🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 90°🔥

Petros POV:

Μα τι σκεφτόμουνα; Ότι θα με συγχωρέσει;
Γιατί τις τα είπα όλα αυτά;
Τώρα με μισεί. Και θα με μισεί.
Μπαίνω μέσα στο κτήριο και ανεβαίνω τις σκάλες του πρώτου ορόφου.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι με στολές σε χωριστές  ομάδες και μιλάνε.
Το μάτι μου πέφτει πάνω σε έναν αστυνομικό ο οποίος βρισκόταν καθισμένος σε μια καρέκλα και έγραφε κάτι.
Ας πάω εκεί.
-"Γειά σας."
-"Γειά σου αγόρι μου. Κάθισε."
Κάθομαι και κρύος ιδρώτας άρχισε να κυλάει από το κούτελο μου.
-"Εγώ ήρθα εδώ..Επειδή ήθελα--"
*και χτυπάει το σταθερό.*
Αι στο καλό!
-"Περίμενε λίγο αγόρι μου. Γιάννη σε ζητάνε."λέει στον δίπλα αστυνομικό οποίος σηκώνει το ακουστικό και πατάει ένα κουμπί.
-"Λοιπόν...Ήθελα να σας πω πως πυροβόλησα ένα νεαρό. Το έκανα  εσκεμμένα."
-"Ληστεία; φόνος;"
-"Τίποτα από τα δύο. Δεν έχει καν πεθάνει. Τώρα βρίσκεται στο νοσοκομείο.  Με έβαλε ο πατριός του. Οι σχέσεις του δεν είναι οι καλύτερες."
-"Ααα για ένα λεπτό είσαι το αγόρι που με είχε πάρει και είπε πως ο κύριος ασχολείται και με το εμπόριο ναρκωτικών; και ότι εκείνος έβαλε κάποιον να τον σκοτώσει; "
Νευω.
Μπράβο πάντως. Από μνήμη καλά πάνε οι αστυνομικοί.
-"Ναι. Είμαι εγώ αυτός."
-"Κοίτα αγόρι μου. Ο πατριός του βρίσκεται στο κρατητήριο,είναι μαζί με τον δικηγόρο του. Ωστόσο για εσένα δεν μπορούμε να σου κάνουμε κάτι. Ο ασθενής πρέπει να ξυπνήσει και να δώσει κατάθεση. Πρέπει να σε καταγγείλει. Ύστερα ακολουθούν κάποιες διαδικασίες και τέλος γίνεται δικαστήριο για να σε κρίνει ένοχο η όχι." Με πληροφορεί.
-"Μα εγώ δεν μπορώ να βρίσκομαι έξω. Έχω μετανιώσει για αυτό που έχω κάνει. Εξάλλου μου πρότεινε λεφτά και εισιτήριο για Αμερική. Αύριο φεύγω." Απαντάω.
Του δίνω και το εισιτήριο.
-"Δεν νομίζω να φύγεις όταν έρχεσαι να δώσεις τον ευατό σου. Μπορεί εξάλλου να μπεις στο κρατητήριο. Όπως σου είπα. Πρέπει να σας καταγγείλει ο τραυματίας."

Athinas POV :

