🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥 Κεφάλαιο 81°🔥

-"Ο να σου γαμ..."λέω ψιθυριστά.
Ποιος στο γαμημενο διαόλο είναι τώρα;
Θα του γαμησω όλο το σόι μα το θεό!

-"Περίμενε με εδώ." Της λέω και της δίνω ένα πεταχτό.
Εκείνη απλά νεύει.
Κατεβαίνω τις σκάλες γρήγορα. Μαζεύω και το τζάκετ της Φαίης από το πάτωμα.
Ανοίγω την πόρτα.
-"Χρόνια πολλά. Χαρούμενος ο καινούριος χρόνος! "Πετάγεται Μαρία.
Περνάει το κατώφλι και έρχεται να με αγκαλιάσει. 
Ήρεμα κορίτσι μου...
-"Κγχμ " κάνει ο πατέρας της από δίπλα.
-"Μπαμπά!"παραπονιέται η Μαρία.
-"Χρόνια πολλά αγόρι μου με υγεία,ευτυχία."έρχεται και μου δίνει το χέρι του. 
Ξινός όπως πάντα!
-"Ευχαριστώ επίσης."Απαντάω βιαστικά.
-"Είδα πως ήρθες και είπαμε να έρθουμε να σου ευχηθούμε. Και κάτι ακόμα...Ο πατέρας μου ήθελε να σου ζητήσει συγγνώμη για κάποιο λόγο τον οποίο δεν μου λέει. Σωστά μπαμπά;"γυρνάει προς τον πατέρας της.
Μάλιστα να μου ζητήσει συγγνώμη;
《Τα τρία σου να πάρει.》
Ρέ μαλάκα τι λες; Μην ξεχνάς είναι και πατέρας της Φαίης. Δεν μπορώ να του μιλάω έτσι.
《Μα εκείνη δεν τον θεωρεί.》
Και πάλι είναι πατέρας της.
-"Ναι..Ναι πολύ σωστά. Εμ Μαρία θα μπορούσες να πας σπίτι; Θέλω να μιλήσουμε ιδιαιτέρως. "Απευθύνεται προς την κόρη του.
Μάλιστα και τι θέλει να μου πει ;
-"Μα μπαμπά.."λέει εκείνη.
-"Σε παρακαλώ Μαρία."
-"Πφφ καλά."
Η Μαρία στρίβει και φεύγει.
Πάω να κλείσω την πόρτα και τον βλέπω που έχει καρφώσει τα μάτια του στο τζάκετ.
Λέτε να πειστεί άμα του πω ότι είναι δικό μου; ένα τριαντάφυλλο έχει στην πλάτη.
-"Λοιπόν...Τι θέλατε να μου πείτε;" τον ρωτάω.
-"Υπάρχει κάποιος άλλος στο σπίτι;" με ρωταει και κοιτάει προς την κουζίνα.
-"Βασικά ναι. Ήρθα με την Φαίη."Του λέω.
Στραβώνει την μούρη του.
-"Μάλιστα. Κοίτα Στέφανε αγόρι μου δεν ήρθα εδώ να σου κάνω παράπονα γιατί βγαίνεις με την κόρη μου,αντιθέτως να σου ζητήσω συγγνώμη για τότε στην Αθήνα. Η Μαρία μου μίλησε και αν θα έπρεπε να φωνάξω σε κάποιον αυτό είναι στην φίλη της κόρης μου. Γιαυτό ήρθα,να σου πω μήπως μπορέσεις να διακόψεις τις σχέσεις που έχει με αυτό το κορίτσι. Δεν θέλω η κόρη μου να έχει τέτοιες παρέες."λέει
-"Στην φίλη της ;"
