🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 71°🔥

Athanasia's POV :

Με πλησιάζει,το ίδιο και γω.
Ενώνει τα χείλη μας.
-"Παιδιά ο Στέφανος βγ..Ουπς λάθος στιγμή. Συγγνώμη."Ακούγεται η φωνή της Φαιης από πίσω μας.

Fay's POV :

-"Παιδιά ο Στέφανος βγ..." πήγα να πω τα καλά νέα αλλά τους είδα που φιλιοντουσαν.
Βλακεια έκανα!
-"Αμ..Τι συμβαίνει εδώ;"ρωτάω κάνοντας την ανηξερη.
-"Εμείς τίποτα απλά φιλιόμασταν."Απαντάει η Αθανασία.
-"Α απλά πράγματα."Την ειρωνευουμαι.
-"Βγήκε ο Στέφανος; Μπορούμε να τον δούμε;" με ρωτάει ο Στέφανος αλλάζοντας κουβέντα.
-"Δυστυχώς όχι. Αλλά η εγχείρηση πήγε μια χαρά. Σταμάτησε και η αιμορραγία και αυτό  βοήθησε τον γιατρό."Τους λέω και κοιταζουν ο ένας τον άλλον.
-"Ειδες ολα θα πάνε μια χαρά. Εξάλλου ο Στέφανος είναι δυνατός. Στο είπα και πάνω."λέει η Αθανασία στον Κώστα.
Ο Κώστας είναι κάτι σαν αδερφός του Στέφανου. Στηρίζουν ο ένας τον άλλον. 
Και ανησυχεί γιαυτόν.
-"Ναι ο μαλάκας...κάτσε να γίνει καλά και θα σου πω εγώ."Λέει τάχα του νευριασμενος απέναντι προς το πρόσωπο του Στέφανου.
-"Καλά εγώ πάω πάνω για κάτι νεότερο."λέω και απομακρυνόμαι ελάχιστα.
-"Περίμενε θα έρθουμε και εμείς."ακούω την φωνή της Αθανασίας και σταματάω.

[........]