-"Ρέ συ Αθηνά,κλείσε λίγο τα μάτια σου. Έχεις δύο μέρες να κοιμηθείς!"ακούω τον Μάρκο να μου λέει αλλά δεν του δίνω απάντηση.
Ξέρει ήδη πια είναι.
-"Τουλάχιστον γειρε λίγο στον ώμο μου. Δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις."συνεχίζει.
Δεν απαντάω.
Στο δωμάτιο επικρατεί ησυχία και ακούγεται μόνο ο χαρακτηριστικος ήχος από την σταγόνα του νερού που πέφτει από τον ορό και του μηχανήματος.
Είναι τόσο χάλια να βλέπω τον αδερφό μου σε αυτή την κατάσταση και να μην μπορώ να κάνω τίποτα με τον Τάσο και τον Πέτρο.
Πρέπει να ξυπνήσει ο αδερφός μου και μετά θα τους κανονίσει εκείνος.
Χτυπάει η πόρτα και ανοίγει σιγά,εμφανίζοντας την ταλαιπωρήμενη,ξεμαλλιασμενη Φαίη,με δύο καφέδες στο χέρι.
Ούτε αυτή έχει πάει σπίτι της.
Περιμένει εδώ ο Στέφανος να ξυπνήσει.
-"Τίποτα;" ρωταει και πλησιάζει κοντά στον Μάρκο να του δώσει τον καφέ.
-"Ακόμα τίποτα,ρε σεις κορίτσια είναι νωρίς μην είστε ανυπομονες. Πριν λίγες ώρες βγήκε."Μας 'μαλώνει' ο Μάρκος.
-"Φαιη έλα κάτσε. Πάω εγώ έξω,να μην είμαστε όλοι μαζεμένοι. "Της λέει και σηκώνεται αμέσως.
Σκύβει προς εμένα και με φιλάει.
-"Όλα θα πάνε καλά. Θα είμαι έξω άμα με χρειαστείς."ψιθυρίζει στο αυτί μου.
Είναι τόσο ωραίο να έχεις μια σχέση. Να σε προσέχει κάποιος,να σε κάνει να νιώθεις καλύτερα.
-"Τα λέμε."
Και η πόρτα κλείνει.
-"Σε πήρε καθόλου η μητέρα σου;" ακούω την φωνή της Φαίης.
-"Αμ..Όχι.. Είναι με τον άντρας της πάντως." Ειρωνεύομαι.
-"Επίσης με πήρε και ο πατέρας μου. Θα έρθουν σε λίγο." Συνεχίζω
-"Και λοιπόν; είσαι έτοιμη; Ξέρεις τι εννοώ ο Στέφανος μου είπε πως δεν έχεις Καλές σχέσεις με τον ίδιο και την οικογένειά του."
Αυτό αναρωτιέμαι και εγώ!
Είμαι έτοιμη;
Τόσα χρόνια τον έβριζα και δεν ήθελα να τον δω στα μάτια μου,σιγά μην με συγχωρέσει.
Γιατί τα άλλα που έλεγα για την γυναίκα του;(μητριά μου;) Η για την κόρη του;
Νιώθω ένα σκουντηγμα και συνέρχομαι.
-"Ναι,αφαιρέθηκα. Λοιπόν δεν ξέρω αν είμαι. Δεν ξέρω άμα με δεχτεί. Ε--"
-"Ει εί. Είναι πατέρας σου. Αποκλείεται να μην σε δεχτεί. Τι είναι αυτά που λες; Επειδή μπορεί να τον μισουσες δεν σημαίνει πως αυτή την στιγμή που εσύ τώρα τον χρειάζεσαι να σου ανταποδωσει αυτά τα συναισθήματα! Συνελθε." Μου λέει νευριασμενη.
Κάποια..λέω κάποια σκεφτόταν την ίδια και όχι εμένα. Αλλά συμβιβάζομαι. Εννοώ έχει δίκιο.
Ταυτίζομαι ρε παιδάκι μου.

Fay's POV :

Τα βλέφαρα μου σιγά - σιγά βαραίνουν αλλά δεν πρέπει να κοιμηθώ...
Πρέπει να είμαι δίπλα στον Στέφανο.
Άμα κάτι συμβεί πρέπει..Πρέπει να...
Τρίβω μια τα μάτια μου και σηκώνομαι να πάω στην τουαλέτα που υπάρχει ήδη μέσα στο δωμάτιο.
Μπαίνω μέσα και κλείνω την πόρτα πίσω μου να μην τον ενοχλήσω.
Ανοίγω την βρύση και τρίβω τα χέρια μου κάτω από το κρύο νερό.
Κοιτάζω τον καθρέπτη για να δω την κατάσταση μου.
Οοο υπέροχα δύο σακούλες κάτω από τα μάτια μου,ένα σπυράκι-οχι πολύ εμφανές - στο κούτελο μου, τα μάτια μου κόκκινα, μαλλί από εδώ και από κει.
Κατά ταλα μια χαρά με βλέπω.
Άψογη! (Ειρωνεία στο full)
Πφφ...
Στεγνώνω τα χέρια μου και πηγαίνω πάλι μέσα.
*Μπιιιιπ....*
Τι στο κα--
Όχι. Ήταν μια χαρά!

By kleiw🌙