🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 60°🔥

Με πλησιάζει και ο Στέφανος.
-"Κοίτα ρε που καταντήσαμε! Να ανταγωνιζομαι ένα μικρό μπόμπιρα!"μου ψιθυρίζει.
Γελάω αχνά.

-"Στέφανε μην λες βλακειες. Είναι 9!"του ψιθυριζω
-"Καλά. Φίλα με."μου λέει.
-"Όχι τι πας καλα;"ρωτάω και ενώνει τα χείλη μας.
-"Έλα πάμε Φαιη!"έρχεται αμέσως ο Νικόλας και με τραβάει από την μπλούζα.
-"Λοιπόν τι λες; Άδικο έχω;"
Νευω θετικά. Απλά το παιδί θέλει να ζωγραφίσει!
Κατεβαινουμε κάτω και πάμε να καθίσουμε στο σαλόνι.
Κάθομαι εγώ πρώτη και βλέπω με την άκρη του ματιού πως ο Στέφανος έρχεται δίπλα μου. Ξαφνικα πέφτει γρήγορα πάνω στον καναπέ ο Νικόλας.
-"Εγώ λέω να κάτσω εδώ καλύτερα! "Λέει νευριασμενος και δείχνει τον απέναντι καναπέ.
-"Πριν αρχίσουμε Νικόλα θες να φας κάτι να σου φτιάξω ένα τοστ;"
Ο Νικόλας παίρνει την τσάντα και βγάζει ξυλομπογιες, μαρκαδόρους, μολύβια.
-"Να έρθω να βοηθήσω;"με ρωταει με πονηρό βλέμμα ο Στέφανος.
-"Όχι όχι δεν θέλω!"απαντάει στα γρήγορα ο μικρός.
Οκευ τώρα θεωρώ πως ο Στέφανος έχει δίκιο! 😂
《Είδες άρχισες να καις καρδιές Φαιη μου》
Ναι σε ένα 9χρόνο!
《Δεν πειράζει.》
Τι λες μωρέ δεν είμαι παιδεραστρια...!

[...... ]

-"Κοίτα Νικόλα εγώ τώρα είμαι με αυτον τον βλάκα αλλά όταν χωρίσω θα έρθω σε εσένα. Πάντως μην περιμένεις για εμένα να βρεις μια καλή κοπέλα που να σε αγαπάει πολύ εντάξει;"Του λεω γλυκά.
Παιδιά η κατάσταση ξέφυγε τελείως. Ο Στέφανος θέλησε να σκοτώσει ένα 9 μόνο και μόνο επειδή με φίλησε στο μάγουλο!
-"Όπως είπες είναι βλάκας. Γιατί δεν χωρίζετε;"με ρωταει και βλέπω τον Στέφανο που έχει τσιτωσει για τα καλά.
-"Γιατί με αγαπάει!"του φωνάζει από πίσω μου ο Στέφανος.
-"Σκάσε εσύ! "Του λέω και γυρνάω πάλι προς τον Νικόλα.
-"Νικολακι μου μην τον ακούς. Θα βρεις ένα καλύτερο κορίτσι από εμένα."Του λέω
-"Καλά..."λέει στεναχωρημενος.
-"Μεγάλε να σου γνωρίσω εγώ κοπέλες μπόλικες! Έτσι θα τις μετράς " Πετάγεται ο ήλιθιος από πίσω μου.
Γυρνάμε και οι δυο και τον κοιτάμε.
-"Οοο ναι!"Ακούγεται ο μικρός να λέει.
-"Νικολα πες μου ότι δεν θα γίνεις σαν τον Στέφανο."Του ζητάω.
-"Μα θα γίνω εκτός από τα τατουάζ. Είναι λίγο τρομακτικά. Αλλά του πάνε."
Τι ακούω Θεέ μου. Θα γίνει σαν τον Στέφανο λέει. Ακούστε εδώ ρε.
-"Έτσι μεγάλε! "Του λέει ο Στέφανος και ανεβάζει το χέρι του ψηλά για κόλλα πέντε.
Κοίτα εδώ! Τον συμπάθησε αμέσως με το που του είπες για κοπέλες.
Όλοι οι άνδρες ίδιοι είναι! Σε όλες τις ηλικίας. Ανώριμα πλάσματα τι να πει κανείς!
-"Νικολα εγώ πάω να φέρω τα πράγματα γιατί σε λίγο έρχεται η μητέρα σου."του λέω και σηκώνονται πηγαίνοντας πάνω.
Έβαλα πάνω το μπουφάν του και την τσάντα οπότε πάω να τα πάρω.
Καθώς παίρνω τα πράγματα του μικρού το κινητό του Στέφανου δονείται.
^Ειρήνη^ γράφει πάνω στο κινητό του.
Πια είναι πάλι αυτή η Ειρήνη;
Πφφφ θα τρελαθώ! 
《Αυτό είναι ζήλια όχι προδοσία》
Σκασε ότι θέλω εγώ είναι.
-"Όλα καλά;"ακούω μια φωνή πίσω μου και πετάγομαι.
-"Ναι ναι μια χαρά το κινητό σου χτυπάει.."του λέω καπως θυμωμένη.
Εκείνος πάει προς το κινητό ενώ εγώ κατεβαίνω κάτω
-"Έλα μικρέ φορά αυτό."λέω και εκείνη η την στιγμή ακούγεται το κουδούνι.
-"Ήρθε και η μαμά."
Ανοίγω την πόρτα.
-"Βρε βρε. Πως περάσετε;"
Ο Νίκολας πήγε να αγκαλιάσει την μητέρα του.
-"Μαμά μαμά θέλω την Φαιη να με προσέχει από εδώ και πέρα."Της λέει ο μικρός.
-"Αγάπη μου δεν μπορεί άμα είναι καμιά φορά καλώς αλλά όχι και κάθε μέρα. Είναι στο σχολείο όπως εσύ πάει και φροντιστήριο."Του απαντάει και στεναχωριεται.
Οοο μωρέ τι γλυκούλα φατσουλα!
-"Πάμε τώρα αγάπη μου; Να κάνεις μπάνιο να φας κάτι και μετά να κοιμηθείς.!"του λέει και της δίνει το χέρι.
-"Γειά σου Νικόλα. Θα τα ξαναπούμε. Και αυτά που είπαμε Εντάξει;"του φωνάζω από την πόρτα.
Αφήνει το χέρι της μητέρας του και έρχεται να με αγκαλιάσει.
Οοο μωρέ γλυκούλη.
-"Χαιρετίσματα και στο αγόρι σου."λεει πριν ξανατρέξει πίσω στην μητέρα του.
Χαμογελάω αχνά.
Μπαίνω μέσα και κάθομαι στον καναπέ.
-"Θα ντυθείς;"με ρωταει ο Στέφανος από πίσω μου.
Άαα ναι ξέχασα ότι ήταν και αυτός εδώ. Μίλαγε με την Ειρήνη!
-"Πάω τώρα "του λέω απότομα.
Πριν ανέβω το πρώτο σκαλοπάτι μου πιάνει το μπράτσο.
-"Τι έπαθες εσύ;"με ρωτάει.
-"Τίποτα. Μπορείς να με αφήσεις να παω να ετοιμαστώ;"τον ρωτάω αλλά δεν περιμένω απάντηση και έτσι τραβάω το χέρι μου από το κράτημα του και φεύγω.
Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και κλείνω την  πορτα δυνατά πίσω μου.
Ωραία εγώ τώρα τι να φορέσω;😕
《Άνοιξε την ντουλάπα και πάρε ότι βρεις μπροστά σου.》
Σωστή!
Ανοίγω την ντουλάπα και κλείνω τα μάτια μου. Κουνάω λίγο το χέρι μου και πιάνω ένα ρούχο.
Ανοίγω και βλέπω πως έχω πιάσει ένα φόρεμα άσπρο με ανοίγματα στο πόδι αλλά και μπροστά στο μπούστο.
Πάω να το ξαναβάλω μέσα. Δεν είναι εγώ γι αυτά.
《Όχι..Όχι αυτό μην το βάλεις μέσα. Κάνε τον Στέφανο να ζηλέψει. Θα σου την πέφτουν όλοι και έτσι θα ζηλέψει και εκείνος. Όπως ζηλέψες και εσύ με την Ειρήνη. 》
Δεν είναι ζήλια, προδοσία...Αλλά θα το φορέσω.
Το βγάζω από την ντουλάπα και πηγαίνω στα παπούτσια... Ψάχνουμε για κάτι κομψό...Και κάτι που να λαμπεριζει.
Οπ..Να τα. Αυτά θα βάλω. Αν και λίγο ψηλά βέβαια αλλά δεν πειράζει. Είναι χρυσά.
Κοσμήματα τώρα. Ψάχνουμε για κάτι που να ταιριάζει με τα παπούτσια.
Κάτι μακρύ ώστε να πέφτει μπροστά από το μπούστο μου.
Να το!  Το βρήκα και αυτό. Ένα χρυσό τσοκερ.

