🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 37°🔥

-"Συγγνώμη, μπορώ να περάσω;"λέω χαμογελαστή στον καθηγητής εκείνης της ώρας.
Τι σας έλεγα ότι όλοι θα γυρίσουν προς εμένα; Ναι έχουν γυρίσει όλοι. Όλοι ακόμα και από το γκρουπακι του Διαβόλου 😈...
-"Καλημέρα σας."λέω με κατεβασμένο κεφάλι και προχωράω προς το θρανίο του Σταύρου.
Γρήγορα κάθομαι κάτω και βγάζω βιβλία,τετράδια, στυλό.
Ο καθηγητής αρχίζει πάλι το μάθημα.
-"Κορίτσι μου Ουάου!Χαμογέλασα " λέει με ένα παράξενο τρόπο ο Σταύρος. Εννοώ χαίρομαι που τελικά το παραδέχτηκε ότι είναι αυτό που είναι και δεν κάνει κάποιον άλλον. Νομίζω μαρεσει αυτό. Είναι διαφορετικό για εμένα βέβαια αλλά επιλογή του και μπράβο του!
《Goo!Σταύρο!》
Καλημέρα και σε εσένα Κατίνα!  Μου μιλάς ή μπα.
《Να καείς στην κόλαση, ξινομουρα πρωινιατικα!》
Κατίνα σταματά!Επειδή διέκοψα ένα φιλάκι με το Στέφανο,έναν μήνα πριν θα με βρίζεις και από πάνω;
《Θα μπορούσες να είχες κάνει περισσότερα. 》
Σταμάτααα. Παρακαλώ!
Ξαφνικά πετιέται ένα χαρτάκι τσαλακωμένο στο θρανίο μου.
Το ανοίγω και βλέπω τι γράφει:
▪Να φορέσεις τα κόκκινα εσώρουχα μαρεσουν περισσότερο😉😏▪
Έλα μου ; Δεν έχω κόκκινα.
-"Ψιτ " Ακούγεται από πίσω μου.
Γυρνάω και βλέπω τον Στέφανο να μου κάνει νοήματα.
-"Στην κοπελιά μπροστά, γλαστρακι " ψιθυρίζει.
Α Μάλιστα στην κοπελιά μπροστά ε;
Να της το πας μόνο σου άμα θες στην κοπελιά μπροστά δεν είμαι ταχυδρόμος!
Παίρνω το χαρτάκι το κάνω μπαλίτσα και σηκώνομαι πηγαίνοντας προς το κάδο.
-"Τι καν - κάνεις;"με ρωταει στην αρχή ο Στέφανος αλλά μετά χαμηλώνει τον τόνο της φωνής του.
-"Αυτό που έπρεπε."Απαντάω και κάθομαι πάλι κάτω.
Ντριιιν....
Όχι τώρα... Τώρα θα με σκοτώσει...Ενώ αργότερα θα είχε ηρεμήσει λιγάκι.
Γιατί τόσο άτυχη θεουλη μου ;
-"Σταύρο πάμε λίγο γρήγορα. "Του λέω και τον τραβάω από το χέρι.
-"Τι επαθ-..."
-"Απλά πάμε."Του λέω και κοιτάω μια πίσω μου.
-"Η Αθανασία. "Λέει ο Σταύρος και γυρνάω το κεφάλι μου προς εκείνην. Την ψάχνω για λίγο αλλά με το που την εντοπίζω πηγαίνω προς εκείνην.
-"Τι έγινε παιδάκι μου γιατί έρχεσαι έτσι ; και τον άλλον γιατί τον τραβάς;"με ρωταει όταν με βλέπει να πλησιάζω.
Έλα μου ντε γιατί έχω νεύρα στο κάτω κάτω ένα χαρτάκι στην μπροστινή μου να δώσω μου είπε.
《Ζήλεψαμε😏》
Χαχαχα εγώ; καθόλου απλώς όπως είπα και πριν δεν είμαι τα-χυ-δρο-μος!
《Αχα😏》
-"Δεν έχω κάτι. Καλά είμαι " της απαντάω και φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου.
-"Για να σε δω!"μου λέει ενθουσιασμενη υπονοώντας για τα σιδεράκια.
Αμέσως χαμογελάω για να δείξω τα υπέροχα λαμπερά μου δόντια!
-" Κούκλαρα μου!!!" Ουρλιάζει στη μέση του διαδρόμου.
-"Ηρεμήστε λίγο παιδιά. "Λέει ένας καθηγητής που εφημερευει.
Ουπς λάθος της κοπελιάς από εδώ. Όχι εγώ. Τι κοιτάτε εμένα; Α είναι τα δόντια μου ; ΝΑΙ το ξέρω ευχαριστώ! 😂😂
《Είσαι ηλίθια...》
 Yes I know!😂
《Και όχι αστεία. 》
Ψεμαα!
-"Αυτό της είπα και εγώ. Δεν είναι θεά;"Πετάγεται ο Σταύρος.
-"Φτου φτου! "Με φτύνουν στα ψεύτικα και οι δυο.
-"Πάμε κυλικείο όμως γιατί Πεινασα. "Λέει η Αθανασία. Αυτό το κορίτσι που όλο τρώει και δεν παχαίνει; Παραμένει θέα; θα ήθελα το σώμα της πάρα πολύ.
-"Άντε πάμε θέλω και γω να πάρω κάτι " συμφωνεί μαζί της ο Σταύρος.

