🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 47°🔥

Η Φαιη έχει ήδη ξαπλώσει και με περιμένει. Βγάζω την μπλούζα μου και την πετάω στον καναπέ.
-"Τι είναι αυτά;" με ρωταει  αμέσως και με  πλησιάζει , περνώντας το δάχτυλο μου πάνω απο διαφορετικά σημεία.
-"Τι εννοείς;" την ρωτάω και γυρίζω να την κοιτάξω.
-"Στέφανε φοράω ακόμα τους φακούς μου. Μπορώ να δω." Μου λέω.
Ναι το ξέρω αλλά δεν σε καταλαβαίνω!
-"Μα δεν σε καταλαβαίνω! "Φωνάζω  και βάζω την μπλούζα μου.
Σηκώνεται και φεύγει  προς τον πάνω όροφο.
Τι στο καλό έγινε τώρα! ;
-"Φαιη περίμενε..."Της  φωνάζω και τρέχω  από πίσω της.
Την βλέπω που μπαίνει στο δωμάτιο μου.
Πάει να κλείσει την πόρτα αλλά την προλαβαίνω.
-"Άσε την πόρτα τώρα."Μου φωνάζει αλλά δεν την ακούω.
Τι έκανα ο μαλάκας παλι; Αφού είμασταν μια χαρά. Καλά δεν είμασταν αλλά αρχίζαμε να τα πάμε καλά.
-"Μπορείς να μου εξηγήσεις; Μόνο λίγα λεπτά."Της ζητάω αλλά κουνάει το κεφάλι της αρνητικά.
-"Γιατί τι θα χάσεις άμα μου εξηγήσεις; Δάκρυα;Απλά πες μου." Της λέω και μου ανοίγει την πόρτα.
-"Ωραία έλα κάτσε δίπλα μου και πες μου πια γαμημενα σημάδια λες! "Της λέω και την τραβάω από το μπράτσο να κάτσει στο κρεβάτι.
-"Δηλαδή δεν ξέρεις;"με ρωταει με σηκωμένο φρύδι.
Κορίτσι μου άμα ήξερα δεν θα σε ρώταγα.
-"Βγάλε λίγο την μπλούζα και έλα λίγο μπροστά στον καθρέφτη και πες μου τι...."
-"Δεν χρειάζεται να δω τον ευατό μου στον καθρέπτη ξέρω πως είμαι υπέροχος " την διακόπτω.
-"Συνεχίζω. ..Πες μου τι είναι αυτες οι γρατσουνιές στην πλάτη σου. "
-"Ποιες γρατσου...Οο αυτές τις γρατσουνιές...Αυτές - αυτές  είναι..."αρχίζω να τραυλιζω όταν παρατηρώ καλύτερα την πλάτη μου στο καθρέπτη.
-"Αυτές είναι τι ρε Στέφανε;Αυτό εννοείς πως με θες; Επειδή σου είπα όχι πήγες με άλλη; ΟΧΙ Στέφανε δεν είναι έτσι το σε  θέλω! Αυτό είναι φεύγω. Και εγώ ηλίθια ξέθαψα όλα αυτά τα συναισθήματα πάλι για το τίποτα! " Φωνάζει
Όπα είπε πως με θέλει;
Είναι ερωτευμένη μαζί μου;
Πόσο θυμωμένη παίζει να μου είναι...;
-"Περίμενε ρε Φαιη που πας; Περίμενε να σου εξηγήσω. Πριν έρθεις εσύ στο σπίτι είχε έρθει η αδερφή σου και μου έρ..."αρχίζω να της εξηγώ.
-"Α μπράβο ώστε η αδερφή μου ήταν αυτή η άλλη; Συγχαρητήρια και στους δύο σας! "Με διακόπτει.
-"Άκουσε με γαμω!" Της λέω και την φέρνω πιο κοντά μου. Την ακουμπάω πίσω στο κενό τοίχο
Με κοιτάζει με τα μάτια της έτοιμα να κλάψουν. Εκφράζουν ένα πόνο και τρόμο από την συμπεριφορά μου. Γρήγορα κατεβάζει το βλέμμα της.
-"Την πάτησα. Δεν φταίω εγώ. Η αδερφή σου ήρθε και δεν ξέρω τι στο διαόλο ήταν αλλά κάτι μου έβαλε στο ποτό. Μπορώ να σου δείξω και το ποτήρι με την ουσία μέσα. Δεν λέω ψέματα στο ορκίζομαι."
Δεν με κοιτάζει στα μάτια. Κουνάει το πόδι της νευρικά.
-"Πες κάτι" λέω λίγο αργότερα.
-"Θέλω να φύγω." Μου ζητάει.
Δεν το πιστεύω! Αυτό;
-"Δεν μετριέται σαν απάντηση."
-"Να μετρηθεί" μου λέει και βγάζει το μπράτσο της από το κράτημα μου και ξανά κατεβαίνει κάτω.
Την προλαβαίνω και τρέχω πιο γρήγορα. Κλειδώνω την πόρτα και βάζω το κλειδί στην τσέπη του παντελονιού μου.
-"Τι κάνεις;" λέει απότομα.
-"Κοίτα, ξέρω πως δεν μπορώ να σε κρατάω εδώ χωρίς την θέληση σου αλλά  να καταλάβεις ότι με εξαπάτησαν! Ξέρεις την αδερφή σου καλύτερα και από εμένα! " της λέω απεγνωσμένα.
-"Δεν με νοιαζ--"
-"Δεν έχω κάνει τίποτα με καμία σου λέω!  Εσένα θελω! Απλά... Απλά έλα δες  το ποτήρι αν δεν με πιστεύεις. Αν συνεχίσεις να θέλεις να φύγεις...  Θα σε πάω εγώ σπίτι σου" της λέω, βασικά όχι, την παρακαλάω.
Δείχνει να το σκέφτεται για λίγο...
-"Δείξε μου το ποτήρι."Απαντάει τελικά.