🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 59°🔥

Βγαίνω από την τουαλέτα και εκείνη την στιγμή χτυπάει κουδούνι.
Πφφ...λατινικά τώρα; Αλήθεια; Πριν ένα μήνα ξεκινήσαμε το σχολείο γιατί αμέσως τεστακι;
-"Φαιη έλα λίγο."Με φωνάζει κάποιος αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ την φωνή του.

Γυρίζω και βλέπω την ηλίθια φάτσα του Πέτρου.
Μου χαμογελάει ωστόσο εγώ δεν ανταποδίδω.
-"Σου είπε ο Στέφανος ότι είχα έρθει;"
-"Ναι μου είπε οτι είπες μια ερώτηση."Του λέω.
-"Τότε γιατί δεν ήρθες να με βρεις;"με ρωτάει.
Εμ γιατί να έρθω; Εσύ έχεις ερώτηση εσύ να έρθεις.
-"Νομίζω εσύ έπρεπε να είχες έρθει αν δεν κάνω λάθος."
-"Ναι αλλά εσύ..."
-"Κοίτα Πέτρο εγώ είμαι με τον Στέφανο και καλά θα κάνεις να το καταλάβεις. Δεν ξέρω τι στο καλό ήθελες στις 12 το βράδυ σπίτι μου αλλά παρακαλώ να μην συμβεί."Του λέω για να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα.
-"Γλαστράκι μην είσαι και τόσο σίγουρη αλήθεια τώρα πίστευες πως εγώ θα είχα κάτι μαζί σου; Εγώ κάτι για τον Στέφανο ήθελα να σου πω αλλά την έχασες την ευκαιρία με τις μαλακιες σου."μου λέει και φεύγει.
-"Περίμενε τι για τον Στέφανο;Πες μου ρε Πέτρο."Του φωνάζω στον διάδρομο.
Τι ήθελε να μου πει για τον Στέφανο; θα σκάσω άμα δεν μάθω!
《Μπορεί να ήταν και κόλπο για να σε κάνει να τον παρακαλεσεις και μετά σου ζητήσει κάτι. 》
Ναι έχεις δίκιο αλλά φαινόταν πολύ πειστικός.
Ιιι το τεστ...

[........]

Απογευματάκι (6μ.μ)

