🔥❌Playing with Fire❌🔥

?Κεφάλαιο 43°?

Πριν φύγει ενώνει τα χείλη μας και με φιλάει.
Κουνάω λίγο το κεφάλι μου για να το συνηδιτοποιησω.
Εμ μόλις με φίλησε;
《Σε έχει φιλήσει και άλλες φορές.》
Εννοώ για να αποχαιρετήσει.
《Ααα.. Τότε ναι σε φίλησε》
Έλα Χριστός και Παναγία μου!
Τι ήταν αυτό πάλι;

 Αργά το βράδυ:

-"Μαμά που είναι η φούστα που μου είχες πάρει για γενέθλια;"Φωνάζω επειδή εκείνη βρίσκεται κάτω.
-"Για σιδέρωμα" απαντάει.
Τι? έλα τώρα αλήθεια; Για σιδέρωμα; Πόσο άτυχη!
Εγώ τώρα τι θα βάλω;
Α!Α! Α! Το βρήκα την δερμάτινη μπεζ φούστα που μου είχε κάνει στα περσινά γενέθλια η Αθανασία και το πουκάμισο της μητέρας μου που μου άρεσε από παλιά.
Από παπούτσια δεν έχω ιδέα..😕
Βγάζω από την ντουλάπα μου την φούστα και πηγαίνω να πάρω το πουκάμισο.

[....]

