🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 29°🔥

Πως βρέθηκε τώρα αυτή εδώ;
-"Τι έπαθες Φαιη ;"ρωτάνε τα κορίτσια.
Εκεινη τον φιλάει και τον αγκαλιάζει.
Ακόμα δεν με έχει δει.
Τι κάνει εδώ;
-"Ρέ Φαιη. "Φωνάζει η Αθανασία κάνοντας να γυρίσουν όλα τα βλέμματα.
Ακόμα και εκείνης.
Παθαίνει το ίδιο που έπαθα και εγώ με το που με βλέπει.
Μετά από τόσο καιρό την ξαναβλέπω.
-"Δεν μπορώ να έρθω. Καλύτερα να φεύγω."λέω ετοιμάζοντας να κλάψω και έτσι τρέχω.
Τι στο καλό; αυτοί οι δύο πως βρέθηκαν μαζί και πως το καλό τα έχουν;
Η μαμά δεν θα το πιστέψει όταν της πω. Εννοείτε θα χαρεί πως η Μαρία είναι εδώ αλλά από την άλλη η μαμά θα στεναχωρηθεί πως δεν θα θελήσει να της μιλήσει.
-"Φαιη περίμενε. "Ακούω την φωνή της Αθηνάς.
Σταματάω μόνο για εκεινην και επειδή έχει γενέθλια.
-"Τι έγινε; Γιατί τρέχεις;"
-"Αθηνά, ξέρω εκείνο το κορίτσι. "
-"Ωραία και ;"
-"Τι και ρε Αθηνά. Η Μαρία είναι αδερφή μου. Δηλαδή δεν μας είδες που μοιαζουμε ;"της φωνάζω.
-"Αδε - αδερφή σου ; Μα π..Πως γίνεται αυτό;"ρωτάει ξαφνιασμένη.
-"Σου έχω πει Αθηνά ότι έχω μια αδερφή και ότι οι γονείς μου έχουν χωρίσει και εκείνη μένει με τον πατέρα μας. "
-"Εντάξει βρε παιδί μου δεν θυμάμαι. Και γιατί αντέδρασες έτσι;"
-"Αθηνά πως να αντίδρασω όταν έχω να δω Χρόνια την αδερφή μου και να την ξαναβλέπω ξαφνικά να φιλιεται με τον αδερφό σου. "
-"Τι εννοείς ; πόσα χρόνια έχεις να την δεις;"
-"5-6 Χρόνια. "
-"Πλάκα κάνεις. Αυτά Φαιη είναι πολλά."
-"Λες να μην το ξέρω;"
-"Σε παρακαλώ σε θέλω στο πάρτι μου. Οπότε μήπως θες να πάμε με ταξί. Να μην την βλέπεις για λίγο."Μου προτείνει και θεκω να της πω όχι αλλά την Λυπάμαι.
-"Εντάξει νομίζω είναι καλύτερη ιδέα. "
-"Ωραία κάτσε να ενημερώσω τον Στέφανο. "
Βλέπω ένα ταξί να έρχεται και έτσι βγάζω λίγο πιο έξω το χέρι μου.
Σταματάει και μπαίνουμε μέσα. Του λέμε να μας πάει στο Fuego και αυτός βάζει μπρος.
-"Οκευ του είπα πως θα πάμε με ταξί. Η Αθανασία είναι μαζί τους. "Μου λέει με το που κλείνει το κινητό.
-"Εντάξει. "
-"Θες να μιλήσουμε η να το συζητήσουμε άλλη φορά;" ρωτάει εννοώντας για την Μαρία.
Θέλω να της ανοιχτώ αλλά φοβάμαι πως θα καταλήξω να κλαίω πάλι.
Νευω αρνητικά το κεφάλι μου.
Μου χαμογελάει αχνά και κοιτάει πάλι μπροστά της.

[.....]

