🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 40°🔥

Επόμενο πρωί :

《Wake up!Wake up!》
ΔΕΝ θέλω να ξυπνήσω... αφήστε με!
-"Να σου πω αυτή να την ξυπνήσουμε η ας πάρει μια απουσία;"Ακούγεται να ψιθυρίζει μια φωνή πάνω από το κεφάλι μου.
-"Απουσία; ΕΊΜΑΙ ξύπνια " λέω ξαφνιασμένη.
Αρχίζουν και γελάνε και οι δυο.
-"Έπρεπε να ντρέπεστε " λέω τάχα μου θιγμενη και ξαπλώνω πάλι.
-"Μωρή ξυπνά! "Φωνάζουν και οι δυο. Μάλιστα μου βγάζουν και το πάπλωμα. Το ζεστό παπλωματακι μου... Καλά όχι μου αλλά είναι ζεστό 😢
Τελικά σηκώνομαι σέρνοντας τα πόδια μου για την τουαλέτα.
-"Συγγνώμη!"λέω με γουρλωμένα μάτια προς το πρόσωπό απέναντι μου και ξανακλεινω την πόρτα.
Όχι δεν γινόταν κάτι κακό απλώς ο Στέφανος έβγαζε την μπλούζα του
《Εδώ έκανες αλλά και άλλα αυτό σε πείραξε;》
Ιιι ναι τα είχα ξεχάσει αυτά τα χθεσινά! 
Δεν έφταιγα εγώ κάτι μέσα μου συνέχιζε να το θέλει. Φαίνεται ότι το ποτό που είχε πιει,επηρέασε αρνητικά και εμένα.
-"Καλημέρα γλαστράκι."Πετάγεται από πίσω μου.
Έβγαλα μια φωνή τρόμου και αυτός χαμογέλασε αχνά.
-"Κα-καλημερα"του λέω και εγώ αλλά τραυλιζοντας
Φεύγει και πηγαίνει στο δωμάτιο του.
Αυτό μόνο;

[......]

