🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 46°🔥

Τότε εντοπίζω με τη άκρη του  ματιού μου πως ο Στέφανος είχε διάφορες γρατσουνιές στην πλάτη του.
-"Τι είναι αυτά;" τον ρωτάω αμέσως και τον πλησιάζω, παίρνοντας το δάχτυλο μου πάνω απο τις γρατσουνιές.

-"Τι εννοείς;" με ρωταει και γυρίζει αμέσως προς τα εμένα.
-"Στέφανε φοράω ακόμα τους φακούς μου. Μπορώ να δω." Του λέω.
-"Μα δεν σε καταλαβαίνω! "Φωνάζει και βάζει την μπλούζα του.
Σηκώνομαι και φεύγω προς τον πάνω όροφο. Αυτό εννοεί με θέλει;
-"Φαιη περίμενε..."μου φωνάζει και τρέχει από πίσω μου.

Maria's POV :

Άκουσα ήχο μηχανής ή μου φαίνεται; λες να είναι ο Στέφανος;
Πηγαίνω στο παράθυρο και ανοίγω  διακριτικά την κουρτίνα.
Ναι αυτός είναι! !!υπέροχα ώρα για δράση!
Κορίτσια είναι μανάρι, με όλη την σημασία της λέξης.
Βάζω γρήγορα ένα εφαρμοστό τζιν και μια χαλαρή μπλουζίτσα.
Παίρνω κλειδιά και βγαίνω έξω.
-"Επ Στέφανε..."τον φωνάζω από μακριά πριν μπει μέσα στο σπίτι.
-"Γειά σου Μαρία." Μου λέει.  Φαίνεται κάπως στεναχωρημενος, κάπως νευριασμενος...
-"Εχεις κάτι; Σε βλέπω λίγο..."
-"Είμαι, είμαι καλά.."Με διακόπτει.
-"Θες να έρθω να σου κάνω παρέα;" τον ρωτάω έχοντας μια μικρή ελπίδα πως θα πει ναι.
-"Εμ μωρέ να..."
-"Λιγάκι..."του λέω
-"Καλά "συμφωνεί στο τέλος.
Υπέροχα! 
Θα περάσουμε τέλεια σήμερα 😏😌
Μπαίνουμε μέσα στο σπίτι και ανοίγει τα φώτα.
-"Κάτσε άμα θες."Μου λέει και μπαίνει πηγαίνει πάνω.
Τον ακολουθώ και βλέπω πως μπαίνει σε ένα δωμάτιο.
Ανοίγω ξαφνικά την πόρτα και βλέπω πως γδύνεται και είναι στο σημείο που βγάζει την μπλούζα.
Χαμπάρι δεν έχει πάρει.
Σιγά σιγά τον πλησιάζω και του γρατζουναω ελαφριά την πλάτη η οποία ήταν ήδη γρατζουνιμενη.
Ακόμα και από τα τατουάζ φαινόταν.
-"Μαρία τι κάνεις εδώ;" με ρωταει ξαφνιασμενος και γυρίζει απέναντι από εμένα.
-"Οοο έλα Στέφανε μην μου πεις τώρα ότι ξαφνιάστηκες!" Του λέω ναζιάρικα.
-"Μαρία τι λες;"
Μην μου κάνεις τον δύσκολο.
-"Τι λέω ρε Στέφανε.."του λέω και τον πλησιάζω.
-"Μαρία συγκεντρωσου." Μου λέει με αυστηρό τόνο στην φωνή του.
-"Καλά σταματώ."Του λέω και κατεβαίνω κάτω.
-"Να βάλω ένα ποτάκι;" τον ρωτάω πριν κατέβω κάτω
Νευει θετικά.
Το καλό είναι ότι δεν μου χαλάει το σχέδιο. Πάει με τα νερά μου.
Πηγαίνω στην κουζίνα και ψάχνω για ποτήρια.
Τα ποτά βρίσκονται στο μίνι μπαράκι.
Αφού τα βρίσκω βγαίνω έξω και βάζω αρκετή ποσότητα και στους δυο μας.
Καλά μπορεί λίγο μεγαλύτερη σε εκείνον.
Αρχίζω να ψάχνω της τσέπες μου για το φακελάκι.
Αυτό κορίτσια θα σας σώσει όλες. Μπορεί να μην τους  κάνει τέζα αλλά τους ζαλίζει και δεν μπορούν να σου αντισταθούν.
Τα τα το μαγικό φακελάκι!
Ρίχνω λιγάκι,πολύ λίγο μην το πάμε και στο νοσοκομείο.
Προσθέτω δύο παγάκια και ανακατεύω.
Πηγαίνω προς τα μέσα και τον βλέπω που είναι καθισμένος στο καναπέ.
-"Ορίστε..." του λέω και κάθομαι δίπλα του.
-"Ευχαριστώ " λέει απότομα και το πίνει με την μία.
Οκευ με διευκολύνει περισσότερο.
《15 λεπτά περιμένεις.》
Νομίζεις δεν έχω διαβάσει τα instructions?
Τέλος πάντων εγώ ας το πιω σιγά σιγά.