-"Ναι..Πως την λένε; Αθανασία;"
-"Ναι αλλά δεν σας καταλαβαίνω. Η Αθανασία δεν έχει να κάνει με τέτοια πράγματα."
-"Αγόρι μου,μου εξήγησε η Μαρία. Δεν χρειάζεται να την υπερασπίζεσαι."
Τι λέει αυτός ρε; Τι του εξήγησε η Μαρία; και τι είπε για την Αθανασία;
-"Συγγνώμη δεν ξέρω τι ακριβώς σας έχει πει η κόρη σας αλλά η Αθανασία δεν ασχολείται με τέτοια θέματα. "Εξηγώ.
-"Δηλαδή λες πως η κόρη μου λέει ψέματα;"με ρωταει θιγμενος.
Όπα ρε...Σιγά την κόρη. Αυτή που έχω εγώ πάνω είναι διαμάντι
-"Ναι " απαντάω αμέσως.
-"Τότε να την καλέσω εδώ. Να μας εξηγήσει! "Λέει σοβαρός.
-"Συγγνώμη αλλά δεν έχω καμία όρεξη να βρω το δίκιο μου σε μια τέτοια στιγμή ανάμεσα σε εσας. Και οι δύο μας ξέρουμε ότι θέλετε να περάσει το δικό σας. Ωστόσο ήρθα εδώ μαζί με τη κοπέλα μου να περάσουμε ωραία γιαυτό σας παρακαλώ πολύ να φύγετε..."του λέω και πάω να ανοίξω την πόρτα.
-"Άκου νεαρέ μου.. Στην μητέρα της Φαίης δεν είπα τίποτα για το περιστατικό τότε.."
-"Ωραία ευχαριστούμε" τον διακόπτω.
-"Μην με ξαναδιακοψεις. Συνεχίζω. Όπως σου είπα δεν της ανέφερα τίποτα ώστε να  μην στεναχωρηθεί η Φαιη. Επίσης ήρθε και η Μαρία και μου μίλησε για την Αθανασία. Το προσπέρασα. Όχι όμως να μου λες πως η κόρη μου λέει ψέματα. Παρακαλώ πολύ! Κανε κάτι με την Φαιη και την Αθανασία, χωρίσε τες,βαλτες τες να τσακωθούν αλλιώς.."Σταματάει για λίγο σηκωνοντας το δείκτη του στη μούρη μου.
-"Κοιτάξτε κ. Ιωάννου εγώ δεν παίρνω από απειλές. Δεν θα κάνω την κόρη σας στεναχωρημενη εφόσον η Μαρία σας έχει φλομώσει στα ψέματα. Δεν ξέρω τι θέλει από την αδερφή της αλλά σας το ορκίζομαι πως δεν θα το επιτρέψω. Τώρα Καλή σας βραδιά και χαρούμενος ο καινούριος χρόνος."Του λέω και του δείχνω την έξοδο.
-"Θα το μετανιώσεις πολύ αγοράκι μου."Τον ακούω που μου λέει πριν ξεκουμπιστει.
Κοπανάω την πόρτα και τρέχω πάλι πάνω.
Ανοίγω την πόρτα και πηγαίνω προς την μικρή.
Χαμογελάω αχνά όταν την βλέπω πως την έχει πάρει ο ύπνος.
Πηγαίνω να ξαπλώσω μαζί της.
Σιγά σιγά ώστε να μην την ξυπνήσω.
-"Τι έγινε;"με ρωταει
-"Τίποτα κοιμησου τώρα."της λεω .
Έρχεται κοντά μου και ξαπλώνει στο στήθος μου.
Της δίνω ένα φιλί στο κεφάλι και κλείνω τα μάτια μου.