Μπαίνουμε μέσα στο κλαμπακι και μπορώ να πω πως η κατάσταση δεν είναι ίνας και η καλύτερη.
Καπνός υπάρχει παντού, νέοι και νέες παντού, χορεύουν σαν ηλίθιοι παντού, φιλιούνται οπ Συγγνώμη κατασπαραζονται σαν τα ζώα παντού.
《Ναι αλλά υπάρχουν και κάποιοι άλλοι.....😉😉 Γιατί δεν με φέρνεις σε τέτοια μέρη Φαιη ; Οο Θεέ μου κοίτα δεξιά. 》
Δεν σε φέρνω γιατί δεν πρόκειται να γίνω σαν κάποιες άλλες.
Γυρνάω λιγάκι δεξιά το κεφάλι μου και βλέπω ένα τύπο να κάθεται και να με κοιτάει.
Τύπε; ΞΈΡΕΙΣ πως είμαι εγώ τις καθημερινές; ΜΕ γυαλιά! Το χαμόγελο μου το έχεις δει; Αστράφτει από τα σιδεράκια.
-" Α να που είναι τα παιδιά. Έλα πάμε."Φωνάζει για να ακουστεί από την μουσική.
Με τραβάει από το χέρι για να μην χαθώ μέσα στο πλήθος και μέσα σε πέντε λεπτά φτάσαμε στο τραπέζι μας.
Ήταν λιγάκι ήσυχο από το υπόλοιπο μαγαζί.
Εκεί πέρα βρίσκονται η Αθανασία ο Στέφανος και η παρέα του , η γκομενα του Στέφανου και η νυν γκομενα του Στέφανου.
Αυτές ξέρουν ότι είναι νυν και πρώην ή θα γίνει χαμουλης εδώ μέσα;
-"Αθηνά Χρόνια σου πολλά ότι επιθυμείς " λέει η παρέα του διαβόλου ακόμα και τα κορίτσια και αυτή απλώς τους λέει ένα ευχαριστώ. Αα και με ψεύτικο χαμόγελο.
-"Όπα τι ομορφιές είναι αυτες γλαστρακι;"με ρωταει ο Παύλος από την ομάδα τον αγοριών.
Μπορώ να διακρίνω πως οι φίλοι το γελάνε ενώ αυτός όχι. Μπα αυτός θα είχε σκάσει στα γέλια τώρα δεν γελάει;
Τέλος πάντων.
-"Να σας γνωρίσω "λέει ο Στέφανος για να σπάσει αυτή η άβολη στιγμή.
Στέφανε είσαι πολύ αστείος το ήξερες; Να με γνωρίσεις με ποιον με την ίδια μου τη αδερφή;
-"Χαίρω πολύ, Μαρία " συστήνεται από μόνη της η αδερφή μου.
Αλήθεια τώρα θα κάνει πως δεν με ξέρει; Τόσο κακιά μέσα της ; Δεν την πιστεύω.
-"Συγγνώμη αλλά έχουμε ξαναγνωριστει."Της λέω χωρίς να της δώσω το χέρι μου.
Τα χαρακτηριστικα του προσώπου της λιγάκι σκοτινιαζουν. Μάλιστα... Μαρία θυμώνουμε;
-"Αλήθεια που;"ρωτάει ο Στέφανος αμέσως.
-"Να σας πει η ίδια. "Του απαντάω και φεύγω.
Οι τουαλέτες που είναι τώρα μου λέτε;
Άντε να της βρω.
Συνεχίζω να περπατάω καθ βλέπω μια ταμπέλα που είχε πάνω της το WC.
Υπέροχα πρέπει να κατέβω και σκαλιά. Δεν μου φτάνουν αυτά που έχουν σπίτι.
Μπαίνω μέσα και αυτό που αντικριζω δεν εξηγείτε.
Σπίτι δεν έχουν αυτοί; Έστω να μπουν σε μια τουαλέτα. Αλλά όχι και πάνω στον νεροχύτη για όνομα του θεού.
Αυτοί αμέσως σηκώνονται φτιάχνονται και φεύγουν.
Ευτυχώς μένω μόνη
Στηρίζω λίγο τα χέρια μου στον νεροχύτη.
*μακάρι να μην έχουν ακουμπήσει εδω*
Παίρνω μια βαθιά ανάσα.
Δηλαδή πως μπορεί να κάνει πως δεν με γνωρίζει. Είμαι το ίδιο της το αίμα και εκείνη απλώς μου συστήνεται.
Θα έπρεπε να ντρέπεται. Και δεν καταλαβαίνω γιατί η μαμά θέλει να της μιλήσει.
Ξαφνικα ανοίγει η πόρτα.
-"Οι αντρικές είναι δίπλα. "Λέω εφόσον βλέπω από τον καθρέπτη πως ειναι ο Πέτρος.
Ναι καλα καταλάβατε και αυτός από την παρέα του είναι.
-"Ουπσι..."λέει σαν παιδάκι.
Μάλιστα έχει μεθύσει. Πως; Είμαστε μόνο 30 λεπτά εδώ.
Με πλησιάζει και έρχεται κοντά μου.
Βάζει το χέρι του πάνω από το δικό μου. Του το βγάζω απότομα.
-"Δεν ανήκει εκεί. "Του λέω.
-"Μήπως θες να ανήκει κάπου αλλού; Για παράδειγμα εδώ;"μου λέει και τοποθετεί το χέρι του πίσω στη πλάτη μου κατεβαινοντας υπερβολικά κάτω.
-"Τι κάνεις; Βγάλε το χέρι σου. "Του φωνάζει. Ειλικρινά δεν έχω νιώσει τόσο άβολα από ποτέ.
-"Μπα δεν νομίζω μωράκι μου. "Λέει αισθησιακά στο αυτί μου.
Τον σπρώχνω μακριά αλλά αυτό φαίνεται πως τον έχει οργιάσει περισσότερο.
-"Κοίτα ξέρω ότι μπορεί να είναι μεθυσμένος, αλλά σε παρακαλώ σταμάτα."Του ζητάω.
-"Γιατί γλαστρακι δεν σαρεσει αυτό ;"λέει και έρχεται κοντά μου και με ακουμπάει πίσω στον τοίχο "Η μάλλον αυτό;"ξαναρωτάει και αυτή την φορά ζουλαει το πισινό μου πιο σφιχτά.
-"Άσε με. "Του φωνάζω αλλά μου κλείνει το στόμα με το ένα του χέρι.
Εννοείτε πως τον δαγκωνω. Ηλίθια είμαι;
Του ξεφεύγω και τρέχω προς τα έξω.
Ξαφνικα καθώς εγώ βγαίνω πέφτω πάνω σε κάποιον άλλον που μπαίνει.
Και μάλιστα από της αντρικές. Έχει μύες.
-"Συγ....συγνώμη " του ζητάω αφού εγώ δεν έβλεπα μπροστά μου και εγώ έφταιγα.
-"Επ γλαστρακι τις έχεις;Τι σου συμβαίνει;"
Γιατί πρέπει να υπάρχουν πάντα τέτοιες ξαφνικές συναντήσεις με τον Στέφανο;
-"Τίποτα. "
-"Γλαστρακι έλα εδώ εσύ τρέμεις. "Μου λέει και τον αγκαλιάζω σφιχτά.
Δεν ξέρω γιατί το έκανα αλλά το ήθελα πολύ αυτή την στιγμή.

By kleiw🌙