-"Που είναι οι γιατροί; Θέλω να δω το παιδάκι μου. Έχει ξημερώσει!"λέει νευριασμενη η μητέρα του Στέφανου.
-"Μα πρέπει να ξεκουραστεί."Απαντάει ο άντρας της.
-"Πέρασαν τόσες ώρες! Θέλω να δω το γιο μου."Απαιτεί και σηκώνεται.
-"Που πας ;"την ρωτάει.
Πλησιάζει έναν γιατρό  και του λέει κάτι.
Έρχεται πάλι πίσω στεναχωρημενη.
-"Τώρα θα πάει  να τον δει. Έπρεπε να τον αφήσουν να ξυπνήσει από την νάρκωση."Μας ενημερώνει.
-"Αχ μπορώ να πάω τον δω εγώ πρώτη;"ρωτάει η Άννα και όλοι την βλέπουμε με μισό μάτι.
Δηλαδή να πάει αυτή εκεί μέσα ως τι ;
《Ας φύγει να πάει στο καλό! 》
Πες τα Κατίνα μου!
-"Αθηνά αγάπη μου πήγαινε σπίτι πρέπει να ετοιμαστείς για το σχολείο. Άντε και σεις παιδιά πηγαίντε. Είμαστε εμείς εδώ."Μας λέει η μητέρα του.
-"Βασικά αγάπη μου εγώ θα πρέπει να πάω στην δουλειά γιατί κάτι έγινε. Θα έρθω όσο πιο γρήγορα μπορέσω."λέει ο άντρας της.
Πως γίνεται να αφήνει τον 'γιο' του στο νοσοκομείο και να φεύγει για την δουλειά του ;
Και αυτή η μητέρα του; Πάρα να του πει να κάτσει εδώ απλά τον αποχαιρέτησε.
Δεν έχει άδικο ο Στέφανος που δεν το συμπαθεί.
-"Μαμά όχι εγώ θα μείνω εδώ."παραπονιέται η Αθηνά.
-"Αθηνά τις λες τώρα; Αφού σου λέω είμαι εγώ εδώ."
-"Μαμά!"
-"Καλά κάνε όπως θες αγάπη μου. Αλλά αύριο θα πας."Της λέει και νεύει.
-"Και μεις θα κάτσουμε."Λέμε όλοι μας
-"Παιδιά σας παρακαλώ. Θα πάρετε απουσίες."Μας λεει στεναχωρημενη.
-"Όχι θα κάτσουμε. Πρέπει να πούμε δυο λογάκια με τον Στέφανο "λέει ο Κώστας και κοιτάζει εμένα.
Μάλλον για την Χριστίνα..
-"Εντάξει παιδιά. Σας ευχαριστώ πολύ όλους σας. Φαιή κορίτσι μου έλα κάτσε μην είσαι όρθια."μου λέει και πηγαίνω να κάτσω δίπλα της.
Τότε ο γιατρός του Στέφανου μας πλησιάζει χαμογελώντας.
Άντε να ακούσουμε και ένα καλό νέο!
-"Κυρία Θεοδοσίου ο Στέφανος πριν από λίγο ξύπνησε. Μπορείτε όμως να τον δούνε μόνο δύο."Μας λεει.
-"Φαιη πάμε."μου λέει και ξαφνιάζομαι.
Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε επιλέξει τον Κώστα,ή την Αθηνά. Αλλά όχι επέλεξε εμένα.
Εκείνη προχωράει μπροστά.
-"Αθηνά,Κώστα θέλει κάποιος να πάει; Εσένα είναι αδερφός σου και εσένα κολλητός σου."Τους ρωτάω για να σιγουρευτώ πως δεν τους πείραξε η απόφαση.
-"Φαιη τι είναι αυτά που λες; Άντε πήγαινε."μου απαντάνε και με σπρώχνουνε.
-"Ευχαριστώ."Τους λέω και ακολουθώ την μητέρα του.
Φτάνουμε το δωμάτιο και ανοίγω την πόρτα σιγανά.
Μέσα βρίσκεται μια νοσοκόμα η οποία ελεγχε τον όρο.
-"Αγόρι μου ;"λέει συγκινημένη η μάνα του και πάει να τον αγκαλιάσει.
-"Μαμά..."λέει και κοιτάει προς εμένα.
Πάντως παραμένει ακόμα γκομενιαρης πρέπει να πω.
Χαμογελάω αχνά βλέποντας πως με  ντρέπεται επειδή η μητέρα του, τον αγκάλιασε.
-"Μην μείνετε πολύ. Πρέπει να ξεκουραστεί ο ασθενής μας."λέει ναζιάρικα η νοσοκόμα και κοιτάζει τον Στέφανο κάνοντας του τα γλυκά ματάκια.
-"Μάλιστα."Λέω με όση ξινιλα έχω μέσα μου και η μητέρα του Στέφανου αλλά και ο ίδιος γελάνε.
-"Σου είπα ότι είναι ζηλιάρα.."λέει ψιθυριστά στην μητέρα του αλλά για καλή μου τύχη τον άκουσα.
-"Εγώ φταίω δηλαδή; Είσαι άρρωστος."Τους λέω και ξαναγελανε.
