🔥❌Playing with Fire❌🔥

?Κεφάλαιο 62°?

-"Παιδιά τι συμβαίνει;"ρωτάω ανήσυχη.
Κοιτάζω γύρω μου και όλοι οι άλλοι με κοιταζουν με ανησυχία.  Σαν να κρύβουν κάτι.

-"Τίποτα δεν συμβαίνει Φαιηη...άντε πάμε σπίτι γιατί είναι αργά."μου λέει και με παίρνει από το χέρι.
-"Δεν πάω πουθενά μέχρι να μου πεις. Αυτό έχει ξαναγίνει! " Του λέω θυμωμένη.
-"Και τα ρούχα σου μυρίζουν απαίσια!"του τονίζω αργότερα.
-" Τίποτα δεν συμβαίνει Φαιη! Πάμε!"λέει αργότερα θυμωμένος!
Α Μάλιστα είναι και θυμωμένος τώρα!
Τι στο καλό συμβαίνει πια ;
Παίρνω το κινητό μου από το τραπέζι και φεύγω πρώτη.
Σπρώχνω κόσμο αριστερά και δεξιά μου. Με κοιτάνε λίγο ως ηλίθια αλλά δεν με ενδιαφέρει αυτό τώρα.
Βγαίνω έξω και πηγαίνω προς το αμάξι.
Το πόδι μου κουνιέται νευρικά ενώ τα χέρια μου είναι τυλιγμένα μεταξύ τους.
Ανοίγει το αμάξι και μπαίνω μέσα κλείνοντας δυνατά την πόρτα.
Μπαίνει γρήγορα μέσα και βάζει μπρος.

[....]

