🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 69°🔥

Οοο υπέροχα, αυτή μας έλειπε τώρα.

-"Που είναι ο Στεφανουκος μου?!" τσιρίζει η Άννα
<<η π*υτ@ν@>>
Κατίνα!! Ντροπή!!
<<Μα εγώ φταιω τώρα;>>
Απλά σκασε.
-"Στο χειρουργείο είναι Άννα." της λέει η Αθήνα.
-"Καντε άκρη να τον δω τωρα" λέει και πάει να σπρώξει τους πάντες από την μέση για να μπει στην αίθουσα.
Ε τσαπρρ, αν μπορούσαμε να τον δούμε νομίζεις θα στεκομασταν εδώ πέρα;
-"Δεν μπορούμε να πάμε μέσα ρε Άννα. Βάλε λίγο το μυαλό σου να δουλέψει πουλάκι μου." της λέει ο Κώστας.
-"Ποιος σου μίλησε εσένα;" ρωτάει με μια ξινισμένη μούρη
-"Αθήνα απαιτώ να μάθω τι συνεβη!" απευθύνεται στην Αθήνα.
-"Κάποιος τον πυροβόλησε αλλά δεν ξέρουμε ποιος. Είναι χειρουργείο για να του βγάλουν την σφαίρα και να σταματήσουν την αιμοραγια." εξηγεί η Αθήνα.
Ξεφυσάει η Άννα και κοιτάει μια φορά τις φίλες της, οι οποίες ανασηκωνουν τους ώμους τους στεναχωρημενες και πάνε και κάθονται κάπου. Μετά η ματιά της πέφτει πάνω μου και η μούρη της είναι ένας συνδυασμός ξινιλας, λύπησης και απάθειας.
-"Γιατί είσαι σαν βρεγμένο άσχημο ξεμαλλιασμενο ρακούν;"
-"Σοβαρολογείς; Πυροβόλησαν το ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ! Περιμένεις να είμαι κάπως αλλιώς;;" την ρωτάω εξωφρενων.
Πάει καλά το κορίτσι; Πόσα εγκεφαλικά κύτταρα έχει κάψει στην ζωή της για να γίνει έτσι;
-"Νταξει καλή μου ριλαξ..." λέει και μετά σιγομουρμουριζει "Δεν θα είσαι για πάντα το κορίτσι του."
-"Αντε και γαμισου ρε Άννα." λέω και φεύγω από εκεί και πηγαίνω προς την τουαλέτα.
Μα πόσο ηλίθια παίζει να είναι.
Ο άλλος κινδυνεύει μέσα και αυτή μιλάει για γκομενες του Στέφανου.
-"Φαιη..Φαιή περίμενε."ακούω την φωνή του Κώστα από πίσω.
Γυρνάω και τον κοιτάζω.
-"Πάμε λίγο πιο κάτω να πάρουμε ένα καφέ και να μιλήσουμε;"με ρωταει και πάω να αρνηθώ.
-"Έλα. Θέλω να σου πω και τι συνέβη."Με προλαβαίνει όμως και έτσι νευω θετικά.
Περνάμε μπροστά από τους άλλους εφόσον από εκεί είναι το ασανσέρ.
-"Πάμε για καφέ,να πάρουμε και σε εσας;"ακούω που ρωτάει ο Κώστας.
Εγώ αντιθέτως προχωράω στον διάδρομο.
Πατάω συνεχώς  το κουμπί για να ανέβει το ασανσέρ γρηγορότερα.
-"Ξέρεις δεν θα ανέβει γρηγορότερα."λέει πλησιάζοντας με ο Κώστας και γελάει αχνά.
Με κάνει και μένα να γελάσω.
Οι πόρτες ανοίγουν και βγαίνουν δύο γιατροί από μέσα.
Μπαίνουμε και πατάω το ισόγειο.
-"Ξέρεις είχαμε αποφασίσει με τα παιδιά να μην πούμε τίποτα. Αλλά δεν μπορώ ρε συ Φαίη. Ειδικά σε εσένα. Είσαι η κοπέλα του."λέει στεναχωρημενος.
-"Έχει να κάνει με ναρκωτικά σωστά; Δηλαδή εκείνος που τον πυροβόλησε ήταν γνωστός! "Τον ρωτάω και νεύει.
