🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 34°🔥

Βγαίνω έξω  και μπορώ να πω πως έχει μια ψύχρα.
-"Έλα πάμε μέσα."Μου λέει και τον ακολουθώ
Βγάζει τα κλειδιά από την τσέπη του.
-"Φαιη;"Ακούγεται μια γυναικεία φωνή πίσω μου.
Γυρνάμε και οι δυο προς εκείνην.
Τι θέλει αυτή εδώ;
Και γιατί μου μιλάει. Ποτέ δεν είχαμε Καλές σχέσεις και δεν νομίζω ότι θα έχουμε.
-"Η κυρία;"με ρωταει ψιθυριστά ο Στέφανος.
Που να σου εξηγώ και σένα τώρα...
-"Θα σου πω."
-"Κορίτσι μου χάθηκες!Δεν ήρθατε μας επισκεφτείτε ούτε μια φορά " λέει χαμογελαστή.
1° πράγμα που μισώ στην γυναίκα αυτή:κάνει αυτό που δεν είναι.
Χαμογελάω στα ψέματα
-"Τι σύμπτωση και εσείς το ίδιο. " Της απαντάω και αμέσως ξενίζει. Έμα πια βαρέθηκα. Έχει τυλίξει και τον πατέρα μου αλλά και την αδερφή μου. Δηλαδή πως τους κατάφερε;
-"Δεν θα έπρεπε να ήσουν Αθήνα; στο σχολείο; Το αγόρι;"ρωτάει την μία ερώτηση μετά την άλλη.
2°πράγμα: Κουτσουμπολα.
Ναι από αυτή έδωσα το όνομα Κατίνα στο υποσυνείδητο μου. Μοιάζουν.
-"Όχι σήμερα δεν είχαμε σχολείο..Το παιδί είναι ένας συμμαθητής μου."λέω ψέματα. Μπράβο μου!
Είναι ένας ....Μπιπ.... που με έφερε εδώ χωρίς την έγκριση μου και περιμένει να τον συγχωρήσω γιατί τόσα χρόνια με έχει βασανίσει στο σχολείο.
Αα επίσης για κακή μου τύχη έπεσα πάνω σε εσένα!
-"Γειά σου αγόρι μου."Τον χαιρετάει.
Ο Στέφανος χαμογελαστος ανταποδίδει.
-"Πώς σε λένε παιδί μου;"τον ρωτάει.
Κατάλαβα θα αρχίσει τώρα αυτή. Ακόμα και μέγεθος θα θέλει να μάθει. Ναι παιδιά το μέγεθος του ποδιού της είναι πολύ τεράστιο. Δεν μπορούσε να βρει παπούτσι για το γάμο.
Το θυμάμαι σαν σήμερα που γέλαγα όταν πήγα πίσω στο σπίτι. Το είπα και στην μητέρα μου και αρχίσαμε να σκάμε στα γέλια.
-"Στέφανος " απαντάει εκείνος.
-"Αα θα είσαι ο καινούριος γείτονας που μου είπε η Μαρία;"
Ο ποιος;
Γυρνάω προς εκείνον και γουρλωνω τα μάτια μου.
-"Εμ δεν είναι καινούριος απλά έρχομαι εδώ όταν θέλω να χαλαρώσω. Μένω και εγώ αυτήν Αθήνα."Της λέει στα γρήγορα.
Για μισό λεπτό δηλαδή κάθε φορά που θα έρχεται εδώ θα βλέπει την αδερφή μου;
《Ναι. Δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα》
Κανένα
《Σίγουρα;》
Οοο απλά Σταμάτα.
-"Ααα Εντάξει."λέει στεναχωρημενη.
Κρίμα δεν βρήκε γαμπρό για την αδερφή μου ;
Αχ μωρέ στεναχωρηθηκα τώρα. Θα τους κάνω κονε. Δεν θέλω να την  λέω στεναχωρημενη.
(Μεγάλη δόση ειρωνείας..Ούτε μικρή ούτε μεσαία μεγάλη )
-"Εγώ πρέπει να φύγω πρέπει να μαγειρέψω κάτι πριν έρθει ο πατέρας σου. Να μας έρθεις καμιά βόλτα άμα θα μείνετε πολύ."
-"Γειά σας " την χαιρετάμε την ίδια στιγμή εγώ και ο διπλανής μου.
Ναι δεν θα παραλειψουμε!