Έχουμε κάνει τα μισά της διαδρομής και δεν έχει πει λέξη ακόμα για το τι στο διαόλο κάνανε εκεί μέσα στην μαύρη πόρτα!
Αντιθέτως έχει ανοίξει την μουσική. Έχει μια παράξενη ευθυμία που δεν έχω ξαναδεί.
-" All these tattoos in my skin, they turn you on
Lotta smoking, drinking, that's the shit I'm on " Τονίζει αυτούς τους στίχους περισσότερο.
Καλά αυτό το τραγούδι είναι από το 2014 τι φάση περνάει; Δεν θα σχολιάσω τους στίχους... Έχει χάρη που είναι και ο weeknd αλλιώς θα τον έβριζα με τα χυδαία λόγια που τραγουδάνε!
Το πόδι μου κουνιέται ακόμα πιο νευρικά από τι πριν.
-"Σταμάτα το."λέει και έχει βάλει το χέρι του πάνω στο μπούτι μου.
-"Μην με ακουμπάς."Του λέω εξοργισμενη και του βγάζω το χέρι.
-" Ο έλα τώρα!"παραπονιέται και ξαναβάζει το χέρι του ακόμα πιο πάνω. Και όταν λέω πιο πάνω εννοώ στην στο τέλος του σκισιματος.
Δεν νιώθω καθόλου ωραία αυτή την στιγμή.
-"Στέφανε τελειώνε!"του φωνάζω.
-"Αυτό δεν πάει πιο κάτω;"λέει για το άνοιγμα του φορέματος μπροστά στο μπούστο και περνάει το δάχτυλο του πάνω στο γυμνό μου δέρμα.
-"Κοίτα τον δρόμο σε παρακαλώ! "Του υπενθυμίζω πως είμαστε μέσα σε ένα όχημα και εκείνος είναι ο οδηγός.
Αναγνωρίζω την περιοχή μου το ίδιο και εκείνος οπότε σταματάει.
Βγαίνω έξω χωρίς καν να τον χαιρετήσω και κοπανάω την πόρτα.
Ψάχνω τα κλειδιά μου αλλά στο τέλος τα βρίσκω και έτσι ανοίγω.
-"Ξέχασες εμένα."λέει ξαφνικά και με εμποδίζει στο να του κλείσω την πόρτα στα μούτρα.
-"Δεν ξέχασα τίποτα. Εάν θες να μπεις εδώ μέσα είναι μόνο και μόνο να μου εξηγήσεις τι στο καλό ήταν το σημερινό. Προς τι αυτή η κοκκινίλα στα μάτια σου, προς τι αυτή η ευθυμία, και γενικώς γιατί όλη αυτή η αλλαγή αισθημάτων! "Του φωνάζω και παίζει να μας άκουσε όλοι η γειτονία.
-"Ωραία τότε άσε με να μπω μέσα."Μου λέει και ανοίγω την πόρτα μου.
Μπαίνει μέσα και κάθεται στο καναπέ.
Κάθομαι δίπλα του και περιμένω εξηγήσεις.
Βγάζει ένα μικρό σακουλάκι και ένα άλλο κουτί.
-"Στέφανε τι να της κάνω της καραμέλες;"τον ρωτάω όταν εκείνος ανοίγει το κουτί.
Με κοιτάζει σε φάση :είσαι ηλίθια.
Πετάει στο τραπέζι το σακουλάκι το οποίο έχει μέσα μια άσπρη σκόνη.
Οου φακινγκ γκαντ πες μου ότι δεν είναι αυτά που νομίζω;
Πες μου ότι είναι άχνη ζάχαρη και καραμέλες.
-"Πες μου ότι δεν  είσαι χρήστης; Μα τι ρωτάω πριν λίγο... γιαυτό τα μάτια σου είναι κατακόκκινα η διάθεση άλλαζε! Στέφανε αυτό που κάνεις είναι επικίνδυνο."Του λέω και απομακρυνόμαι ελάχιστα από εκείνον.
-"Τώρα πια είναι αργά."μου λέει ήσυχος.
Δηλαδή δεν ανησυχεί καθόλου για τον ευατό του ;
-"Μα πως και γιατί; Κανείς κακό στον εαυτό σου."
-"Φαίη στα 14 όταν Χώρισαν οι γονείς μου δεν ήταν και η πιο εύκολη στιγμή της ζωής μου. Ξέρεις ήρθε και εκείνος ο μαλάκας σπίτι δεν ήταν και το όνειρο μου. Μια μέρα έψαξα στις τσέπες του σακακιου του και βρήκα αυτά."μου λέει και δείχνει το κουτί με τις καραμέλες που δεν ειναι καραμέλες αλλά ναρκωτικα Lsd νομίζω λέγεται.
-"Και πίστευα ως παιδί ότι ήταν καραμέλες.  Αμέσως ένιωσα πολύ καλύτερα. Χωρίς να σκέφτομαι τα οικογενειακά. Με χαλάρωνε γενικά. Μέρα με την μέρα η δόση γινόταν μεγαλύτερη... Μετά έγινα 16 εβγαινα,έπινα και έκανα και χρήση πιο "βαρίων" ναρκωτικών."συνεχίζει και μου λέει.
-"Καλά η μητέρα σου δεν ήξερε πως ο πατέρας σου..."
-"Δεν είναι πατέρας μου γαμω!"λέει εκνευριασμενος.
-"Καλά καλά. Η μητέρα σου δεν ήξερε πως ήταν και αυτός χρήστης;"τον ρωτάω.
Αποκλείεται να τον έβαζε μέσα στο σπίτι η μάνα με δύο παιδιά.
-"Το έμαθε αργότερα. Πήγαν σε κέντρο απεξάρτησης." Μου λέει
-"Εσύ γιατι δεν κάνεις κάτι γιαυτό; Γιατί δεν πας και εσύ;"Του προτείνω.
-"Γιατί δεν θέλω.
-"Τι δεν θες ρε Στέφανε καταστρέφεις την ζωή σου για βλακειες!"Φωνάζω
-" Έχεις δοκιμάσει ποτέ;"με ρωταει.
Ναι όλη μέρα με την μύτη στο τραπέζι είμαι και ρουφάω.
-"Δεν νομίζω να με έχεις για τύπισσα που  θα έκανε ναρκωτικά "
-"Καθόλου όμως."μου λέει και γελάμε.
-"Έλα δοκίμασε."μου λέει και μου δίνει ένα χάπι.
-"Όχι πας καλα;" αντιστέκομαι.
-"Ένα δεν κάνει κακό ρε συ Φαίη. Θα δεις θα νιώσεις καλύτερα."Επιμένει.
-"Λοιπόν κοίτα."λέει και παίρνει ένα χαπάκι και το καταπίνει.
-"Τι στο καλό έκανες μόλις τώρα; Μέσα στο σπίτι μου αλήθεια;"του τσιρίζω.
Δεν το πιστεύω!
-"Έλα ρε συ Φαίη.. Δηλαδή εσύ δεν έχεις τίποτα που να σε πειράζει; Να θες κάτι να ξεχάσεις. Ορίστε η λύση. Μόνο μία φορά."μου λέει και μου φέρνει πιο κοντά το χάπι.
-"Πόσο διαρκεί;"
-"12-24 ώρες. Ανάλογα και η δόση."Απαντάει περιμένοντας με το χέρι μπροστά από το πρόσωπο μου.
Μωρέ να το δοκιμάσω;

By kleiw🌙

And this chapter goes to iBelieveInUrnicons

Παιδιά η Φαιη να το δοκιμάσει ναι ή όχι; Μια φορά θα είναι αυτή ούτως ή άλλως! 😊
Επίσης αφήστε στα σχόλια τι πιστεύεται ή τι θέλετε να γίνει στο επόμενο 😊💕

*Ναι ξέρω είναι λίγο βαρετά αλλά θα γίνουν καλύτερα το υπόσχομαι 💞💞*