[.....]

Είμαι έτοιμη μόνο το φόρεμα μένει που δεν μπορώ να κουμπώσω γιατί το φερμουάρ είναι από πίσω.
Γιατί τα φτιάχνουν από πίσω δηλαδή; Γιατί να μας ταλαιπωρούν τοσο;!
-"Έτοιμη;"Ακούγεται ξαφνικά ο Στέφανος καθώς έχει μπει στο δωμάτιο.
-"Πόρτα σπίτι σου δεν έχεις;"τον ρωτάω ειρωνικά.
-"Έχω αλλά τις χρησιμοποιουμαι για άλλο σκοπό. Ή μάλλον εγώ τις χρησιμοποιώ για άλλο σκοπό."μου λέει και με πλησιάζει.
Το χέρι του χαϊδεύει το δικό μου και πηγαίνει πάνω στον ώμο μου.
Τινάζομαι λίγο εφόσον το χέρι του είναι κρύο.
Ακούστηκε το χαμόγελο του από πίσω μου.
Βάζει τα μαλλιά μου από την άλλη πλευρά και αισθάνομαι την αναπνοή του στον λαιμό μου.
-"Είσαι πολύ όμορφη."μου ψιθυρίζει στο αυτί λίγο αργότερα.
-"Ευ - Ευχαριστώ " απαντάω τραυλιζοντας!
Κουνάω μια το κεφάλι μου για να γυρίσω πίσω στον πλανήτη γη.
-"Εμ νομίζω πρέπει να φύγουμε."
-"Έτσι θα φύγεις;"με ρωτάει αλλά δεν τον καταλαβαίνω μέχρι που μου σηκώνει το φερμουάρ.
-"Τώρα πάμε " μου λέει και με πιάνει από το χέρι.
Κατεβαινουμε κατω. Βγαίνουμε από το σπίτι κλειδώνοντας.
Μπαίνουμε μεσα στο αμάξι του και βάζει μπρος.
•
Ησυχία
•
Ησυχία
•
-"Πια είναι η Ειρήνη;"τον ρωτάω. Γυρίζει και με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια.
-"Πρόσεχε! "Του φωνάζω εφόσον χάνει λίγο τον έλεγχο του αμαξιου .

By kleiw🌙