🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 88°🔥

? POV :

Η ώρα περνάει και δεν ξέρω τι στο διαόλο έχει γίνει με αυτό που είχαμε συμφωνήσει και που στον πουτσο είναι ο μαλάκας;
Έπρεπε να είχε έρθει πριν από ώρα.
-"Δεν ξέρω τι θα κάνετε βρείτε τον και φέρτε τον εδώ."λέω όσο πιο πολύ αυστηρά μπορώ και κοπανάω το γραφείο μου.
Η συμφωνία ήταν εύκολη. Του έδωσα ένα όπλο να κάνει μια γαμημενη δουλειά. 10 σφαίρες και να φύγει από εκεί.
Η υπόθεση κρατάει μόνο 10 λεπτά.
Παίρνω ένα ποτήρι και το γεμίζω με 4 δάχτυλα ουίσκι.
Νιώθω την δόνηση του κινητού μου πάνω στο ξύλινο γραφείο.
-"Έλα αγάπη μου; Ναι ξέρω πότε σχολάει. Θα την πάρω εγώ. Ξεκινώ σε λίγο."
Βρε δεν πας και συ να γαμηθεις; Ολόκληρη γυναίκα να πάω να την πάρω εγώ από το φροντιστήριο.

.....

-"Τι εννοείς δεν ξέρεις άμα ξεψυχησε;"
-"Κουνιόταν πριν φύγω. Δεν ξέρω άμα κάποιος τον έχ-"πάει να πει αλλά τον διακόπτει ο ήχος κλήσης.
-"Έλα τι έγινε; Πώς πότε; Που βρίσκεται τώρα; Έρχομαι,ναι ρε συ ξέρω έχουμε τσακωθεί αλλά περάσαμε πολλά μαζί."
Το κλείνει.
-"Βρίσκεται στο νοσοκομείο. Η αιμορραγία δεν σταματάει με τίποτα. Φαίνεται να τον χάνουν." Λέει και μπορώ να διακρίνω το χαμόγελο του.
-"Υπέροχα. Ορίστε το εισιτήριο. Είναι για αύριο το πρωί. Πετάς αύριο για Αμερική και κουβέντα σε κανέναν. Μην ανησυχείς δεν θα σε βρουν πότε."Του λέω και του δίνω το εισιτήριο.
Και τότε δονείται το δικό μου κινητό.
-"Έλα τι συνέβη; Πώς; Είναι καλά; Ποιος του το έκανε αυτό; θα τους γαμησω άμα βρω οποίος του το έκανε. Έρχομαι αγάπη μου."της λέω και της το κλείνω.
-"Λοιπόν θα πας πρώτος και γω πάω να πάρω την κόρη της από το φροντιστήριο. Μην καρφωθουμε."

Fay's  POV :

*Και μπλουμ αγκαλιά με το πάτωμα*
Αουτς το κεφάλι μου.
Και τι ήχος είναι αυτός; Πιάσαμε φωτιά;
Βοήθεια.
-"Στέφανε.."λέω κοιμισμένη.
Βγάζω το κεφάλι μου λιγο πιο πάνω από το στρώμα.
Που είναι καλέ το παιδί;
Ααα...Ναι πήγε για τσιγάρα.
Ακόμα να γυρίσει;
Εδώ απέναντι είναι το περίπτερο.
Ανοίγω την κουρτίνα του παραθύρου και κοιτάζω έξω στον δρόμο.
Οοο γιατί υπάρχει ασθενοφόρο;
Πολυκοσμία βλέπω,τι συμβαίνει;
Όλοι είναι από πάνω του με αποτέλεσμα να μην δω ποιος είναι στο φορείο.
《Ναι αλλά οι γιατροί. Παιδαροι》
Ναι εντάξει έχεις δίκιο αλλά ο Στέφανος είναι μανάρι.
Οπ ένα λεπτό αυτός είναι φίλος της μητέρας μου. Βέβαια δεν δουλεύει στο παίδων αλλά ήταν συμφοιτητές τόσα χρόνια.
Κατεβαίνω κάτω και φοράω το μπουφάν μου - ας μην σχολιάσουμε το ότι βγήκα με τις πυτζάμες- και πλησιάζω τον κόσμο.
-"Τι έγινε;" ρωτάω μπερδεμένη μια γριούλα.
-"Δεν ξέρουμε κορίτσι μου. Ακούστηκαν κάτι πυροβολισμοί και ένας νεαρός έπεσε κάτω. Αν και να σου πω την αλήθεια δεν τον έχουμε δει εδώ  τριγύρω. Δεν θα είναι από εμάς. Άσε που η εμφάνιση του είναι παράξενη."
Αυτό που κόλλησε και το κουτσομπολιό μαζί με το περιστατικό... Τζισους.
-"Κύριε Αντώνη; Τι συμβαίνει;" ρωτάω τον φίλο της μάνας μου.
-"Φαιη,κορίτσι μου; Ένας νεαρός έπεσε αναίσθητος από 10 πυροβολισμους πρέπει να τον πάμε νοσοκομείο. Ήδη έχει χάσει πολύ αίμα. Η κατάσταση του πρέπει να είναι κρίσιμη"
Α τον καημένο. 
Κάτσε άρα υπάρχει κάποιος τρελός δολοφόνος που δεν τον έχουν πιάσει ακόμα;
Κινδυνεύει η ζωή μου!
Ο κόσμος αποχωρεί σιγά σιγά,ωστόσο δεν εγκαταλείπει το σημείο αυτό.
Για μισό.. Είναι το κομποσκ-
-"Στέφανε;" Φωνάζω και σπρώχνω τον κόσμο για να περάσω.
Ακούγονται κάτι σχόλια από τις κατινες της γειτονιάς:" Α την καημένη αδερφός της είναι; Φίλος σου είναι κορίτσι μου; Αυτός σίγουρα είναι μπλεγμένος με ναρκωτικά,κοίτα την εμφάνιση του. Είναι σίγουρα κάπου μπλεγμένος."
Οοο σκαστε να μιλάτε.
Δάκρυα βγαίνουν χωρίς σταματημό από τα μάτια μου.
Ποιος του το έκανε αυτό;
Γιατί να του το κάνει αυτό;
-"Στέφανε...Στέφανε σε παρακαλώ..Έλα ξυπνά. Άσε αυτό το αστείο."τον κουνάω μπας και συνέλθει.
Αισθάνομαι τον κύριο Αντώνη να με τραβάει από εκεί.
-"Να φανταστώ είναι φίλος σου;" με ρωταει .
Νευω θετικά.
Πάω να πιάσω το κεφάλι μου αλλά τα χέρια  μου είναι γεμάτα αίματα από τις ανοιχτές πληγές του.
-"Θα έρθεις μαζί μας. Θα τηλεφωνήσω στην μητέρα σου να την ενημερώσω. Ελάτε παιδιά μπείτε μέσα να φύγουμε. Δεν πρέπει να αργούμε." Τον ακούω που λέει ενώ ξαφνικά ολα μαυρίζουν.