-"Αγόρι μου ποιος σου το έκανε αυτό; Και για πιο λόγο;"τον ρωτάει ανήσυχη η μητέρα του.
-"Μαμά μπορείς να βγεις; Θέλω να μείνω λίγο με την Φαιη. Θα σου πω αργότερα. Εδώ θα είμαι,δεν θα χαθούμε."Της λέει και εκείνη ξεφυσαει.
-"Εντάξει αγόρι μου όπως θες."
Σηκώνεται και φεύγει.
Ακούω που κλείνει η πόρτα και πηγαίνω αμέσως κοντά στον Στέφανο.
-"Συγγνώμη ειλικρινά. Δεν ήξερα πως είσαι τόσο μπλεγμένος και ο άλλος θα σε πυροβολούσε."Του λέω και του δίνω ένα φίλη στα χείλη. Ίσα που τα ακούμπησα για να μην το πονέσω.
-"Δεν είμαι εύθραυστος."Με κοροϊδεύει. "Δεν κατάλαβα γιατί ζητάς συγνώμη;"με ρωτάει.
-"Μου είπε ο Κώστας πως ήθελες να πας να του πεις να σταματήσεις. Και αυτός σε πυροβολήσε. Άμα δεν σου είχα πει να σταματήσεις όλο αυτό δεν θα του έλεγες κάτι που δεν θα του άρεσε και δεν θα ήσουν εσύ δω τώρα."Του εξηγώ
-"Φαιη δεν φταις εσύ. Πώς σου ήρθε αυτο τώρα ρε γλατσακι;"με ρωταει και με τραβάει από το χέρι.
-"Μα πως αφού άμα...."πήγα να πω αλλά ενώνει τα χείλη μας.
-"Πολύ μιλάς."μου λέει και γελάει.
-"Ρέ Στέφανε. Ποιος σου το έκανε αυτό;" τον ρωτάω.
-"Ένας."μου λέει απότομα.
-"Δηλαδή δεν θα μου πεις ; Στο γλαστρακι σου ;"τον ρωτάω
-"Όχι ρε συ Φαίη. Και να σου πω τι θα γίνει;"
Κοίτα θα πάρω αστυνομία. Θα πάω εκεί πέρα και του σπάσω τα πόδια! Θα χώσω και δύο σφαίρες.
-"Μην μου πεις ότι σκέφτηκες να του κάνεις κάτι κακό;"με ρωταει διαβάζοντας το μυαλό μου.
-"Όχι;Τι είναι αυτά που λες;" του λεω χαμογελώντας ψεύτικα.
-"Μμμ...Ναι σε ξέρω."μου λέει.
-"Τι ώρα είναι;"με ρωταει .
-"Πάει εφτά."
-"Δεν πας σχολείο; Μην πάρεις απουσίες."μου λέει.
-"Όχι Στέφανε! Πλιζζ να κάτσω."Τον ικετεύω.
-"Ρέ συ Φαιη."
-"Στέφανεεε."λέω.
-"Άμα λες έτσι το όνομα μου τώρα να δω πως θα με φωνάζεις τα βράδια."μου λέει με πονηρό βλέμμα.
-"Ιου Στέφανε! Ο ίδιος έχεις παραμείνει. Ιου!"λέω όταν καταλαβαίνω τι εννοεί.
-"Εσύ τα'θελες."μου λέει και τον χτυπάω ελαφριά στο μπράτσο.
-"Ξέρεις σου πάει αυτή η 'στολή'. Ταιριάζει με τα μάτια σου. Έχω μια ερώτηση όμως. Είναι ανοιχτή από πίσω όπως  βλέπουμε στις ταινίες ή είναι κλειστή;"τον ρωτάω κάτι που όλοι θα θέλαν να μάθουν.
《Ναι άμα φαίνεται ο κωλος του Στέφανου ή όχι!》
Κατίνα τι είναι αυτά που λες ; απαπα!
《Εγώ φταίω; Η ερωτήσεις σου!》
Ότι πεις.
-"Ορίστε δες και μόνη σου."λεει και πάει να σηκωθεί.
-"Αου!" Βγάζει ένα επιφώνημα πόνου.
-"Τι...Τι έγινε;"ρωτάω τρομαγμένη.
-"Το πόδι μου."λέει και ξαπλώνει πάλι.
-"Ε λογικό! Που πας να περπατήσεις όταν έχεις κάνει εγχείρηση κάτι ώρες πριν;"
-"Σωστή!"
Το ξέρουμε!  Το έχουμε ξαναπεί λέμε!
-"Δηλαδή θα μετακινούμαι με  καροτσάκι;"λεει
-"Ναι για λίγο μέχρι να 'ζεσταθεί' το πόδι για να μπορεί να περπατήσεις."
-"Τι όχι Φαιη. Δεν μπορώ να μετακινούμαι με καροτσάκι. Θα χάσω όλοι την φήμη μου."λέει στεναχωρημενος.
-"Ηρέμησε ρε. Δηλαδή τι θα χάσεις."
-"Όλα τα κορίτσια."
Α ναι ; Μάλιστα τώρα δεις!
-"Όπως έχασες και την Χριστίνα; Ή μήπως σε έχασε εκείνη;"τον ρωτάω και παγώνει.
Για απαντά μου τώρα Στέφανε.
-"Λοιπόν;"ξαναρωτάω περιμένοντας να απαντήσει.

By kleiw🌙

Ουουου,ορεξάτος ο Στέφανος και μετά από εγχείρηση 😂😉😌😋