🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 85°🔥

Stephen POV continues:
Ανεβαίνω τα σκαλιά και πηγαίνω από το δωμάτιο που έρχεται το φως.
Κατεβάζω γρήγορα το πομολο της πόρτας και...
-"Αθηνά;Μάρκο;"

Τι στο καλό βλέπουν τα ματάκια μου;
Αίσχος!
-"Στέφανε;" ρωτάνε ξαφνιασμενοι και οι δυο τους.
Να μου και πάλι να μου. Τι ανοίγεις την πόρτα ρε μαλάκα;
-"Σας περιμένω κάτω."λέω βιαστικά και κλείνω την πόρτα.
Νομίζω θα πάω και γω να κάνω παρέα στην Φαίη.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν αλλά πριν από λίγο απέκτησα εφηβικά τραύματα,όχι παιδικά.
Πηγαίνω στο μπάνιο και χτυπάω πριν μπω. Πήρα το μάθημα μου τώρα πλέον.
-"Πώς νιώθεις;" ρωτάω ανήσυχος.
-"Χάλια. Θέλω..Θέλω να αλλάξω ρούχα."ανακοινώνει
Μωρέ θα σου έλεγα να πας πάνω αλλά γίνονται διάφορα 'έργα'. Μπορεί να γίνεις και χειρότερα.
-"Περίμενε εδώ θα σου φέρω μερικά ρούχα της μητέρας μου. Είναι ζεστά και βολικά. Θα πάω να ανάψω και το τζάκι."Της λέω και τρέχω προς τα σκαλιά.
Ανεβαίνω πάνω και ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου των γονιών μου ,τα παιδιά βγαίνουν από την πόρτα.
-"Έχει χάρη που δεν είναι καλά η Φαίη!"λέω με μικρή δόση εκνευρισμού,αν και δεν είμαι. Αηδίας θα το έλεγα.
Ο φίλος σου και η αδερφή σου...ιου..γαμα το!
Προς θεού ας το χαρούν τα παιδιά...Αλλά καταλάβατε.
Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και ανοίγω τα συρτάρια και τις ντουλάπες.
Που στο καλό είναι κάτι, όταν το χρειάζεσαι τόσο πολύ.
Ακούγεται η πόρτα να ανοίγει και γυρίζω να δω ποιος είναι.
-"Της βρήκα εγώ τελικά πυτζάμες. Εκείνη μου ζήτησε." Λέει η Αθήνα.
Έχει βγάλει και μόνο το κεφάλι της από την πόρτα λες και θα την φάω!
-"Οκ,ευχαριστώ. Και Συγγνώμη αν αντέδρασα λίγο υπερβολικά."
Με κοιτάει με ύφος: λίγο;
-"Καλά εντάξει πολύ υπερβολικά!" Διορθώνω τον ευατό μου
-"Ας αλλάξουμε συζήτηση καλύτερα. Πάω να δώσω τις πυτζάμες στην Φαίη." Λέει γρήγορα και κλείνει την πόρτα,χωρίς να με αφήσει να πω κουβέντα.
Κατεβαίνω και γω κάτω. Γίνεται να λείπω; Δεν γίνεται.
Πριν όμως πάω στο σαλόνι μπαίνω στην μικρή αποθηκουλα όπου φυλάμε τα ξύλα για το τζάκι.
Παίρνω 3-4 και συνεχίζω.
-"Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο Στέφανε; Ξέρω είναι η αδερφή σου και έπρεπε να σου το είχαμε πει αλλά εκείνη επέμενε πως δεν ήταν σωστό." Ακούγεται από πίσω μου η φωνή του Μάρκου.
-"Μάρκο σε παρακαλώ όχι τώρα. Άναψε λίγο το τζάκι να πάω να φέρω την Φαιη να ζεσταθεί. Θα το συζητήσουμε πάντως μην ανησυχείς. Δεν ξεχνάω εύκολα." Του τονίζω στο τέλος.
Του δίνω τα ξύλα και αμέσως τα παίρνει πηγαίνοντας τα κάτω.
Μπαίνω μέσα στην τουαλέτα και βλέπω την Φαιη κομμάτια. Μέσα σε εισαγωγικά.
Εγώ φταίω ρε πουστη μου. Τι το ήθελα το εξοχικό;
-"Φαιη πάμε να ζεσταθείς." Την σηκώνω και την βάζω μπροστά από το νεροχύτη.
Ανοίγω την βρύση, μαζευω το μαλλι της σε μια αλλόκοτη αλογοουρά και της καθαρίζω το πρόσωπο. 
Την σκουπίζω μαλακά και ύστερα την παίρνω αγκαλιά.
Εκείνη δένει τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου και στηρίζει το κεφάλι της στη κλειδα.
