🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 65°🔥

Stephen POV:
Ξαφνικα ακούγονται ήχοι από την πόρτα της κουζίνας.
Με σιγανά βήματα πηγαίνω προς τα εκεί.
-"Εσείς;" ρωτάω ανήσυχος.

Τι κάνει αυτή εδώ; Έπρεπε να ήταν στην κηδεία!
-"Στέφανε παιδί μου; Τι κάνεις εσύ εδώ; Και χωρίς μπλούζα;"με ρωτάει και αισθάνομαι το βλέμμα της να κοιτάζει τα τατουάζ.
-"Εγώ απλά ήρθα επειδή..Ναι η Φαιη φοβόταν και...Ναι..."προσπαθώ να τα μπαλωσω.
Σκατα τα έκανα όχι μόνο δεν με πίστεψε αλλά φεύγει με γρήγορα βήματα από την κουζίνα.
-"Περιμένετε " λέω ώστε να την σταματήσω.
Η κουζίνα είναι ακριβώς απέξω από το σαλόνι και στο σαλόνι βρίσκονται πράγματα που η κάθε μάνα δεν θα ήθελε για την κόρη της.
-"Τι συμβαίνει;"Με ρωτάει
-"Εμ να ήθελα να πω πως η Φαιη κοιμάται και γιαυτό μην μπείτε με φορά μέσα στο δωμάτιο.Δεν ένιωθε και καλά..."Της λέω αλλά φαίνεται να μην με πιστεύει.
-"Εντάξει Εντάξει!"λέει και κάνει το αντίθετο από αυτό που της είπα.
Την ακολουθώ μέχρι το δωμάτιο της Φαιης.
Ανοίγει την πόρτα.
-"Φαιη η μητέρα σου!"λέω πρώτα εγώ.
Η Φαιη τρόμαξε ενώ η μητέρα της γυρίζει και με κοιτάζει.
-"Μαρεσει που μου είπες να μην μπω και με φορά στο δωμάτιο." Μου λέει.
-"Μαμά τι κάνεις εσύ εδώ;" ρωτάει με τρομοκρατημενο ύφος στο λόγο της.
-"Ήρθα να πάρω κάποια πράγματα γιατί μου χρειάζονται και θα ξαναφυγω. Τώρα όμως που ήρθα ο Στέφανος μου είπε πως ήσουν άρρωστη. Και λέω να μείνω."την ενημερώνει και κοιτάζει και μια εμένα.
-"Όχι μαμά τι λες τώρα;Πρέπει να πας.Εξαλλου ο Στέφανος υπερβάλει. Λίγο βήχα έχω μόνο. " της λέει η Φαιη.
Με ξάφνιασε ευχάριστα. Τη περίμενα να πει να μείνει.
-"Σίγουρα αγάπη μου;" την ρωτάει κι αυτή νεύει.
-"Εντάξει πάω να μαζέψω κάποια πράγματα και φεύγω κατευθείαν. Και συ παιδάκι μου βάλε μια μπλούζα σκιάζομαι με αυτό."μου λέει εννοώντας το μπροστινό τατουάζ.
Το αγαπημένο μου! Δηλαδή τι το τρομαχτικό έχει και την σκιάζει;
Η Φαιη γελάει αχνά.
Πηγαίνω πιο κοντά στην Φαιη.
-" Πες μου ότι δεν κατάλαβε τίποτα;"με ρωταει και Νευω.
-"Γαμωτο!" Λέω και τρέχω με το που θυμάμαι πως υπάρχουν ακόμα πάνω στο τραπεζάκι το σακουλάκι και το κουτί.
Κατεβαίνω γρήγορα και μαζεύω τα χαπάκια που έχουν πέσει κάτω βάζοντας στην τσέπη του παντελονιού.
-"Φαιη έλα αγάπη μου λίγο κάτω."Ακούγεται η φωνή της μητέρας από τα σκαλιά.
Η Φαιη βρίσκεται σε χάλια κατάσταση οπότε θα πάω να την βοηθήσω.
-"Που πας Στέφανε;"με ρωταει η κυρία Παναγιώτα όταν συναντιομαστε στα σκαλιά.
-"Πάω να βοηθήσω την Φαιη."Της απαντάω αλλά αυτή μου κάνει νεύμα με το κεφάλι της να πάω κάτω.
Συγγνώμη Φαιη αλλά θα δυσκολευτείς αρκετά να κατέβεις.
Καθόμαστε στο καναπέ και περιμένουμε την Φαιη.
-"Έλα αγάπη μου μια ώρα πρέπει να φεύγω!"της φωνάζει και κείνη την στιγμή εμφανίζεται σε όχι και πολύ κατάσταση η Φαιη.
-"Φαιη τι σου συμβαίνει;"την ρωτάει όταν την βλέπει.