1 βδομάδα μετά:

Fay's POV:
 
Δαγκωνω τα χείλη μου νευρικά.
Πως γίνεται αυτό; ΓΙΑΤΊ να έχει σηκώσει εμένα στον πίνακα.
-"Φαιη παιδι μου έχεις διαβάσει για σήμερα η όχι;"
Νευω θετικά όσο και αν λέω ψέματα. Κοιτάζω ακόμη μια φορά τον πίνακα.
Λοιπόν ονομαστική έβαλα lex omnis άρα το ίδιο και στην κλιτικη, στην αφαιρετική όμως;
-"Φαιη κάτσε κάτω θα σηκωθεί κάποιος άλλος. "Λέει η καθηγήτρια.
Κοιτάζω μια από την πλευρά του Στέφανου που μου στέλνει φιλάκια,χωρίς να το καταλάβει ο Πέτρος βέβαια.
Όχι δεν του έχω πει τίποτα ακόμα 😣
-"Στέφανε παιδί μου που στέλνεις φιλιά;"ρωτάει η καθηγήτρια και κοιτάει μια εμένα μια τον Στέφανο.
-"Σε εσας κυρία. Σας καλοπιαζω μπας και με σηκώσετε. Κουράστηκε το χέρι μου!"της λέει και κάνει τον στεναχωρημενο.
-"Είχες σηκώσει το χέρι σου παιδί μου ; Στο μάθημα μου ;" ρωτάει συγκινημένη η καθηγήτρια.
-"Ναι να έρθω;"
-"Έλα."
Σηκώνεται από την καρέκλα του σηκώνει το παντελόνι του και εννοείτε φτιάχνει το μαλλί του.
Παίρνει τον μαρκαδόρο και σκέφτεται. Τώρα τι σκέφτεται ένας θεός ξέρει. Πάντως χθες όλοι μέρα μαζί είμασταν και Σας διαβεβαιώνω πως δεν έπιασε στυλό στο χέρι του .Το ίδιο και εγώ εξάλλου.
Πλησιάζει τον μαρκαδόρο στο πίνακα.
'Lege omni' γράφει πάνω στο πίνακα.
Τι; Πώς; δεν γίνεται αυτό! Ο Στέφανος είναι πιο τούβλο από μένα!
Κλείνει τον μαρκαδόρο και πάει να φύγει.
-"Αγόρι μου περίμενε. Έλα γράψε και τον πληθυντικό που δεν έγραψε η συμμαθήτρια σου."του λέει η καθηγήτρια και παγώνει.
Γελάω με την αντίδραση του.
Είδατε και αυτό στην τύχη το ήξερε! Σιγά μην ήταν εξυπνότερος!
Παίρνει το μαύρο μαρκαδόρο.
'Πληθυντικός αριθμός'
[Όν.leges omnes
Γεν.legum omnium
Δοτ.legibus omnibus
Αιτ.leges omne
Κλητ.leges omne
Αφαιρ.legibus omnibus]

-"Μπράβο παιδί μου."λέει ενθουσιασμενη η καθηγήτρια.
Κοιτάζω και γω τον πίνακα γιατί αυτή είναι και τυφλή οπότε ναι...
Όντως είναι ολοσωστο.
Από τον Στέφανο Θεοδοσίου.
Πως γίνεται αυτό;
-"Ένα ευχαριστώ στην καλύτερη καθηγήτρια λατινικων"ανακοινωνει φωναχτά.
Σκύβω το κεφάλι μου γιατί δεν αντέχω να τον βλέπω να είναι ολοσωστος! 
Αυτό είναι άδικο! Εγώ είμαι το φυτό, το γλαστράκι!
Ξαφνικά δύο χέρια τυλίγονται γύρω μου και ένα φιλί Πετάγεται από το το πουθενά.
-"Ένα χειροκρότημα στην καλύτερη καθηγήτρια" λέει και όλοι μας κοιταζουν με γουρλωμένα μάτια.
Η καθηγήτρια πάλι είναι χαμογελαστή.
Το κακό θα ήταν να με ζήλευε επειδή πήρα την θέση της 😋
Ο Πέτρος σηκώνεται και σπρώχνει την καρέκλα. Γρήγορα όμως φεύγει κοπανωντας την πόρτα πίσω του.
Μπράβο Στέφανε! Οχι!Συγχαρητήρια!... 😑

By kleiw🌙