🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 70°🔥

-"Κγχμ " Ακούγεται κάποιος να βηχεται  από πίσω μας.

-"Αθανασία;"ρωτάει ο Κώστας.
-"Ήρθα να πάρω ένα καφέ μην ενοχληστε"μας λέει κάπως σαν πληγωμένη.
-"Εχεις κάτι;" την ρωτάω αλλά δεν βλέπω να απαντάει.
-"Έρχομαι σε λίγο" λέω στον Κώστα και πλησιάζω την Αθανασία.
-"Αθανασία τι έγινε τώρα;"την ρωτάω.
-"Εδώ είμαι, όχι στο πάτωμα."Της λέω μετά από λίγο.
-"Ρέ συ Φαιη να σου θυμισω πως έχεις αγόρι και είναι μέσα τραυματισμενος."λέει κάπως θυμωμένη.
-"Ναι το ξέρω. Αλλά γιατί το είπες αυτό τώρα;"την ρωτάω αφού δεν έχω καταλάβει που θέλει να καταλήξει.
-"Ε δεν φαίνεται. Ήσουν αγκαλιά με τον Κώστα! "Απαντάει.
-"Και τι μ'αυτο; Απλά με αγκάλιασε επειδή αρχισα να κλαίω."Της λέω.
-"Α Μάλιστα! "Μου λέει νευριασμενη.
-"Αθανασία μήπως ζηλεύεις; "την ρωτάω όταν μου έρχεται μια ιδέα πως μπορεί να έχει ερωτευτεί τον Κώστα.
-"Γιατί να ζηλεύω ρε Φαιη;"
-"Τι γιατί; Απλά μια φιλική αγκαλιά μου έκανε ο άνθρωπος και συ είσαι έτοιμη να μας σφάξεις και τους δύο."Απαντάω με μια μικρή δόση υπερβολής.
-"Δηλαδή ήταν εντελώς φιλική;"με ρωταει
-"Ναι."Απαντάω.
-"Φαιη πρέπει να σου πω κάτι."μου λέει όσο περιμένουμε για το καφέ.
-"Πες μου."της απαντάω.
-"Νομίζω μαρεσει ο Κώστας."λέει χαρούμενη.
-"Δεν το ανακάλυψα νομίζεις! Ολόκληρη σκηνή ζήλιας. Όχι μόνο σαρεσει τον ερωτεύτηκες!"της λέω.
-"Μπορεί να έχεις δίκιο."
Πάντα έχω δίκιο το έχουμε ξαναπεί αυτό.
-"Ωραία πήγαινε μίλα του."Της λέω και με βλέπει περίεργα.
-"Πας καλά παιδάκι μου να γίνω ρεζίλι;"
-"Μα μπορεί και εκείνος να αισθάνεται κάτι για εσένα. Είδες πως ξαφνιαστηκε όταν μας είδες αγκαλιά μαζί;"την ρωτάω.
-"Υπάρχει 88% να έχεις δίκιο αλλά και πάλι θα περιμένω από αυτόν." Μου απαντάει και η παλάμη μου χτυπάει το κούτελο μου.
Τι ακούω Θεέ μου! 2017 είμαστε προς 18 συνελθε Αθανασία!

Athanasia's POV :