-"Είναι ένας τύπος που συνεργάζεται με τον Στέφανο αλλά τελευταία δεν έχουν και πολλές καλές σχέσεις. Ούτε με εμάς βέβαια. Σήμερα όταν φτάσαμε στην αποθήκη μπήκε εκείνος πρώτος μέσα γιατί ήθελε να του πει να σταματήσει. Μετά από λίγο ακούγονται πυροβολισμοί και όταν μπαίνουμε μεσα βρίσκουμε τον Στέφανο κάτω."Μου λέει και ήδη αισθάνομαι τα δάκρυα να πέφτουν.
Δηλαδή θα σταματαγε αυτό για εμένα; Δηλαδή εγώ φταίω;
-"Κώστα εγώ φταίω που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση αλλά δεν ήξερα..."Πάω να πω.
-"Ξέρω ότι τσακωθηκατε πριν έρθει σε εμάς. Αλλά Φαιη δεν φταις εσύ. Για το καλό του το είπες να σταματήσει."Με προλαβαίνει.
Τον αγκαλιάζω σφιχτά και κλαίω.
-"Μα Κώστα άμα δεν είχα τσαντιστεί και δεν του είχα πει να σταματήσει δεν θα έλεγε τίποτα σε εκείνον τον τύπο και δεν θα τον είχε πυροβολήσει."Συνεχίζω.
-"Δεν φταις εσύ Φαιη. Ο Στέφανος από τότε που τα φτιάξατε ήθελε να το σταματήσει όλο αυτό. Φοβόταν για εσένα όπως και για εκεινην."μου λέει και τον κοιτάζω.
Το ασανσέρ έφτασε και βγαίνουμε έξω.
-"Δεν σε καταλαβαίνω, ποια εκείνη. Ο Στέφανος είχε σχέσεις και με άλλες;"ρωτάω ήρεμη.
-"Δηλαδή δεν ξέρεις τίποτα;"με ρωταει με γουρλωμένα μάτια.
-"Τι να ξέρω ρε Κώστα;"
-"Μα έπρεπε να σου είχε μιλήσει. Μου είχε πει πως θα σου μιλούσε."λέει και ξαναλέει.
-"Θα μου πεις ρε Κώστα;"τον ρωτάω.
-"Όχι καλύτερα να στο πει ο ίδιος."μου λέει λίγο αργότερα.
Έλα τώρα! Ποια εκείνη; ΘΈΛΩ απαντήσεις! 😢
-"Κώστα πες μου!"τον Παρακαλάω.
-"Όχι Φαιη καλύτερα να σου πει ο Στέφανος όταν συνέλθει."
-"Τουλάχιστον το όνομα."Του ζητάω.
-"Χριστίνα"
-"Ωραία " λέω απλά.
-"Τώρα Θυμωσες σωστά; Συγγνώμη μαλακια μου. Αλλά ρε συ Φαίη καλύτερα να σου πει ο Στέφανος."
-"Μα δεν θύμωσα, αλήθεια."Του λέω.
Μα καλά ποιον κοροϊδεύω;
εννοείτε πως έχω θυμώσει!
Έπρεπε να μου είχε μιλήσει!
-"Πώς τον θες ;"με ρωταει.
-"Μέτριο."απαντώ και κάθομαι σε ένα παγκάκι εκεί κοντά.
Μάλιστα. Χριστίνα! Ωραίο όνομα. Στέφανος- Χριστίνα πάνε.
Τώρα αυτή η Χριστίνα ποια  είναι;!
《Εκτός από παλιά γκομενα του Στέφανου.》
Κατίνα μην το κάνεις χειρότερο!
Ο Κώστας με πλησιάζει με τους καφέδες και μου δίνει τον ένα.
-"Ευχαριστώ."Του λέω.
-"Ρέ Φαιη Συγγνώμη έκανα μεγάλη μαλακία τώρα."Λέει στεναχωρημενος.
-"Όχι Κώστα πολύ καλά έκανες. Δεν με στεναχώρησε αυτό που είπες απλά με πείραξε γιατί δεν μου το είχε πει ο Στέφανος."Του λέω και πίνω μια γουλιά από τον καφέ.
-Ησυχία-
-Ησυχία-
-"Πώς ήταν;" τον ρωτάω μετά από λίγο.
-"Λίγο πολύ σαν εσένα."Απαντάει.
-"Δηλαδή ο Στέφανος είναι μαζί μου μόνο και μόνο επειδή μοιάζω  με εκείνην;" τον ρωτάω .
-"Όχι..Όχι... Είναι μαζί σου γιατί τον κάνεις να νιώθει ωραία. Είσαι ο εαυτός σου."λεει γρήγορα και μου σκουπίζει ένα δάκρυ.
-"Κώστα...Δεν σε πιστεύω."Του λέω.
-"Φαιη αλήθεια. Θα σου το πει και ο ίδιος όταν ξυπνήσει."μου λέει και με αγκαλιάζει.
Εγώ γιατί ακόμα  δεν τον πιστεύω;
-"Κγχμ " Ακούγεται κάποιος να βηχεται  από πίσω μας.

By kleiw🌙