Οκευ ήρθε η ώρα του μακιγιάζ. Τώρα τι κάνουμε; Η Αθανασία είναι σπίτι της και θα συναντηθούμε όλες εκεί.
Η μητέρα μου βάφεται σε ιδιαίτερες στιγμές. Πιστεύει πως αν βάφεσαι συχνά το δέρμα σου γερνάει πιο γρήγορα και αυτό δεν το θέλει. Οπότε παίζει να μην με βάψει.
Εγώ από την άλλη ένα κραγιόν ξέρω να βάζω και αυτό η δεν θα ταιριάζει με τον συνδυασμό χρωμάτων με τα ρούχα ή θα μου φυγει από το περίγραμμα.
Ξέρετε κάτι τώρα που το σκέφτομαι δεν θα βαφτω. Θα πάω έτσι. Ούτως ή άλλως το δέρμα μου είναι καθαρό χωρίς σπυράκια δεν έχω κάτι να κρύψω αλλά ούτε να τονίσω.
《Μην είσαι και τόσο σίγουρη.》
Τι εννοείς... ιιι ναι τις πιπιλιες. Πως τις κρύβουμε αυτές;
Γιατί να μην το έχω με το μακιγιάζ;
Μμμ...Καλύτερα να σηκώσω λίγο τον γιακά μου.
Αλλά τόσο άτυχη είμαι που δεν εφαρμόζει σωστά γιαυτό πρέπει να είναι κάτω...
Λοιπόν θα το κάνω θα πάρω ένα πινελάκι και το makeup και θα πασπαλιφτω. Ότι ειναι ν γίνει,ας γίνει.
Με ένα τρέμουλο στο χέρι πιάνω το πινέλο και ρίχνω makeup στην πάνω επιφάνεια.
Πφφ σιγά, σιγά μην τα σκατωσω.
Ρε παιδιά με γαργαλάει κιόλας οι τρίχες του πινελου. Ας στο καλό!
-"Θες βοήθεια σε κάτι;"Πετάγεται από το πουθενά η μητέρα μου.
-"Όχι όχι."
-"Τι έκανες εκεί Φαιη;"με ρωταει.
-"Τίποτα τίποτα. "
Δεν με πιστεύει.
《ΈΛΑ τι μου λες; Πια μάνα θα πιστεύε την κόρη της η οποία απαντάει τίποτα στο ότι είναι με ένα πινέλο στο χέρι και βάφει τον λαιμό της.》
Σταμάτααα.
Με πλησιάζει και μαζεύει προς τα πάνω τα μαλλιά.
Όχι τα μαλλιά πλιζζ 😢
-"Τι είναι αυτά Φαιη; Ποιος σου τα έκανε;"φωνάζει εκνευριασμενη.
-"Φαιη απαντά! "Απαιτεί
Τι να της πω και γω τώρα 😧
-" Ωραία αφού δεν απαντάς δεν θα πας θα βγεις. Θα κάτσεις εδώ. " Λέει και μου έρχεται Κεραμίδα στο κεφάλι.  Πρώτη φορά που με τιμωρεί!  Δεν με έχει ξανατιμωρησει από τότε που ήμουν 10 που έσπασα ένα  βάζο.
-"Τι αποκλείεται. Είμαι 17 πλέον δεν μπορείς να με τιμωρείς με το έτσι θέλω!"
Θεε μου τις αντιμιλαω για πρώτη φορά;
-"Δεν θα πας τέλος. Εκτός αν δεν μου απαντήσεις τι είναι αυτά εδώ στο λαιμό σου. Και από ποιον!" Τονίζει στο τέλος.
Ναι καλά χάρηκε...
-"Ωραία λοιπόν. "Της λέω και αρχίζω να ξεντυνομαι.
Μέσα σε λίγα λεπτά βάζω πάλι τις πιτζάμες μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και ανοίγω το κινητό μου.
Παίρνει μια βαθιά ανάσα. Με κοιτάζει λίγο αγριεμενα. Ανοίγει την πόρτα και φεύγει.
Δεν το περίμενα!  Είναι απίστευτη.
Και για όλα αυτά φταίει εκείνος!
Βασικά Εγώ,αφού του το επέτρεψα.
Και τοτε χτυπάει το κινητό μου. Αχ να τα μας. 1000 Χρόνια θα ζήσει.
-"Να έρθω να σε πάρω να πάμε μαζί;"
Γελάω ειρωνικά.
-"Τι έπαθες;"ρωτάει μετά.
-"Δεν θα έρθω."
-"Τι; Γιατί;"
Τι γιατί ρε αναπηρε. Με τις βλακειες που πας και κάνεις πάνω μου γιαυτό!
-"Ε δεν ξέρω σκέψου εσύ μια ιστορία. Δεν είναι κάτι δύσκολο. Γιατί όταν σου έλεγα εγώ να σταματήσεις όχι ήθελες οπωσδήποτε να μου κάνεις σημάδια σε όλο τον λαιμό!"του λέω και φωναχτά αλλά και ψιθυριστά μην ακούσει η μητέρα μου.
Τον ακούω που γελάει από ακουστικό.
Είναι απαράδεκτος! Γελάει!
-"Καλά εντάξει τότε δεν πειράζει. Μην έρθεις. Δεν θα χάσεις τίποτα σπουδαίο."
Συγγνώμη μέχρι τώρα μου έλεγε να πάω και τώρα μου λέει δεν είναι κάτι σπουδαίο;
Α τον ηλίθιο.
Ε όχι εγώ φταίω που απάντησα ναι. Τώρα δεν θα τσακωνομουν με την μάνα μου.
Του το κλείνω και κουκουλωνομαι με την κουβέρτα.
Και τότε ξαφνικά ανοίγει η πόρτα.
-"Εγώ θα πάω μέχρι την Μαρίνα. Πρόσεχε μην συμβεί τίποτα μέχρι να έρθω. Μπορεί και να αργήσω λίγο αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπορείς να φέρεις κάποιον στο σπίτι!"μου λέει αυστηρά.
-"Γιαυτό στον λαιμό σου θα μιλήσουμε άλλη φορά. Και σε παρακαλώ πολύ να μην συμβεί το σημερινό. Δεν είσαι ούτε 18 αλλά ούτε είκοσι. Όταν πας τότε μπορείς να μου αντιμιλησεις και να κάνεις ότι θες."συνεχίζει να λέει.