Έχουμε καθίσει και οι τρεις κάτω. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ περίεργη/άβολη για εμάς τους δύο. Η Φαιη προσπαθεί να μας χαλαρώσει αλλά δεν το βλέπω να πετυχαίνει.
-"Παιδιά εγώ πάω μια πάνω να δω τι γίνεται. Καθίστε εδώ εσείς."Μας λεει και σηκώνεται να φύγει.
-"Κάτσε θα έρθω και γω μαζί σου."Της λέω αλλά με σπρώχνει προς τα κάτω για να κάτσω στο παγκάκι.
-"Όχι μπορώ και μόνη μου."είπε και με κοίταξε με έντονο ύφος εννοώντας :φεύγω για να κατσετε οι δυο σας.
-Ησυχία-
-Ησυχία-
-"Αθανασία"
-"Κώστα!"
Λέμε και οι δυο ταυτόχρονα το όνομα του άλλου.
Γελάμε με αυτή την κίνηση μας.
-"Πες πρώτη."μου λέει.
-"Όχι πες εσύ δεν έχω πρόβλημα " του λέω.
Και αλήθεια δεν είχα πρόβλημα να πει εκείνος. Ήθελα να ακούσω πολύ τι θα έλεγε.
-"Επιμένω,πες εσύ."Μου ξαναλέει.
-"Πώς τα πας με την Δήμητρα;"τον ρωτάω και μόνο που ανέφερα το όνομα της η καρδιά μου ραγισε.
-"Αα δεν τα ξέρεις; Χωρίσαμε."μου λέει και θέλω τόσο πολύ να πεταχτώ από το παγκάκι και να αρχίσω να χορεύω σαν καθυστερημενο.
-"Λυπάμαι."λέει όμως χωρίς να δείχνω την χαρά που κρύβεται μέσα μου.
-"Αμπα εγώ καθόλου. Εξάλλου τώρα νομίζω μαρεσει μια άλλη. Είναι πιο έξυπνη από εκείνην,πιο γλυκιά,ομορφότερη."μου λέει και ο τρόπος που το λέει φαίνεται να είναι πολύ ερωτευμένος μαζί της.
Λοιπόν το όμορφη το έχουμε,και γλυκιά το έχουμε,όμως η εξυπνάδα; Εγώ είμαι τούβλο! 
Έχω μια σκέψη για το πια μπορεί να είναι αλλά ας μου πει καλύτερα ο ίδιος.
-"Φαίνεται πως είσαι πολύ ερωτευμένος μαζί της."Του λέω χαμογελώντας ψεύτικα.
-"Άμα αυτό λέγεται έρωτας,να χτυπάει η καρδιά σου σαν τρελή και να θες να την φιλήσεις τόσο πολύ,όμως ξέρεις πως θα σου πει όχι τότε ναι,είμαι τόσο ερωτευμένος μαζί της."Απαντάει στεναχωρημενος.
-"Γιατί να πει όχι αφού..."
-"Γιατί η κοπέλα δεν είναι τόσο χαζή να πάει να τα φτιάχνει με τον έναν και με τον άλλον " απαντάει.
-"Και συ που το ξέρεις ότι δεν είναι και εκείνη ερωτευμένη μαζί σου;"
-"Όλες οι κινήσεις της το κάνουν. Μπορώ να καταλάβω ποτέ μια κοπέλα σε θέλει η όχι. Και αυτή σίγουρα δεν με θέλει . εξάλλου θέλει άλλον. "Απαντάει σίγουρος.
Καλά ηλίθια είναι και αυτή; Το παιδί της το δείχνει ότι την θέλει και μάλιστα κολασμένα και αυτή τον απορρίπτει;
-"Αθανασία;.."λέει και γυρνάω το κεφάλι μου προς εκείνον.
Τα χείλη μας ενώνονται μεταξύ τους.
-"Τι..Τι ήταν αυτό;"τον ρωτάω ξαφνιασμένη.
-"Είδες σου είπα πως θα αντιδρούσε έτσι."μου λέει κάπως νευριασμενος.
Κάτσε εγώ ήμουν τόσην ώρα η κοπελιά;
Μα εγώ τον θέλω. Και μάλιστα πολύ.
Κάνω τα πάντα για να του το δείξω.
-"Κώστα δεν ήξερα ότι όλα αυτά τα ένιωθες για εμένα. Αλλά ρε Κώστα πως είσαι σίγουρος πως είμαι αρνητική με όλο αυτό; Κάνω τα πάντα για να σε πλησιάσω αλλά εσύ πάντα με έδιωχνες. Φαίνεται δεν έπρεπε να ήσουν τόσο σίγουρος με αυτά που έλεγες πριν."Του λέω και γουρλωνει τα μάτια του.
-"Δεν σε έδιωχνα εγώ. Ήσουν πολύ απόμακρη."μου λέει και του χώνω μια μπουνιτσα.
-"Έκανα τα πάντα για να είμαι κοντά σου.
Θυμάσε στην Β'λυκειου στο θεατρικό που έπρεπε να φιλήσεις την χαζή την Ειρήνη αλλά τελικά μπήκα εγώ στην θέση της;..."τον ρωτάω και αρχίζει να γελαει.
-"Τι..Χαχα...Τι της έκανες;"ρωτάει μέσα από τα γέλια και είναι σίγουρος πως εγώ ευθύνομαι για ότι της συνέβη.
-"Έριξα "καταλάθος" όλο το μπουκάλι με ποντικοφάρμακο."Απαντάω κι γελάει ακόμα περισσότερο.
-"Και που το βρήκες το ποντικοφαρμακο;"
-"Ο ξάδερφος μου."
-"Πρέπει να πω όμως πως φιλάς πολύ ωραία. Δεν το ξαναπάμε μια το θεατρικό να θυμηθώ και γω την σκηνή;"με ρωτάει.
-"Τι εδώ πέρα;"τον ρωτάω εφόσον βρισκόμαστε έξω από ένα νοσοκομείο κι υπάρχουν άνθρωποι.
-"Ναι. Θέλω να θυμηθώ αυτό το θεατρικό οπωσδήποτε!"μου λέει σοβαρός σαν να το εννοεί.
Με πλησιάζει,το ίδιο και γω.
Ενώνει τα χείλη μας.
-"Παιδιά ο Στέφανος βγ..Ουπς λάθος στιγμή. Συγγνώμη."Ακούγεται η φωνή της Φαιης από πίσω μας.

By kleiw🌙

* Η Δήμητρα είναι φίλη της Άννας για οποία δεν θυμάται*