Το κουδούνι χτυπάει. Σηκώνομαι και σέρνω τα πόδια μου στην πόρτα.
Σήμερα είχαμε γυμναστική και ο καθηγητής μας πέθανε! Τρία χρόνια τον ίδιο αλλά ακόμα να τον συνηθίσω. Κάθε φορά και κάτι καινούριο.
-"Α Γειά σας κυρία Ειρήνη. Μικρούλη τι κάνεις;"του λεω παίζοντας με τα μαλλιά του μικρού.
Η κυρία Ειρήνη μένει στην διπλανή την πολυκατοικία αλλά έχουμε Καλές σχέσεις. Χωρισμένη και αυτή η καημένη. Δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Έχει μια κοπελίτσα που της κρατάει τον μικρό συμμαθήτρια μου αλλά δεν ξέρω γιατί έχει έρθει εδω τώρα.
-"Γειά σου κορίτσι μου. Συγγνώμη για την ενόχληση αλλά συμφωνήσαμε με την μητέρα εφόσον και εσύ δεν έχεις σχολείο αύριο ούτε φροντιστήριο να κρατούσες το μικρό για λίγο."Μου λέει.
Αμάν ρε μαμά! Εμένα γιατί δεν με ρώτησες!
-"Η Σοφία;"την ρωτάω για την συμμαθήτρια μου που πρόσεχε το μικρό.
-"Της έδωσα μια άδεια και της κακομοίρας. Θα πήγαινε σε ένα πάρτι είπε. Που θα είναι έκπληξη κάτι τέτοιο νομίζω."
Α Μάλιστα δηλαδή πιστεύεται πως εγώ δεν πάω σε πάρτι; Δεν διασκεδάζω;
-"Λοιπον;"με ρωταει λίγο αργότερα.
-"Ναι εννοείτε να κρατήσω τον μικρό."Της λέω και τείνω το χέρι μου προς τον μικρό Νικόλα .
-"Να σου δώσω τα λεφτά τώρα για να είμαι πιο σίγουρη. Ορίστε εδώ 130€ "λέει και μου δίνει τα λεφτά που βγάζει από το πορτοφόλι της.
-"Δεν νομίζω πως..."Της λέω και της τα ξαναδινω πίσω αλλά εκείνη αρνείται.
-"Θα έρθω κατά τις 10 να τον πάρω "με ενημερώνει και φιλάει τον γιο της.
-"Νάσαι φρόνιμος Εντάξει;"του λέει και εκείνος γνέφει.
-"Πρέπει να φύγω. Θα τα πούμε σύντομα και πάλι ευχαριστώ Φαιη μου " μου λέει και απομακρύνεται.
Μπαίνει στο αμάξι της και φεύγει.
Τοσο πολύ βιαζόταν για δουλειά;
Μάλιστα.
-"Έλα Μάριε πάμε μέσα."Του λέω και με ακολουθεί.
Κάθεται στον καναπέ. Τα χέρια του παίζουν νευρικά μεταξύ τους.
-"Μάριε δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι. Λοιπόν τι θες να κάνουμε;"τον ρωτάω για να σπάσω τον πάγο.
Είναι 9 χρονών είμαι 17 νομίζω δεν υπάρχουν και πολλά να κάνουμε εμείς οι δυο.
-"Δεν ξέρω."Απαντάει.
-"Λοιπόν τι λες να παίξουμε στον υπολογιστή ή να δούμε μια ταινία ή να παίξουμε κρυφτό ή κυνηγητό."Του προτείνω τόσα πολλά παιχνίδια.
-"Το κρυφτό θα μου άρεσε."λέει χαρούμενος.
-"Ωραία λοιπόν εγώ θα μετρώ εσύ θα κρυφτείς."
Πετάγεται γρήγορα από τον καναπέ και εγώ γυρίζω την πλάτη μου να αρχίσω να μετρώ.
-"1..,2..,3..,4..,5..,6...........,20 " λέω αργά για να έχει χρόνο να κρυφτεί.
-"Έρχομαι να σε βρω! "Του λέω και αρχίζω να ψάχνω μέρη του σπιτιού τα οποία και εγώ κρυβομουν παλιά.
Τότε χτυπάει κουδούνι.
Ε ρε παιδιά τι θα γίνει με τα κουδούνια;
Ανοίγω την πόρτα στα γρήγορα και συνεχίζω να ψάχνω. Δεν είδα καν ποιος ήταν.
-"Εδώ είμαι άμα με ψάχνεις."λέει η φωνή του Στέφανου.
-"Τι θες εσύ εδώ; Τέτοια ώρα;"του λέω ξαφνιασμένη.
-"Ε είπα να σου κάνω λίγο παρέα."μου λέει και με πλησιάζει.