-"Να φανταστώ ότι οι γονείς σου είναι χωρισμένοι;"ρωτάω αμέσως ο δίπλα.
-"Απλά μην μιλάς για λίγο. Εκτός αν θέλεις να ξεσπάσω σε εσένα."Του λέω.
-"Άμα αυτό σε βοηθάει Καντο. "Λεει και ανοίγει την πόρτα.
Γυρνάω αμέσως κεφάλι και γουρλωνω τα μάτια μου
-"Αλήθεια;"ρωτάω με τα ματάκια μου να λάμπουν από χαρά.
-"Ναι στο υπόγειο έχω ένα 'γυμναστήριο' έχω εξοπλισμό.Εκει μπορείς να κάνεις. Έχω και σάκο του μποξ." Στραβωνω πάλι το πρόσωπό μου.
Αι στο καλό. Λέω και εγώ Θα είχα σαν σάκο του μποξ τον Στέφανο! Τζάμπα χαρά.
-"Άστο καλύτερα δεν είμαι ντυμένη με τα σωστά ρούχα."
Φορούσα μια άσπρη απλή μπλούζα και με μια μαύρη denim σαλοπετα.
-"Νομίζω έχει η αδερφή μου κάτι κολάν και από αυτά τα σουτιέν που είναι τα αθλητικά.."λέει
Πας καλά παιδάκι μου που θες να πάω εγώ με κολάν μπροστά σε εσένα; Και μάλιστα με αθλητικό μπουστακι.
-"Άστο άστο. "Του λέω.
-"Ξέρεις κάτι νομίζω δεν θα σε ενοχλήσουν τα ρούχα που φοράς. Εννοώ μερικές μπουνιές θα δώσεις. Κορίτσι είσαι.δηλαδη πόσο δυνατά;"
-"Που είναι ο σάκος είπαμε;"
Θα με πείραζε αυτός κορίτσι.
Άμα του χώσω μια μπουνιά...Καλά όχι εγώ αλλά λέμε τώρα μια προφεσιοναλ θα ξερενοταν κάτω!
Γουρούνι Ε γουρούνι.
-"Κάτω. "Λέει και φεύγει.
Τον ακολουθώ.
Φτάνουμε στο κάτω όροφο και ανοίγει μια μαύρη πόρτα
 Ανάβει τα φώτα. .....Holy...Αυτό είναι κανονικό γυμναστήριο.
-"Σίγουρα βρισκόμαστε σε σπίτι; Εννοώ είναι Ουάου. "Του λέω βλέποντας και αγγίζοντας το κάθε μηχάνημα.
Χαμογελάει.
-"Ναι σίγουρα. Εγώ  και ο πατέρας μου το φτιάξαμε. Με πολύ κόπο αλλά τελικά τα καταφέραμε. "Λέει και κοιτάει τη εικόνα με ένα κυριουλη.
-"Ποιος είναι αυτός καλέ;"τον ρωτάω αφού βλέπω πως τον Έχει πάρει από κάτω.
-"Ο πατέρας μου. "Λέει και ξαφνιάζομαι.
-"Τι λες καλέ. Αφού ο ...."
-"Μην το πεις. Όχι ο άλλος δεν είναι πατέρας μου. "Λέει λίγο θυμωμένα.
-"Οκευ. Δεν το συνεχίζω."Του λέω και κάνω πίσω.
Ας αλλάξουμε καλύτερα συζήτηση.
-"Ποιο σαρεσει περισσότερα από όλα αυτά;"τον ρωτάω εννοώντας τις ασκήσεις.
-"Τα βάρη, το σκοινί και ο σάκος του μποξ."
-"Ενδιαφέρον. Αυτό με το σκοινί ήθελα πάντα να το δοκιμάσω. "
-"Και γιατί δεν το εκμεταλλευεσαι;"
-"Oh I will..." του λέω και με κοιτάζει σοβαρός.
-"Σημαίνει.."αρχίζω και του λέω
-"Ξέρω τι σημαίνει απλώς δεν ξέρω μου την σπάνε που το πάνε στο αγγλικό και νομίζουν πως έχουν την προφορά. Δεν ξέρω γενικώς με ενοχλεί."Με διακόπτει και λέει.
-"Οκευ Συγγνώμη δεν θα το ξανακάνω."
-"Όχι δεν σου το είπα για να ζητήσεις Συγγνώμη απλώς....βασικά ξέχνα το. Πες τα όπως θες. Πάμε να σου δείξω το σχοινάκι."
