🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 39°🔥

-"Στέφανε..."λέω με έναν αναστεναγμό.
Θέλω να του πω να σταματήσει δεν είναι σωστό! Από την μία θέλω από την άλλη όμως δεν πρέπει. Δεν είναι για εμένα αυτός ο άνθρωπος.
-"Στέφανε" Ξαναλέω με έναν αναστεναγμό.
-"Ναι Φαιή" λέει ανάμεσα στα φιλιά και νιώθω όλο μου το σώμα να καεί.
Με τραβάει πιο πολύ κοντά του και αρχίσει και με φιλάει και πιο κάτω, κοντά στο στήθος.
Τα χέρια μου πλέον είναι στην πλάτη του. Είναι τόσο μυωδης και μπορώ να νιώσω πως δεν είναι τόσο σφιγμένος αλλά κρατιέται και πίσω. Τα νύχια μου θαβονται μέσα στο δέρμα του και αναστενάζει λιγάκι.
Τον γρατζουναω λίγο ακόμα γιατί κατάλαβα πως του αρέσει.
-"Γαμωτο Φαιή" λέει και επιτίθεται πάλι στα χείλη μου.
Όχι, πρέπει να σταματήσω δεν είναι σωστό.
Μα... Μα ένα αίσθημα με κατακλιζει και δεν μπορώ καν να το εξηγήσω.
Αυτός πιάνει με το ένα χέρι του το μάγουλο μου και το άλλο το έχει πίσω στον σβέρκο μου και παίζει λιγάκι με το μαλλί μου.
Χωρίς να ελέγχω τα χέρια μου χαϊδεύω τους καλοσχηματισμένους κοιλιακούς του. Το δέρμα του είναι τόσο ζεστό και απαλό και αναστενάζω χωρίς να το θέλω.
Το ίδιο κάνει και αυτός και δαγκώνει το χείλος μου για να ανοίξω το στόμα μου. Χωρίς δεύτερη σκέψεις το ανοίγω αλλά επιτίθεται πρώτα η δικιά μου γλώσσα στο στόμα του κάνοντας τον να βγάλει ένα επιφώνημα ξαφνιασμου.
Τραβιέται πίσω και μπορώ να πω πως μου λειπου ηδη τα χείλια του.
-"Άγριο λουλουδάκι μας βγήκες, Ε γλαστρουλα;" ρωτάει με ένα πονηρό χαμόγελο.
Πριν προλάβω να τον βρίσω ενώνει πάλι τα χείλη μας και αυτή την φορά είναι κατευθείαν γλωσσοφιλο, με αυτόν να καθοδηγεί.
Φιλιόμασταν τόση ώρα που φάνηκε σαν αιώνας. Απλά ο ένας γευονταν την γεύση του άλλου.
Το αλκοόλ στον οργανισμό του μάλλον μεταφέρθηκε και σε εμένα. Αλλιώς δεν εξηγητε αυτό.
Τα χέρια του ταξιδεύουν αργά στην πλάτη μου και ένας κόμπος χαμηλά στο στομάχι σχηματίζεται.
Τα χέρια του στηρίζονται για λίγο χαμηλά στην μέση μου και μετά πιάνει τα πόδια μου και τα τυλίγει γύρω μου.
Χωρίς να το καταλάβω με σηκώνει και χωρίζω το φιλί.
-"Τι κάνεις;" ρωτάω. Βασικά και εγώ τι κάνω; Βασικά τι κάνουμε;;;;
-"Σε θελω" μου λέει αισθησιακά στο αυτί μου και με χουφτώνει λίγο παραπάνω.
Αυτή την φορά όμως ήταν σειρά μου να τον κάνω να αναστενάξει.
Άρχισα να το δίνω μικρά φιλιά στον λαιμό, στα μάγουλα και στο σαγόνι του καθώς αυτός περπατούσε προσεχτικά για να μην πατήσει τα σπασμένα γυαλιά.
Πριν βγούμε από την πόρτα, έγλυψα λίγο τον λαιμό του και με στήριξε στον τοίχο κοιτώντας με ξαφνιασμενος.
-"Τι ήταν αυτό;"
-"Π-ποιο;"
-"Α-αυτο που έκανες τώρα. Ξανακάντο" μου λέει και εκθέτει τον λαιμό του σε εμένα.
Ξανά έκανα την ίδια κίνηση με πριν και μετα τον δάγκωσα λίγο. Αυτός αναστέναξε, και μάλλον δεν το έλεγχε γιατί με κράτησε πιο δυνατά, σαν να ήταν θυμωμένος που είχα αυτή την επιρροή πάνω του.
-"Γαμω" αναστέναξε και άρχισε να περπατάει προς το σαλόνι.
Με έριξε στον καναπέ και ανέβηκε πάνω μου, με εξέτασε για λίγο και μετά με φίλησε και αγκάλιασε το σώμα μου.
Τα χέρια μας ανεξέλεγκτα πήγαιναν σε όλο το κορμί μας.
Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι.