Όχι Στέφανε τώρα. Υπάρχουν και μικρά παιδιά.
Του ξεφεύγω και εκείνος συνεχίζει να με ακολουθεί.
-"Μου κάνει παρέα άλλος."Του λέω
-"Τι εννοείς; Και τι στο διαόλο ψάχνεις;"με ρωταει αγριεμένος.
-"Λεξιλόγιο Στέφανε σε παρακαλώ. Υπάρχει ένα παιδί!"του ψιθυριζω δυνατά.
Γουρλωνει τα μάτια του και κοιτάζει κάπου προς τα κάτω αλλά δεν μπορώ να καταλάβω.
Με πλησιάζει και κατεβάζει το κεφάλι του στην κοιλιά μου. Βάζει και το χέρι του Μαλιστα!
-" Θα γίνω πατέρας; ΘΕΕ μου θα γίνω πατέρας! Σου ορκίζομαι πως δεν θα σε παρατήσω όπως κάποιοι άλλοι ξέρω μπορεί να είμαστε μικροί αλλά θα σε προσέχω εγώ. ..Για μισό πως έγινε αυτό αφού εμείς....Φαιή ποιος είναι ο πατέρας;"λέει χαρούμενος στην αρχή αλλά μετά σοβαρευει.
-"Τι λες ρε βλάκα σήκω πάνω ρε. Χαχα δεν είμαι έγκυος, αλλά φροντίζω ένα παιδί της γειτόνισσας. Χαζό είσαι;"τον ρωτάω γελώντας.
Όλη αυτή η σκηνή μου προκάλεσε τόσο γέλιο.
Μπορείτε να το κάνετε εικόνα; Ο σκληρός και απόμακρος Στέφανος Θεοδοσίου, γλυκός πατέρας! Αι στο καλό απογευματιατικα.
Ουφ....😂
-"Άστο διαόλο. Και που είναι ο μπόμπιρας;"μου λέει
-"Μωρε άμα ήξερα θα σου λεγα. Παίζαμε κρυφτό και έτσι κρύφτηκε " του λέω.
Ακούω κάτι από την πόρτα του δωματίου μου σαν να ανοίγει.
Μήπως ήταν ο μικρός;
-"Νομίζω τον άκουσα! "Του ψιθυριζω και ανεβαίνω πάνω.
Εκείνος με ακολουθεί.
Ανοίγω ξαφνικά την πόρτα και πετάγομαι μέσα.
-"Σε βρήκα! "Φωνάζω αλλά δεν είναι κανείς.
Αι στο καλό! Ξέρει να κρύβεται ο μικρός.
-"Φαιη,αφού δεν υπάρχει μικρός...ρολά τώρα.."λέει και με πλησιάζει.
Πηγαίνω πίσω πίσω αλλά ξαφνικά πέφτω στο κρεβάτι.
Γαμώτο!
Ανεβαίνει πάνω μου στηρίζοντας στα χέρια του χωρίς να βαραίνει καθόλου εμένα.
Με φιλάει στο λαιμό μου εννοώ εγώ προσπαθώ με τα χέρια μου να τον απομακρύνω.
-"Κγχμ..."Ακούγεται κάποιος από πίσω μας.
-"Ο μικρός! "Λέω και δυνατά τον σπρώχνω προς τα πάνω.
-"Ω να σου γαμ..."ψιθυρίζει αλλά ακούγεται εφόσον δεν υπάρχει φασαρία
-"Στέφανε!"Του φωνάζω για να μην συνεχίσει την πρόταση.
Ο μικρός χαμογελάει με πονηρό ύφος.
Δεν μαρεσει αυτό!
Κοιτάζει όμως και τον Στέφανο αγριεμένα.
-"Νικολακι από εδώ ο Στέφανος..."
-"Στέφανε από εδώ ο Νικόλας. "Του συστήνω.
Ο Στέφανος πάει να του δώσει το χέρι αλλά εκείνος δεν του το δίνει. Τον κοιτάζει μια φορά και μετά γυρνάει το κεφάλι του από εμένα.
-"Φαιη πάμε κάτω; Έχω φέρει μαρκαδόρους να ζωγραφίσουμε."Με ρωταει χωρίς να δίνει καμία σημασία στον Στέφανο.
-"Εντάξει πάμε. Πηγαίντε εσείς κάτω και έρχομαι εγώ με τα χαρτιά. "Του λέω.
-"Όχι εντάξει θα περιμένω εσένα."μου λέει.
Εμένα μου φαίνεται ή αντιπάθει τον Στέφανο για τα κακά;
-"Εντάξει όπως θες."Του λέω και πηγαίνω προς το γραφείο μου όπου έχω ένα πακέτο γεμάτο Α4.
Με πλησιάζει και ο Στέφανος.
-"Κοίτα ρε που καταντήσαμε! Να ανταγωνιζομαι ένα μικρό μπόμπιρα!"μου ψιθυρίζει.
Γελάω αχνά.

By kleiw🌙