Της δίνω ένα φιλί στο κούτελο. Αμέσως καταλαβαίνω πως ο πυρετός της ανέβηκε. Μπορώ να καταλάβω την κάψα της ακόμα και μέσα από τα ρούχα.
-"Στέφανε;" ακούω την φωνή της βραχνή.
-"Πες μου."
-"Πρέπει να αλλάξεις και συ. Θα αρρωστήσεις."
-"Είμαι καλά. Τώρα θα ξαπλώσεις στον καναπέ. Θα σκεπαστείς με το πάπλωμα και δεν θα κάνεις κανένα παράπονο ότι ζεσταινεσαι,ενώ εγώ παράλληλα θα πάω στο φαρμακείο να σου αγοράσω αντιπυρετικο. Σύμφωνοι;" την ρωτάω και νεύει.
Την αφήνω στο καναπέ και την σκεπάζω με την βοήθεια της Αθηνάς.
-"Στέφανε ζεσταινομαι" παραπονιέται σαν μικρό παιδάκι.
-"Φαιη είπαμε κάτι και συμφώνησες." Της θυμίζω.
-"Καλά.."λέει και παίρνει πάλι την θέση εμβρύου.
Απομακρυνόμαι ελάχιστα και κάνω νόημα στην Αθηνά να πλησιάσει.
-"Εγώ θα πάω να της πάρω αντιπυρετικα και άλλα τέτοια, εσύ Πρόσεχε την και μην την ξεσκεπασεις. Επέμενε." Της λέω και κάνω να φύγω.
-"Περίμενε έτσι θα βγεις; Πήγαινε άλλαξε θα κρυώσεις." Μου λέει και εκείνη.
Ξεφυσαω.
-"Μια χαρά θα είμαι. Άντε έφυγα." Της λέω και γυρνάω προς τη  πόρτα.
-"Στέφανε..."λέει με αυστηρό ύφος.
-"Καλά εντάξει πάω να αλλάξω! Με πρήξατε!" Φωνάζω καθώς περπατάω.
Τι άλλο δηλαδή να φορέσω εγώ τώρα;
《Μια φούστα και μια μπλούζα με πέρλες. Τι να φορέσεις άνθρωπε μου;》
Αχαχαχα αστείο,έσκασα στα γέλια! (Σαρκασμός στο full)
Όχι αλήθεια τι θα φορέσω τωρα;
Κάνω σαν τα κορίτσια τώρα το ξέρω αλλά με νοιάζει η εξωτερική μου εμφάνιση. Τουλάχιστον στο σχολείο γιατί εδώ στα μπαλάκια μου ποιος με είδε και δεν με είδε αλλά είναι συνήθεια πως να το κάνουμε τώρα!
Παίρνω ένα τζιν σε σκούρα απόχρωση του μπλε και μια μπλούζα προς την σκούρα απόχρωση του γκρι.
Μια από τις 50 πάντως είναι σίγουρα.
《Αστείος...😑》
Ευχαριστώ πολύ το ξέρω. Έτσι γίνονται τα αστεία φίλε μου. Πως να το κάνεις..Δεν γεννήθηκαν όλοι ταλέντο σαν εμένα...
《Τότε να πας στο Ελλάδα έχεις ταλέντο.》
Δεν έχεις άδικο...καθόλου άδικο.
Ντύνομαι γρήγορα και από πάνω φοράω το γκρι και αυτό σε απόχρωση μπουφάν.
-"Έφυγα." Ανακοινώνω και αποχωρώ από την οικία.
Μαλάκα αυτό μου έφερε στην μνήμη τον Κατακουζινα. Πόσα χρόνια πέρασαν ρε συ..
Ναι όλες εσείς εκεί έξω για τον Κωνσταντίνο Κατακουζινο μιλάω.
《Και γιατί απευθύνεσαι μόνο σε γυναικείο φύλο;》
Γιατί μάγκα μου πως να το κάνουμε τώρα έχουμε μια απήχηση...Κγχμ..Νομίζω βλέπεις τα αιτήματα στο Instagram, Facebook,snapchat με θέλουν πως να το κάνουμε τώρα;
《Σαν το αστέρι της φασκομηλιας ένα πράγμα.》
Αι ρε μαλάκα... άκου εκεί εγώ με το αστέρι της φασκομηλιας! 
-"Χαιρετώ τον καλό συνεργάτη."Ακούγεται η γνωστή φωνή από πίσω μου.
Γυρνάω και προσπαθώ να συγκρατήσω τον εκνευρισμό μέσα μου.
-"Τι θες πάλι;" ρωτάω ξερά.
-"Νομίζω μου χρωστάς κάτι τελευταίο. Φαίνεται δεν έβαλες μυαλό από τότε. Φαίνεται ο πυροβολισμος να σε έκανε χειρότερο και όχι καλύτερο." Ρωτάει και γελάει ειρωνικά.
-"Δεν χρωστάω τίποτα. Τι είναι αυτά που λες;"
-"Και τα τέσσερα χιλιάρικα;"
-"Δεν σου χρωστάω τίποτα."Επαναλαμβάνω.
-"Με ενημέρωσαν ότι είχες νευράκια σήμερα" συνεχίζει.
Βάζω τα χέρια στις τσέπες και συνεχίζω αδιαφορώντας για αυτόν.
-"Με την Φαιη όλα καλά;" ρωτάει αφήνοντας με παγοκολωνα.

By kleiw🌙