🔥❌Playing with Fire❌🔥

?Κεφάλαιο 14°?

-"Εγώ..." και τώρα τι λέμε βρε παιδιά;
-"Εσύ;" λέει με ένα στραβό χαμόγελο σαν να το διασκεδάζει και γυρνάει να κοιτάξει τον δρόμο.
-"Έμ, εγ-γω δεν... Δεν ήθελα να... Έμ.. Τίποτα" είπα και γύρισα γρήγορα προς το παράθυρο για να μην τον κοιτάω.
-"Εμενα μου φάνηκε σαν να πήγαινες να ακουμπήσεις το ραδιόφωνο." λέει και ακούω το χαμόγελο στα χείλη του.
-"Καμιά σχέση!" λέω για να με καλύψω.

《Βασικά τι να καλύψεις; αφού σε έπιασε στα πράσα》
Κατίνα, κάνε μου την χάρη και μην μου θυμίζεις πάντα πόσο χάλια είναι η κατάσταση. 

-"Τότε τι κάνανε τα χέρια σου τόσο κοντά στο ραδιόφωνο;" λέει ξαφνικά αγριεμένα. 

《Επέλεκαν πουλόβερ. Τι θες να κάνανε βρε αγόρι μου;》

-"Δεν..." σταμάτησα γιατί δεν ξέρω τι να πω. Δεν υπάρχει τρόπος να τα μπαλώσω.
-"Κοίτα με Φαιή!" λέει και γυρνάω να τον αντικρίσω.
-"Την αληθεια" λέει ακόμα αγριεμένα. "Τι έκαναν τα χέρια σου στο ραδιόφωνο μου;"
-"Η-ηθελα απ-πλα ν-να δυναμώσω τ-την μουσική." Λέω χαμηλόφωνα και σκύβω λίγο το κεφάλι.
Πως τραυλίζω έτσι; Με κάνει τόσο αμήχανη...
-"Α" λέει ξερά. 

Μετά έσκασε ένα χαμόγελο και είπε "Γιατί δεν το είπες καλέ; Τι έγινε γλαστρουλα; Φοβάσαι;" 

Δεν απάντησα. Απλά κάθισα πίσω στην θέση μου και αυτός δυνάμωσε την μουσική. 

《καλέ πολύ εύκολα δεν αλλάζει αυτουνού ή διάθεση;》

Όντως, αλλά τι να κάνουμε; Γίνεται να κάνουμε και κάτι;
Δεν μιλήσαμε άλλο, απλά αφήσαμε την μουσική να παίζει και να γεμίζει την σιωπή.

-"Αυτό είναι το σπίτι μου." του λέω καθώς περνούσαμε από δίπλα του.

-"Οκ γλαστράκι." 

-"Πφφ.."λέω χαμηλόφωνα. Βγαίνω έξω από το αμάξι γρήγορα και φεύγω. 

Ούτε Καληνύχτα ούτε Γειά. 

-"Φρόντισε να μην μάθει κάτι αλλιώς αυτά που περνάς τώρα θα σου φανούν ως τα λιγότερα προβλήματα σου." με απειλεί βγάζοντας το κεφάλι του από το παράθυρο. 

Μακάρι να μην το έκανε όμως. Γιατί; τι έφταιξα; γιατί το κάνουν συνεχώς αυτό; 

Ακούγεται που βάζει μπρος και φεύγει.
Όπα όπα όπα. Σαν πολύ ελαφρύς δεν είναι ο ωμος μου;
Όχι ρε παιδιά. Η τσάντα μου ...Μέσα στο αμάξι του.
Εμ τώρα με λέτε γρουσουζα η όχι.... έλεος.