Stephen  POV : (δεν το περιμένατε σωστά;😂)
-"Κούκλαρα μου " Ακούγεται πως φωνάζει η Αθανασία στην Φαιη.
Μάλιστα ένας καθηγητής της κάνει παρατήρηση.
-"Ρέ με ακούς;"με σκουνταει ο Παύλος.
-"Τι θες ρε Παύλο;"του φωνάζω λιγάκι.
-"Εδώ είμαστε εμείς. Εσύ που κοιτάς;"φωνάζει και εκείνος.
-"Οχου παράτα με."Του λέω για να μην ξανά τσακωθούμε πρωινιατικα.
-"Μπορεί να κοιτάει και απέναντι " πετάει την σποντιτσα ο Πέτρος.
Εδώ και ένα μήνα πιστεύει πως έχω κάτι με την Φαιη και απλώς το κρύβουμε. Δεν το λέει σε κανέναν αλλά σπόντες χιλιάδες!
Μια μέρα το χοντρυνε και παραλίγο να της φάει  αλλά ήρθε η καθηγήτρια.
Μίλησε πολύ άσχημα για εκεινην. Και αποκάλυψε και τι της έκανε στην τουαλέτα. Όταν όμως ήμασταν μόνοι μας.
Τέλος πάντων...
-"Γιατί τι έχει απέναντι;" ρωτάνε οι υπόλοιποι και γυρίζουν προς εκείνην
-"Αθανασία ρε συ ;"ρωτάει ο Παύλος και του χώνω μια σφαλιάρα στο κεφάλι. Την είπε την μαλάκια της ημέρας.
-"Το γλαστρακι;"ρωτάνε τότε όλοι.
-"Πάμε καλά ρε; Είστε γκαβά; Δεν βλέπεται πως είναι;"
Όχι ότι έχει κάτι. Έχει γίνει μ.....α ΑΛΛΆ και πάλι όχι δεν θα πήγαινα μαζί της.
-"Εμείς ρε γκαβά; το κορίτσι έχει γίνει μ.....α"Πετάγεται  ο Κώστας.
Όπα και εσύ εδώ Κώστα; Δεν σε είδα!
-"Ναι συμφωνώ. Λέω να πάω εγώ εφόσον κανένας δεν..."λέει ο Πέτρος.
Όχι φίλε μου να κάνεις το κορίτσι να κλάψει και να ντρέπεται όπως στο μπαράκι;
Είπαμε αρκετά την έκανα και εγώ αλλά και όλοι μας να κλάψει.
-"Μην το κάνεις. "Του είπα
-"Γιατί θα κλεψουμε την γκομενα  του Στέφανου;"
-"Πέτρο Σταμάτα. Μην συνεχίζεις. "Του λέει ο Κώστας αλλά εκείνος συνεχίζει να κοιτάει εμένα.
-" Μην το συνεχίζεις θα τις φας."το απειλώ.
-"Καντο"
Εε ρε παιδιά θα τις φάει. Αλλά όχι εδώ κάπου μόνοι μας !
Ρίχνω μια μπουνιά στον τοίχο και κατεβαίνω κάτω.
Περνάω όλα τα παιδιά και πηγαίνω στην πίσω πλευρά του σχολείου. Καλύτερο θα ήταν το σπιτάκι στην παραλία αλλά ας μην το παραχεσω και με τις απουσίες.
Βγάζω ένα τσιγάρο από το πακέτο και ψάχνω στο δερμάτινο τζάκετ μου για αναπτήρα.
Όχι ρε γαμώτο μην μου πεις ότι τον ξέχασα πάνω;!
Ξαφνικά μπροστά μου πετιέται ένα γυναικείο χέρι με αναμένο αναπτήρα.

By kleiw🌙