🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 84°🔥

Stephen POV continues :
Τι στο καλό; Που είναι τα κλειδιά;
Δεν μπορεί να εξαφανίστηκαν.
Βλέπω κάτω από το μαξιλάρι κάτω από το κρεβάτι, από βιβλία αλλά τίποτα.
Αποκλείεται να τα έχω ξεχάσει κάπου, πάντα εδώ τα βάζω!

Ακούγεται χτύπημα στην πόρτα και εμφανίζεται η Φαιη.
-"Τι έγινε εδώ πέρα;"
-"Δεν βρίσκω πουθενά τα κλειδιά. Είναι σαν να άνοιξε η γη και να τα κατάπιε."
-"Υπερβάλλεις. Κάπου εδώ θα τα έχεις. Ψάξε εσύ από αυτή την πλευρά και εγώ από την αλλη."
Γυρίζω πάλι προς την πλευρά του συρταριού και ανακατεύω ξανά όλα τα πράγματα.
Αν τα έχει πάρει κάποιος να τα κάνει τι ; Η Αθηνά δεν πάει εκεί η μαμά ούτε που να ακούει γιαυτό το σπίτι.
《Αν τα έχει πάρει και τα έχει πετάξει;》
Μπα δεν νομίζω...Από την άλλη...
-"Μαμά! "Φωνάζω και τρέχω προς την κουζίνα.
-"Στέφανε περίμενε! Τι έπαθες;" ρωτάει ακολουθώντας με η Φαιη.
Φτάνω κάτω και σταματάω απότομα,με αποτέλεσμα η Φαιη να πέσει πάνω μου.
-"Τι έπαθες αγόρι μου;" εμφανίζεται στο σαλόνι με την κουτάλα στο χέρι.
-"Που είναι τα κλειδιά του σπιτιού;"
-"Εσύ τα έχεις αγόρι μου. Με αυτά μπήκες μέσα ξέχασες;" με ρωταει και γελάει.
-"Όχι αυτού του σπιτιού. Του εξοχικού."Απαντάω και στραβώνει τα μούτρα της.
Είδατε που σας έλεγα ότι ακόμα και αν ακούσει εξοχικό κάτι θα πάθουν τα μούτρα της; Ε να το. Στράβωσε την μούρη της.
-"Δεν ξέρω αγόρι μου. Εσύ τα έχεις."
-"Ναι το θέμα είναι ότι δεν τα έχω εγώ. Και γιαυτό ρωτάω."
Αυτό που κάνουν οι μάνες να μην καταλαβαινουν κάτι,πολύ μου την σπάει!
-"Και τι πιστεύεις πως εγώ τα πήρα; Ότι τα πέταξα;" με ρωτάει κάνοντας την θιγμενη.
-"Μα τι λέτε όχι,προς θεού ο Στέφανος εννοούσε..."πάει να τα μπαλωσει η Φαιη.
-"Φαιη δεν εννοούσα τίποτα άλλο. Τα πήρε κι τα πέταξε. Καμιά άλλη έννοια!"Την διακόπτω.
-"Πίστευες ότι θα το έκανα ποτέ αυτό; Στέφανε αγόρι μου τι να σου πω. Εγώ πάω μέσα να συνεχίσω γιατί σε λίγο έρχεται ο Τάσος."
Ο να σου γαμ..χεσω τον Τάσο. Είναι ο Τάσος ποιος σημαντικός από εμένα;
-"Προχώρα " λέω στην Φαιη και την παίρνω από το χέρι.
Ανοίγω την πόρτα και αφήνω να περάσει αυτή πρώτα ενώ κοπανάω την πόρτα κατά την έξοδο μου.
Ώστε ο Τασούλης  ποιος σημαντικός από εμένα.
-"Θα σε πάω σπίτι σου και εγώ θα πάω στο εξοχικό."λέω στην Φαιη,η οποία δείχνει προβληματισμενη με το προηγούμενο συμβάν.
-"Γιατί να μην έρθω και γω;"
-"Γιατί εγώ δεν θα γυρίζω πίσω. Θα μετακομίσω εκεί. Προσωρινά τουλάχιστον."
Ανεβαίνω στην μηχανή και περιμένω να ανέβει και αυτή.
Αντιθέτως η Φαιη κάθεται μπροστά μου.
-"Στέφανε τι λες ; Και το σχολείο;"
-"Θα ξυπνάω νωρίς και θα έρχομαι." Απαντάω χαλαρός. 
Δεν την καταλαβαίνω πως και δεν το σκέφτηκε. Είναι το πιο σαφές.
-"Χαζό είσαι; Στις 8 αρχίζουμε...μείον 3 ώρες,άντε δύο εφόσον είσαι με την μηχανή...μείον μια ώρα να ετοιμαστείς σύνολο πέντε η ώρα το πρωί να πρέπει να ξυπνήσεις.  Μαθηματικά σας δίδαξαν εκεί στο δημοτικό;" ρωτάει
-" Ποιος είπε ότι θα έρχομαι στις οχτώ;"
-"Δηλαδή τι ώρα θα έρχεσαι; στις δέκα; Ή όταν τελειώσει το μάθημα;"
-"Οχου Φαιη. Μπορεί και να μην έρχομαι για ένα διάστημα. Θα δω τι θα κάνω. Πάντως εγώ εδώ δεν μέ-νω." Λέω συλλαβιστα για να καταλάβει.
-"Μα θα μείνεις από απουσίες."
-"Να σου πω μην βρίσκεις δικαιολογίες τώρα. Σου είπα κάτι θα σκεφτώ."
-"Σωθήκαμε." Λέει ψιθυριστά.
-"Ρέ ανέβα πάνω. Άκου εκεί βγάζει και γλώσσα η μικρή."
-"Ποια είπες μικρή; Εγώ φταίω που νοιάζομαι."
-"Ανέβα βρε παραπονιαρα. Θα πάμε στο εξοχικό."
-"Κατσε πως θα μπεις μέσα;"
-"Όλοι μας κρύβουμε ένα κλειδί κάτω από μια γλάστρα, όχι από εσένα, είτε χαλάκι."
Αχ τόσο χαζουλα.
-"Είσαι τούβλο παιδάκι μου; Και τότε γιατί τσακωθηκες με την μάνα σου εφόσον είχες και άλλα κλειδιά;"
-"Για να ρωτάς εσύ."
-"Απάντηση 5η δημοτικού. Έλεος."λέει και ξενίζει την μούρη της.
Την πλησιάζω στο αυτί. Δαγκώνω ελαφρά το λοβο του αυτιού της.
-"Ναι αλλά τα παιδιά 5η δημοτικού δεν μπορούν να κάνουν αυτά που θα σου κάνω εγώ στο οταν παμε εξοχικό." Της ψιθυρίζω και απομακρυνόμαι ελάχιστα.
-"Αυτή η απάντηση σαρεσε;"την ρωτάω μετά απο λίγο.
-"Βλακειες."λέει και ανεβαίνει στην μηχανή.
-"Θα το δούμε."
Βάζω μπρος και ξεκινώ.