Τι σχοινάκι δηλαδή; Είναι τόσα μεγάλα όσα αυτά που δένουν να πλοία στα λιμάνια.
-"Λοιπόν...Έλα εδώ εσύ."Μου λέει και με πιάνει από την μέση. Καταρχάς λιγυζεις τα πόδια σου ελαφρώς. Παίρνεις τα σκοινιά και αρχίσεις να τα χτυπάς σαν το λασο. Ξέρεις αυτό που χρησιμοποιουν οι καουμπόηδες."αρχίζει και λέει.
Καλά όλα αυτά. Μπορεί όμως να φύγει από πίσω μου γιατί νιώθω ήδη άβολα;
-"Κάτσε να σου δείξω. "Λέει και κολλάει τα σώματα μας. Ακουμπάει τα χέρι μου και κάνεις γροθιές πάνω στις δικές μου.
Καταπίνω με δυσκολία.... έμ...εμμ...βοήθεια; ΠΑΡΑΚΑΛΏ;
-"Κατάλαβες;"με ρωταει κάνοντας με να επανέλθω πίσω στον πλανήτη γη.
Τίποτα δεν κατάλαβα. Υπέροχα.
-"Έλα να σου ξαναδείξω μια φορά."λέει και ξαναπλησιαζει.
Όχι πάλι τα ίδια Θεέ μου.
Μου δείχνει την διαδικασία και Εντάξει εύκολο είναι. Το έχω. Μόνο να μην χρειαστεί να έρθει πάλι κοντά μου.

[......]

-"Τελείωσα. "Δηλώνω εξουθενωμενη.
-"Τι λες καλέ πάμε και άλλον ένα γύρο."
-"Μα με πονάνε τα πόδια μου."παραπονιέμαι.
-"Απλές κλοτσιές δίνεις. Σιγά το πράγμα."
Παιδιά αυτό τον άνθρωπο δεν το θέλετε για personal trainer σας το λέω.
-"Ναι αλλά πονάω. "
-"Λοιπόν θα τελειώσεις και αυτό και μετά μπορεί να δούμε ταινία."
-"Νομίζω καλύτερα όχι. Πρέπει να πάμε πίσω. Η μητέρα μου θα με σκοτώσει,η Αθανασία θα με στραγγαλισει και ο Σταύρος θα με κάψει."Του παραπονιέμαι.
-"Για τους δύο τελευταίους να ανησυχείς. Πάντως την μητέρα σου την ενημέρωσα νωρίτερα. "
-"Τι πότε πως δεχτηκε; ΕΝΝΟΏ δε θα δεχόταν. "
-"Φαίνεται έχω και γω τα μυστικά μου. "
Ψώνιο.
-"Καλά τότε πάμε. "
-"Πάμε...Μόνο...Μόνο που αυτή την φορά πάνω μου. "
-"Άμα σε χτυπήσω;"
-"Ξέρω άμυνα αντιθέτως με εσένα."
Ναι λογικό μου φαίνεται.
Μου δίνει κάτι γάντια ποιο βαριά και από την σχολική τσάντα. Καλά όχι και τόσο απλά είναι βαριά.
Εκείνος τα φοράει και τα χτυπάει μια φορά μεταξύ τους. Αυτό κάνω και εγώ.
-"Πάμε. "Λέει και αρχίζω να του ρίχνω μικρή μπουνιτσες.
-"Πιο δυνατά!"
-"Μα φοβάμαι. "
-"Απλά χτυπά." Το κάνω.
Τότε του ρίχνω μια δυνατή και τον βλέπω που πέφτει κάτω.
《ΤΙ έκανες παιδάκι μου;》
Σκασε Είναι καλα. Για πλάκα το κάνει.
《Δεν το βλέπω να αναπνέει.》
Τι λες ρε να αναπ..... Θεέ μου δεν αναπνέει.
Γρήγορα πηγαίνω από πάνω του και του ρίχνω μικρές σφαλιάρες.
-"Έλα Καλό μου ξυπνά. Σε παρακαλώ. Είναι νέα να γίνω δολοφόνος."λέω και αισθάνομαι ότι θα κλάψω.
-"ΧΑ!"Ακούγεται και μέσα σε μια στιγμή βρίσκομαι πάνω στον Στέφανο αγκαλιά.
-"Δεν το πιστεύω!"

By kleiw🌙