετική απάντηση.
Αυτό ήταν! Δεν μπορεί να με βρίζει έτσι! Εκείνος δηλαδή που κυκλοφορεί με άλλες;
Α ναι Συγγνώμη για τους άντρες δεν υπάρχει όνομα για να τους χαρακτηρίσει εκτός από το μάγκας! Άμα πάει ένα θηλυκό έτσι πέφτουν τα ονόματα! Δηλαδή έλεος! Σε τι κοινωνία ζούμε θεέ μου ;
-"Τον ηλίθιο" Φωνάζω μέσα στο σπίτι και πετάω το μαξιλαράκι από τα νεύρα μου.
Πηγαίνω γρήγορα πάνω και παίρνω μια μαύρη φόρμα μου
Κατεβαίνω,βάζω αθλητικά και παίρνω τα κλειδιά.
Δεν κατάλαβες κύριος!
Τώρα θα δεις.
Κλειδώνω και πηγαίνω προς τον αυτοκινητόδρομο. Σηκώνω το χέρι μου για ταξί.
-"Γειά σας."λέει στην κύρια που οδηγεί το αμάξι.
Έχει ήδη σκοτεινιασει και ας είναι 6..Η αλλαγή ώρας είναι χάλια! 😑 οπότε νιώθω περισσότερη ασφάλεια μαζί της.
Λέω την διεύθυνση και βάζει μπρος.
*Είσαι σπίτι;* στέλνω στην Αθηνά.
*Πριν λίγο έφτασα. Γιατί έγινε κάτι;*
Δεν αργεί να απαντήσει.
*έρχομαι από εκει. Σε παρακαλώ μην πεις τίποτα στον αδερφό σου.*
*;;;;*
Τότε βγάζω sreenshots  τα μηνύματα και της τα στέλνω.
*αποκλείεται 😲😑 Πλάκα μου κάνεις; Αφού αλλά έδειχνε...*
*Απλά μην του πεις τίποτα.*
*Οκευ*

[....]

Φτάνω έξω από το σπίτι τους και παίρνω μια βαθιά ανάσα.
Περπατάω και αρχίζω να χτυπάω σαν υστερική το κουδούνι.
Δεν με ενδιαφέρει αν είναι οι γονείς του μέσα...
-"Πέρνα είναι πάνω  " μου λέει η Αθηνά με το που με βλέπει στην εξώπορτα.
Πηγαίνω προς τα σκαλιά και τα ανεβαίνω δύο - δύο.
-"Αλλά είν.."λέει και σταματάει όταν ανοίγω την πόρτα του δωματίου του.
Μέσα βρισκόταν ο Στέφανος και η Άννα ξαπλώμενοι στο κρεβάτι του και εκείνος να την έχει αγκαλιάσει.
Αα ήταν και περιτυλιγμενοι με σεντόνια...
Κρακ..💔 Το ακούσατε και σεις έτσι;
Γυρίζουν και οι δυο προς την πόρτα.
-"Τι κάνεις εσύ εδώ; Βγες έξω."μου φωνάζει ο Στέφανος.
Νιώθω ότι θέλω να κλάψω...
Βγάζω το κινητό από την τσέπη μου και πηγαίνω στα μηνύματα.
Του πετάω το κινητό πάνω στο γραφείο του και τρέχω για να φύγω.
Εε δεν κρατήθηκα άλλο.
-"Φαιη περίμενε."ακούω την φωνή της Αθηνάς από πίσω μου.
Σταματάω και σκουπίζω το δάκρυ που είχε κυλίσει.
-"Φαιη ειλικρινά δεν ήξερα ότι αισθανόταν έτσι...Ήταν διαφορετικός μέσα στο σπίτι. Σου ζητάω μια Συγγνώμη. Έχεις δίκιο δεν ξέρω καθόλου τον αδερφό μου "μου λέει στεναχωρημενη.
Πέφτω στην αγκαλιά της.
Από πάνω ακούστηκε κάτι να σπάει...
Άμα ήταν το κινητό μου θα τον βάλω να το πληρώσει!
-"Δεν χρειάζεται καμία Συγγνώμη Αθηνά. Απλά πάμε να φύγουμε. Δεν θέλω να είμαι εδώ και θέλω να έχω μια παρέα."Της λέω.
Από τα σκαλιά ακούγονται βήματα.
Λίγο λίγο προβάλει το πρόσωπο της Άννα η οποία έκλαιγε.
Προσπαθούσε να βάλει τις γόβες της.
-"Πο****α"την ακούω που μου λέει ρίχνοντας ένα εχθρικό βλέμμα.
-"Αφού έφυγε αυτή μπορούμε να μείνουμε εδώ."μου λέει η Αθηνά αλλά νευω αρνητικά.
Όχι..Όχι δεν θέλω να μείνω με κάποιον που πριν λίγο με ονόμασε τσούλα και μαλακισμενη.
-"Ωραία πάμε τότε. Να πάω να πάρω το κινητό σου ή θα πας εσύ;"με ρωτάει.
Το σκέφτομαι λίγο.
-"Θα πάω εγώ. Έχω και τελευταίο να του πω."Της λέω τελικά.
Σηκώνομαι και πηγαίνω προς το δωμάτιο.
Ένα..δύο..τρία...Και ανοίγω την πόρτα.
-"Φαιη..Εγώ δεν.."μου λέει καθώς κάνω την διαδρομή μέχρι το γραφείο του.
Συγκρατιεμαι όσο μπορώ.
-"Φαιη.."μου πιάνει το μπράτσο πριν φύγω.
Απότομα το βγάζω.
Χωρίς να το σκεφτώ η παλάμη μου χτυπάει το μάγουλο του, επίσης τον φτύνω.
Σηκώνει το βλέμμα του και με κοιτάζει.
Το μπλε των ματιών του έχει πάρει ένα σκούρο χρώμα.
Σίγουρα έχει θυμώσει... Η φλέβες από το λαιμό του είναι εμφανές και το σαγόνι του έτοιμο να σπάσει από την πολύ πίεση.
Ένα δάκρυ κυλάει...
Κατεβαίνω κάτω γρήγορα και φτάνω στην Αθηνά.
-"Πάμε;"την ρωτάω και φεύγουμε.
Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να είχε κάνει εκείνην τη στιγμή!  Ποιο λογικό να μην ζούσα αυτή την στιγμή. Εσείς να μην διαβάζετε αυτό που σας διηγούμαι.
Τώρα πως στελνουμαι μήνυμα στον Πέτρο να του πω ότι δεν θα πάω το βράδυ; Γιατί ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ότι θα θυμώσει!

By kleiw🌙

Λοιπόν αυτό είναι και το σημερινό κεφάλαιο.
Τώρα...Τώρα θα τα πούμε τρίτη βράδυ,θέλω να πιστεύω 💕❤💕