-"Έλα πάμε αργήσαμε."Λένε τα κορίτσια.
Τρώω γρήγορα την τελευταία μπουκιά από το τοστ μου.
-"Λοιπόν εσείς Πηγαίντε μαζί εγώ θα πάω την Αθηνά και θα σας δω εκεί."Μας λεει ο Στέφανος πριν κλείσει την εξώπορτα.
Πάντως πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν έχει ρίξει κανένα καυστικό σχόλιο για τα χθεσινά.
-"Λοιπόν για πες."Ανοίγει συζήτηση η Αθανασία.
-"Τι να πω;"
Δεν ξέρω καν γιατί πράγμα μιλάει και πρέπει να απαντήσω;
-"Ρέ ηλίθια με περνάς; Νομίζεις δεν άκουγα τι γινόταν χθες το βράδυ; Εσένα, την μητέρα του..."αρχίζει και λέει.
Θεέ μου και αυτή άκουσε; Το είπα εγώ ήταν λάθος.
-"Καλά, καλά κατάλαβα. Απλα ήρθαμε λίγο πιο κοντά."
-"Λίγο;"
-"Καλά πολύ. Αλλά δεν ήταν κάτι. Απλώς ήταν μεθυσμένος..."
-"Και λες να τον εκμεταλλευτεις;" με διακόπτει κάνοντας μια ανόητη ερώτηση.
-"Δεν είμαι από αυτές! Απλά ήταν μεθυσμένος..."Φωνάζω.
-"Δηλαδή πόσο συνεχίσατε;" ρωτάει με ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπό της.
Τι ερωτήσεις είναι αυτες ρε παιδιά πρωί πρωί;
-"Τι εννοείς; Για...Ιιι όχι όχι!" Προσπαθώ να της εξηγήσω.
Δηλαδή πόσο να το συνεχίσουμε;
《Α δεν τελειώνουν έτσι αυτά αγάπη έχει και συνέχεια.》
Ιιιουυ σταματά. Γιατί ένα μέρος του μυαλού μου ειναι τόσο πονηρό;
-"Μάλιστα. Και ήθελες να συνεχίσει;"
Θεε μου συνεχίζει και ρωτάει.
Γυρνάω και την κοιτάω με δολοφονικό ύφος.
Πιστεύω να της έδωσα απάντηση.
-"Καλά κατάλαβα. Και αυτά τα αισθήματα που μου έλεγες; ΞΈΡΕΙΣ αυτά που είχες θάψει; Βγήκαν πάλι στην επιφάνεια;"
Παιδιά αυτή δημοσιογραφικη έπρεπε να πάει όχι αισθητική. Τοσο Κουτσουμπολα λέμε.
-"Όχι τίποτα από αυτά δεν ισχύουν. Και τελειώνει γιατί τα νεύρα μου σιγά σιγά σπάνε!"την προειδοποιώ.
-"Καλά. Αλλά θα μου πεις άλλη φορά."
-"Ναι εντάξει."συμφωνώ μαζί της πράγμα που αποκαλείται να γίνει.
-"Αυτός τι σου είπε;"
-"Αφού είπαμε να σταματήσεις. "Της φωνάζω. Αυτό ήταν! κάτι λίγο ακόμα να ακούσω...
-"Καλά μωρέ! "
Με αυτά και κείνα φτάσαμε έξω από μπλε  την καγκελοπορτα της κόλασης.
Αν και που τα λέμε έχουν σταματήσει αυτά που γινόντουσαν. Δεν είναι όπως πριν έχει ξεχαστεί λίγο η κατάσταση.
Βλέπουμε τον Σταύρο και πηγαίνουμε προς εκείνον. Κάθεται στο κινητό του και γελάει στην οθόνη.
-"Καλημέρα!"λέω φωναχτά
Εννοείτε ξαφνιάζει αλλά όχι τόσο για να του πέσει το κινητού.
Δεν πειράζει άλλη φορά 😢
-"Επ Καλημέρα κορίτσια."λέει και αυτός.
-"Τι έγινε; Γιατί χαμογελάμε;"ρωτάει η διπλανή μου.
-"Τίποτα κάτι με έναν φίλο μου από το παλιό σχολείο."
-"Μάλιστα " λέει η Αθανασία.
-"Τον Φάνη;"ρωτάω αφού μου έχει μιλήσει στο παρελθόν για αυτούς.
Κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.
-"Ηλίας;"κάνω μια δεύτερη προσπάθεια.
-"Ούτε " απαντάει γελώντας.
-"Ο καλά χεστο."Του λέω απογοητευμενη και γυρνάω το κεφάλι μου για να δω τι γίνεται και στην υπόλοιπη αυλή.
Ησυχία επικρατεί αλλά όχι από το σημείο που κάθονται αυτοί.
-"Να πω και γω μια είδηση τώρα;"ρωτάει ενθουσιασμενη.
Απαντάμε και οι δυο ναι.
-"Η Φαιη το έκανε με τον Στέφανο!"φωνάζει σε όλη την αυλή.
Ο Σταύρος την κοιτάει με γουρλωμένα μάτια από χαρά μάλλον και εγώ πάλι την βλέπω με γουρλωμένα μάτια αλλά είμαι έτοιμη να την δολοφονήσω.
Παιδιά κρατήστε με....
-"Συγγνώμη ήθελα να το ακούσει μόνο ο Σταύρος. "
-"Άκουσα έτσι όπως το είπες σε πληροφορώ και το μισό σχολείο."Την ειρωνευεται ο Σταύρος.
-"Θα σε σκοτώσω!"Φωνάζω και κρύβεται πίσω από τον Σταύρο.
Δεν μου γλυτώνει! Το μαλλί τρίχα τρίχα.
Κοιτάζω μια γύρω μου αλλά δεν έβλεπα κάποια παιδιά να έχουν γυρίσει. Το καλό που της θέλω.
-"Συγγνώμη...Συγγνώμη δεν το ήθελα."
Εγώ όμως αυτό που θα κάνω θα το θέλω τόσο πολύ.
-"Οκευ και πως σου φάνηκε; συνεχίσατε; Πια στάση; Dogie?  69? Πες..."ακούω τα λόγια του Σταύρου.
Αχ δύο φόνοι σήμερα.... παιδιά μαζί με μια αυτοκτονία!
Θα με τρελάνουν.
-"Τι λες ρε και εσύ;" Φωνάζω στον Σταύρο.
-"Εγώ; ΕΣΥ δεν μας λες. Πρόσεχε θα πάω να μιλήσω στον Στέφανο! "Με απειλεί.
-"Μα μόνο ήταν μεθυσμένος και με φίλησε. Αυτό!"διορθώνω τα λόγια της Αθανασίας.
-"Και οι αναστεναγμοί;"
Τόσο πολύ ακουγομουν; Εννοώ ένα  μου έδωσε στον λαιμ... Ο λαιμός μου!
Πες μου ότι δεν έχει σημάδια!
-"Ποιοι  αναστεναγμοί ρε παιδιά και από ποια έβγαιναν;" Ακούγεται ο Στέφανος ξαφνικά από πίσω μου.
-"Θεε μου." Πετάγομαι από την θέση μου και πηγαίνω δίπλα στην Αθανασία.
-"Ηρέμησε γλαστρακι. Για πείτε τώρα ποιοι αναστεναγμοί;" ξαναρωτάει.
Αλήθεια  τώρα δεν θυμάται τίποτα;
Ούτε ότι έσπασε το ποτήρι. Κάτι τέλος πάντων. Μα τίποτα;

By kleiw🌙

Ηελλο του γιου!  Εμ απλα πολλές περιμένατε Stephen POV να ξέρετε θα ανεβάσω αύριο....

Επίσης!  Παιδιά 19 στην εφηβική; Σας λατρεύω να είστε καλά και να συνεχίσετε να την διαβάζετε την ιστορία μου.
19 στην εφηβική δε το πιστεύω! 😢😊😚😘😍💕💖💟💞💘💜💗💓💝💕💖