🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 32°🔥

-"Ει εί ει. Αφού σου είπε πως δεν θελει να έρθει."Πετάγεται στα ξαφνικά μπροστά του ο Στέφανος.
-"Ορίστε;"ακούγονται τρεις φωνές ταυτόχρονα. Της νυν δηλαδή την αδερφής μου της πρώην δηλαδή της Άννας και του Πέτρου.
-"Έλα μαζί μου ."μου λέει και με παίρνει από το χέρι. "Λοιπόν ο Πέτρος θα πάει με την Άννα, η Αθανασία με την Αθήνα και την Φαιη και η Μαρία μαζί μου."λέει παίρνοντας κοντά του την Μαρία.
-"Τι; Και γιατί αυτή;"Πετάγεται η Άννα.
-"Σορρυ... βλέπεις που έρχεται με άλλη φεύγει με άλλη χαζογελάει με την άλλη και ρωτάς και γιατί;"της κάνει μια ερώτηση η Αθανασία.
-"Εσύ μην ανακατευσαι."Της απαντάει απότομα.
-"Είπα κάτι. "Λέει ο Στέφανος.
-"Και μεις γιατί να υπακουσουμε;" ρωτάει με αυθάδια ο Πέτρος.
-"Πέτρο μην το συνεχίζεις είσαι μεθυσμένος."
-"Κέρδισα ένα παιχνίδι και θέλω το δώρο μου. "
-"Το δώρο αυτό είναι ένα κορίτσι που εγώ και οι φίλοι μου το κοροιδευουμε εδώ και καιρό. Νομίζω έχει κάθε δικαίωμα να μην θέλει να έρθει μαζί σου."Φωνάζει στην μέση του δρόμου.
Υπέροχα το μάθανε και άλλα άτομα. Η αδερφή μου,η Αθηνά.
-"Μπα και από πότε σε ενδιαφέρει εσένα το ασχημόπαπο. Εσύ ήσουν αυτός που το άρχισε όλο. Εσύ είσαι αυτός που ήθελες να την κοροιδευουμε."Του αντιμιλαει
Θεέ μου τι ακούω πρωινιατικα. Ώστε έτσι ε; Αυτός τα άρχισε όλα; Βασικά ναι αυτός θα το έχει αρχίσει εφόσον του έχω βάλει το όνομα Διάβολος. Αλλά τόσο χαμηλά;
Αρχίζω και περπατάω προς την αντίθετη κατεύθυνση προσπαθώντας να μην κλάψω.
Δεν ξέρω γιατί θέλω να κλάψω αλλά δεν μπορώ κάτι συμβαίνει με αυτό το αγόρι.
-"Ρέ Φαιη " Ακούγεται από πίσω μου η Αθηνά και η Αθανασία.
-"Γιατί δεν μου είπες τίποτα;"με σταματάνε και η Αθηνά με ρωταει λαχανιασμενη.
-"Αθηνά αστην καλύτερα να ηρεμήσει. "
Όλα έχουν γίνει σκατα. Το ξέρει και η αδερφή μου και πολύ λογικό να το πει στον μπαμπά και μετά ο μπαμπάς να μιλήσει με την μητέρα μου.
Συνεχίζω και προχωράω. Από δίπλα μου έχω την Αθανασία και την Αθηνά.
-"Όλα πήγαν σκατα. Συγγνώμη για το πάρτι σου δεν ήθελα να τελειώσει έτσι. 😢"λεω στην Αθήνα και την αγκαλιάζω.
-"Για ποιο πράγμα ζητάς συγγνώμη. Εσύ δεν φταις σε τίποτα. Άμα ήξερα ότι έκανε αυτό ο αδερφός μου ούτε εγώ θα του μίλαγα. Είναι απαράδεκτος και αυτός φταίει. Δηλαδή πως μπορεί;"την ακούω που λέει.

[........]

^Σε πειράζει να πάω μόνη μου σήμερα;^ στέλνω στην Αθανασία πρωί πρωί.
^Ναι εντάξει κανένα πρόβλημα. Θα τα πούμε στο σχολείο.^απαντάει γρήγορα.
Η μαμά έχει φύγει ώρα από το σπίτι και κάθομαι αυτή την στιγμή μόνη μου,με τις φέτες ψωμί και την μερέντα.
Το κινητό μου από εχτές το βράδυ είναι γεμάτο με μηνύματα από τον άλλον αλλά δεν έχω απαντήσει σε κανέναν.
Από την μία τον ευχαριστώ που με έσωσε από την χθεσινή βραδιά από την άλλη όμως δεν ξέρω....Δεν τα ξεχνάω όλα αυτά.
Φοβάμαι να πάω σχολείο γιατί θα είναι εκεί ο Πέτρος και πάνω από όλα ο Στέφανος που θα με τρελάνει στις ερωτήσεις.
Ανοίγω μια το κινητό μου....Τι; 8:05; Τι στο καλό πότε πήγε;
Γρήγορα βάζω τα παπούτσια και παίρνω κλειδιά και τσάντα.
Τρέχω για να προλάβω πριν χτυπήσει το κουδούνι.