Ο κόμπος συνεχισε να υπάρχει και... Ένιωθα κάτι εκεί κάτω όλο και πιο πολύ.. Να σκληραίνει;
Ω θεέ μου τι λέω. Δεν πάω καλά. Αυτό είναι όλο λάθος. Πρέπει να στα-σταματ- να σταματησ--
Πως το κάνει αυτό; πως γίνεται να τραυλιζω μέσα στο μυαλό μου; Πως γίνεται ένας άνθρωπος να φιλάει τόσο τέλεια;
-"Στέφανε" αναστεναξα ξανά.
Νομίζω άκουσα κάτι αλλά δεν έδωσα πολύ σημασία. Απλά τον θελω.
Ξαφνικά ακούγεται κάποιος να βήχει.
Πετάγεται από πάνω μου ο Στέφανος και εγώ σηκώνομαι ξαφνιασμένη και ντροπιασμένη.
Και οι δυο μας αναπνέουμε απροσδιόριστα και είμαστε ελαφρώς αναμαλλιασμένοι και ιδρωμένοι.
-"Μαμά." λέει ο Στέφανος.
-"Στέφανε; τι πράγματα είναι αυτά;" λέει η μαμά του νευριασμένη
-"Τι πράγματα ειναι αυτά;" ρωτάει και ο Στέφανος.
-"Στέφανε μην τολμάς να μου αντιμιλάς και να με ειρωνεύεσαι εμένα!" του λέει.
Από πάνω κατεβαίνει και ο μπαμπάς του-- Ο όχι μπαμπάς του; έχω μπερδευτεί με αυτή την υπόθεση.
-"Τι συμβαίνει;" απαιτεί.
-"Τίποτα που να σε ενδιαφέρει" του λέει ο Στέφανος τώρα αγριεμένα και μπαίνει προστατευτικά μπροστά μου.
-"Πάλι μια από αυτές έφερες εδώ;" λέει και φαντάζομαι μια από ποιες λέει.
-"Μην τολμάς να της αναφέρεσαι ετσι" λέει ο Στέφανος αγριεμένος και κάνει τα χέρια του μπουνιές.
-"Αγάπη μου, νομίζω αυτή είναι η Φαιή" λέει η μητέρα του και εγώ κατεβάζω το κεφάλι και κρύβομαι ακόμα περισσότερο πίσω από τον Στέφανο.
-"Η... Φαιή; Πάλι ενοχλείς και διαφθείρεις κορίτσια; Δεν ντρέπεσαι καθόλου;" τον ρωτάει.
-"Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μιλάς για το τι κάνω στην προσωπική μου ζωη"
-"Έχω το κάθε δικαίωμα! Είμαι ο πατ--" πήγε να πει. Αλλά ο Στέφανος τον διέκοψε
-"Δεν είσαι ο πατέρας μου και πότε δεν θέλω γίνεις." του λέει και μου πιάνει το χέρι και με τραβάει προς το δωμάτιο του.
Όταν περνάγαμε από τον πατριό του με τράβηξε όσο πιο μακρυά του γινόταν.
Μπήκαμε μέσα και έδωσε μπουνιά στον τοίχο.
Εγώ έμεινα να τον κοιτάω. Είχε νεύρα και ήταν εμφανές αλλά δεν νομίζω να με χτύπαγε. Δεν θα το έκανε.
Πήγα κοντά του και έπιασα το χέρι του στα δικά μου. Με άφησε και απλά κοίταγε κάτω. Φιλησα το χέρι του και τον πήρα μια αγκαλιά. Χωρίς να πω τίποτα άλλο. Απλά τον αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά γινόταν.
Με πήρε και αυτός αγκαλιά και έκρυψε το πρόσωπο του στον ώμο μου (πράγμα περίεργο και μάλλον άβολο γιατί είμαι πολύ πιο κοντη του.)
Καθώς ήταν στην αγκαλιά μου κοίταξα μια φορά το δωμάτιο του. Ποτέ δεν το είχα δει και δεν ήξερα πως έμοιαζε.
Ήταν σκούρο μπλε, στους τοίχους είχε άφησες από Punk Rock συγκροτήματα, αναγνώρισα τους fall out boys, green day και κάποια άλλα. Στο γραφείο του είχε τα βιβλία του σχολείου (που ήταν όλα άνω κάτω). Δίπλα από το κρεβάτι του είχε ένα κομοδίνο, και πάνω κάτι βιβλία, κλασσική λογοτεχνία αποτι μπορώ να δω από εδώ.
Ήταν ένα ωραίο δωμάτιο, είχε και μια κιθάρα και δεν ξέρω αν όντως μπορούσε να παίξει η αν ήταν διακοσμητική.
Μετά από λίγο σήκωσα το πρόσωπο του και σκούπισα ένα δάκρυ που είχε κυλίσει, μάλλον από τα νεύρα του.
-"Πέσε να κοιμηθείς. Δεν είσαι καλα" του είπα και του έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο.
-"Μπορείς να μείνεις μαζί μου;" με ρώτησε
-"Δυστυχώς δεν μπορώ. Πρέπει να είμαι μαζί με τις άλλες. Δεν μπορώ να μείνω στο δωμάτιο σου. Θα τα πούμε αύριο ." είπα και έφυγα από το δωμάτιο του κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.

Να πάτε να διαβάσετε το βιβλίο της JoannaZarkada αλλιώς δεν ανεβάζω πάλι κεφάλαιο 😈😊💕