.......

-"Στέφανε φτάνουμε; Κουράστηκα." Ακούγεται απειροελαχιστα από τον αέρα.
Κάνω στην άκρη του δρόμου και σταματάω για να ξεκουραστεί λίγο.
-"Μα ακόμα δεν έκανα τίποτα για να σε κουράσω"Της λέω εννοώντας κάτι άλλο.
 Χωρίς να το περιμένω έρχεται μια μικρή μπουνιτσα στο δεξί μπράτσο.
-"Στέφανε σοβαρολογω."
-"Εντάξει,Εντάξει. Φτάνουμε σε λίγο."
-"Πφφ..Έλα πάμε." Μου λέει.
-"Μα δεν.."
-"Όχι παμε σπίτι."Με διακόπτει
-"Εντάξει όπως θες"
Ανεβαίνουμε και συνεχίζουμε.

.........

-"Πώς είσαι; μήπως κρυώνεις;" την ρωτάω.
-"Εντάξει καλα είμαι."
-"Ναι έτσι λες τώρα."
Τα ρούχα μας έχουν γίνει μούσκεμα και έχουν  κολλήσει πάνω μας.
Νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να γίνει χειρότερο.
《Βασικά θα μπορούσε να σας είχε πάρει κάνα ρέμα, αλλά τέλος πάντων. Μια βροχή ήταν. Πάει πέρασε.》
Μητσακο άλλη δουλειά δεν έχεις;
Κατεβαίνω γρήγορα και την παίρνω αγκαλιά.
-"Τα φώτα του δωματίου είναι ανοιχτά."λέει σιγανά.
Οράματα βλέπει; Πάει την έχει επηρεάσει η βροχή.
Κατά τύχη κοιτάζω προς τον ουρανό και βλέπω πως όντως τα φώτα του δωματίου μου είναι ανοιχτά.
-"Ε ο πατέρας μου θα είναι. Άντε πάμε μέσα."Της λέω
Φτάνουμε στην εξώπορτα.
-"Μπορείς να περιμένεις εδώ;" ρωτάω την Φαιη για να σιγουρευτώ πως δεν θα σωριαστει κάτω.
-"Ναι,πήγαινε."
Της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο και αποχωρώ.
Πηγαίνω στη κόκκινη,σκαλιστη γλάστρα η οποία "μεγαλώνει"ορχιδέες. Σηκώνω την γλάστρα χωρίς όμως το πιατάκι εφόσον εκεί βρίσκεται το κλειδί.
Το παίρνω,τοποθετώντας πάλι πίσω την γλάστρα, σκουπιζοντας το στο τζιν μου.
Τρέχω για να πάω στην μπροστινή πλευρά.
-"Το βρήκες;" ρωτάει η Φαιη.
-"Ναι." Απαντάω και πλησιάζω την κλειδαριά.
Ανοίγω την πόρτα και μπαίνουμε μέσα με σιγανά βήματα.
-"Εγώ..Εγώ... Δεν...Δεν αισθάνομαι καλά..." προσπαθεί να πει αλλά τρέχει αμέσως στην τουαλέτα.
Ανεβαίνω τα σκαλιά και πηγαίνω από το δωμάτιο που έρχεται το φως.
Κατεβάζω γρήγορα το πομολο της πόρτας και...
-"Αθηνά;Μάρκο;"

By kleiw🌙