-"Εντάξει."Λέω χαμηλόφωνα
Και ακούγεται ο ήχος της πόρτας που κλείνει.
Υπέροχα! 😑
《Τέλεια!》
Κατίνα σκάσε.
《Εγώ φταίω; εσύ μου ήθελες πιπιλιες.》
Μα δεν το ήθελα εγώ. Το μυαλό μου που είσαι και εσύ εκεί μέσα!
《Και η καρδιά σου.》
Χαχαχα ωραίο αστείο.
《Α ναι;》
Ναι.
《Καλά θα δούμε σε μερικές ημέρες τα αποτελέσματα.》
Οο σκάσε δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του.
《Θα το δούμε!》
Σταμάτα. Σσσ.... Μόνο εγώ ακούω βήματα να έρχονται προς τα πάνω;
《Και γω.》
Λες να είναι είναι κανένας κλόουν;
《Όχι σκασεε》
Ναι αυτός θα είναι κλόουν.
《ΤΙ λες μορε. Μην με κοροϊδεύεις.》
Και τότε μου βγάζει κάποιος το πάπλωμα από το κεφάλι.
-"Αααα" ουρλίαζω και εκείνος μου κλείνει το στόμα με το χέρι του.
Τρόμαξα αλλά ησύχασα όταν είδα πιο ήταν το πρόσωπο.
-"Τι θες εσύ εδώ;"
-"Ε να αφού δεν μπορούσες να έρθεις εσύ,ήρθα εγώ." Λέει και βγάζει από το ένα του χέρι δύο μπουκάλια αλκοόλ. Όπα περιμένετε είχε και ένα τρίτο μέσα στο μπουφάν.
Ηλίθιο είναι; Εγώ δεν πίνω πάλι.
-"Ξέρεις μπορείς να πας στο  κλαμπ με τις Ιταλίδες."
-"Το ξέρω ότι μπορώ, αλλά θα είχε πλάκα να σε δω μεθυσμένη. Έστω και μια φορά. " Λέει και γελάει.
Γουρούνι! Γαϊδούρι!
-" Απλά φύγε. Και ένα λεπτό πως το καλό μπήκες μέσα;"
Δηλαδή πως;
-"Εμ να μπορεί να άνοιξα την πόρτα... Αα δεν λέγονται τα μυστικά του επαγγέλματος."
-"Πια μυστικά; Ξέρεις μπορώ να πάρω την αστυνομία και να έρθει να σε μαζέψει."
-"Τι πρόβλημα έχει με την αστυνομία; Εννοώ μου  το έχεις ξαναπεί. Τοσο πολύ σε ανάβουν οι αστυνόμοι;" ρωτάει με πονηρό τρόπο.
-"Ιου. Βλάκας είσαι;"
Τον ρωτάω αλλά αναρωτιέμαι με τον ευατό μου γιατί του έκανα αυτή την ερώτηση εφόσον ξέρω ήδη την απάντηση.
-"Μπορεί. Αλλά δεν φταίω. "
-"Φταις. Όπως και ότι δεν ήρθα στο κλαμπ και ότι τσακώθηκα με την μητέρα μου. Για όλα ο Στέφανος φταίει."Του λέω και του δείχνω τις πιπιλιες.
Και το μόνο που είπε ήταν:
-"Μα είναι υπέροχες. Έπρεπε να της αρέσουν. "
Ψώνιο! !!
-"Μην με λες ψώνιο." Μου λέει και γουρλωνω τα μάτια μου.
-"Ξέρεις μπορώ να διαβάζω μυαλά."
Γελάω είναι τόσο ήλιθιος.
-"Και όχι δεν είμαι ήλιθιος."
Σταματάω.
-"Δεν μπορείς."
-"Μπορώ."
-"Δεν μπορείς."
-"Καλά δεν μπορώ απλά είδα της εκφράσεις  του προσώπου σου." Λέει στο τέλος.
Χα! Το ήξερα.
-"Όταν σου λέω εγώ δεν μπορείς." Του λέω.
-"Ξέρεις κάτι όμως; Μπορώ να κάνω αλλά. Και τα κάνω πολύ καλά αυτά τα άλλα." Λέει με σηκωμένο φρύδι και πλάγιο χαμόγελο.
Δεν κατάλαβα αλλά θα εννοεί κάτι από αυτά τα δικά του.
-"Μπορώ να σου δείξω. "Λέει και με πλησιάζει. 
-"Τι όχι! Όχι. Κατάλαβα τι εννοείς. Τώρα φύγε. "Του λέω γρήγορα.
Αυτό το άλλο μπορούσε να κάνει καλά. Μάλιστα.
Ιου! Τώρα που το σκέφτομαι ιου!
-"Λοιπόν δεν φεύγω. Εδώ θα κάτσω."
-"Όχι θα έρθει η μητέρα μου."
-"Μα δεν κάνουμε κάτι κακό."
Ναι στις 11 εμείς δεν θα κάνουμε κάτι κακό. Ειδικά άμα πιούμε κιόλας! Έγκλημα θα κάνουμε όχι κάτι κακό.
-"Θέλω να κοιμηθώ."Του λέω
-"Και εγώ. Ας κοιμηθούμε μαζί. "Προτείνει και με ξαναπλησιαζει.
-"Όχι εντάξει δεν νυστάζω πια."
-"Ούτε εγώ τότε νυστάζω."
Ν-Ε-Υ-Ρ-Ο-Σ-Π-Α-Σ-Τ-Ο
Σηκώνομαι από το κρεβάτι και μαζεύω τα μαλλιά μου σε ένα messy  bun.
 Ο άλλος για κάποιο λόγο αρχίζει και γελάει.
-" χαχα ωρ-ωραιες χαχα πυτζάμες " λέει μέσα από τα χαχανητα.
Και τότε κοιτάω της πιτζάμες μου.
Ας το καλό πια!
-"Εχεις στυλ τελικά." Συνεχίζει και λέει. -"Να σε καλά." Του κει και φεύγω από το δωμάτιο.
-"Που πας;" τον ακούω που ρωτάει αλλά δεν απαντάω.
Στο διαόλο πάω καλέ...
Που να πάω χριστιανε μου έτσι; Ή στο μπάνιο ή στην κουζίνα να φέρω ποτήρια. Έλεος!

By kleiw🌙

Καλημέρα σας!! Είμαι ζωντανή,μην ανησυχείτε. Συγγνώμη που δεν ανέβασα κεφάλαιο απλώς χθες βγήκα και μετά γύρισα και είχα βουλωμένη μύτη, η κοιλιά μου με πονάει και ο λαιμός πονάει. Δεν μπορώ να γευτω ούτε να μυρίσω τίποτα. ! Αυτα για τώρα... Πιστεύω να τα πούμε το βράδυ 😢😚💕💕