-"Τίποτα δεν συνέβη."λέει και προσπαθεί να έρθει να κάτσει στο καναπέ.
-"Μάλιστα...Ωραία λοιπόν,αν και δεν σε πιστεύω,εγώ πρέπει να φύγω."Της λέει και σηκωνεται.
Η Φαιη ξεφυσαει,λογικά επειδή δεν αντέχει να περπατάει, ενώ η μητέρα της πηγαίνει προς την πόρτα.
-"Παιδιά θα τα πούμε. Αν και Στέφανε δεν θα έπρεπε να ήσουν εδώ έτσι όπως είσαι,αλλά μπορείς να κάτσεις να προσέχεις την Φαιη;"με ρωταει .
Γαμώτο ξέχασα να βάλω μπλούζα!
Τώρα να την προσέχω δεν ξέρω. Χθες τα πράγματα έγιναν σκατα.... Από δική μου μαλακια πάντα αλλά όχι από δω και πέρα θα την προσέχω.
-"Ναι εννοείτε. Άμα θέλετε μπορώ και να σας ενημερώνω."Της προτείνω.
-"Όχι όχι δεν χρειάζεται. Άντε παιδιά φεύγω,φρόνημα έτσι;"
Ρωτάει και οι δυο συμφωνούμε.
Κλείνω εγώ την πόρτα.
-"Τα είχες μαζέψει όλα τα χάπια;"με ρωτάει ανήσυχη.
-"Ναι μην ανησυχείς. Δεν υπάρχει ίχνος."Απαντάω και χαμογελάει αχνά.
-"Πάμε τώρα πάνω να ξαπλώσεις."Της λέω και την σηκώνω σε στυλ νύφης.
-"Ει.."λέει και με χτυπάει στο μπράτσο.
-"Ωραία θες να περπατήσεις ;"την ρωτάω και νεύει αρνητικά.
Γελάω αχνά βλέποντας με την αντίδραση στην απάντηση της.
-"Μιας και είμαι εδώ δεν μου κάνεις και τα μαθήματα;"την ρωτάω εφόσον ξέρω πως σήμερα θα τα έκανε σίγουρα.
-"Αλήθεια τώρα;" με ρωταει σαν να βαριέται και η ίδια.
-"Όπα το γλαστράκι μου δεν θέλει να κάνει μαθήματα;"την ρωτάω.
-"Καταρχάς δεν είμαι σου..δεύτερον ναι βαριέμαι να κάνω μαθήματα. Ξέρεις επειδή μου έβαλες ένα ψευδώνυμο δεν σημαίνει ότι είμαι κιολας."μου λέει.
-"Καταρχάς μετά τα χθεσινά είσαι μου νομίζω φαίνεται και από τον λαιμό σου. Όσο για το ψευδώνυμο έχεις δίκιο αγριολούλουδο είσαι."Της λέω με τον ίδια τόνο στην φωνή μου όπως της Φαιη.
-"Επειδή μου έκανες αυτά που μου έκανες " λέει και δείχνει τις πιπιλιες "Δεν σημαίνει ότι σου ανήκω. Άμα τα καλύψω με πέντε κιλά makeup θα είμαι του οποιαδήποτε. Και αλήθεια τώρα αγριολούλουδο; Πόση εξυπνάδα κουβαλάς εκεί μέσα;"
Εντάξει τώρα θύμωσα. Η Φαιη είναι δικιά μου και δεν θα αφήσω κανένα μαλακισμενο μπασταρδο να μου την πάρει.
Την αφήνω στο κρεβάτι ξαπλωμένη.
-"Πρόσεχε τα λόγια σου μικρή."Της λέω θυμωμένα.
-"Έλα βρε Στεφανουκο μου τώρα. Μην θυμώνεις. Για να σε πειράξω το είπα."μου λέει ναζιάρικα.
-"Και γω μπορώ να σε πειράξω ξέρεις!"της λέω σοβαρός.
-"Όχι δεν θα το κάνεις. Γιατί εγώ μετά θα θυμωσω πάρα πολύ και μετά θα τσακωθούμε και μετα..."αρχίζει και λέει αλλά τη φιλάω.
Δεν με πειράζει η φλυαρία της, αντιθέτως την κάνει πιο γλυκιά.
Αλλά ήθελα τόσο πολύ να την φιλήσω εκείνη την στιγμή.
Και τότε ακούγεται το γαμημενο κουδούνι.
Ε ρε πουστη μου!
-"Γαμωτο! Περιμένεις κάποιον;"την ρωτάω.
-"Ναι την Michelle Obama. Αλλά μου είπε ότι θα ερχόταν απόγευμα."
-"Ξέρεις την Michelle?" Την ρωτάω και χτυπάει με την παλάμη το κούτελο της.
-"Στέφανε συγκεντρωσου! Κανέναν δεν περιμένω! "Μου φωνάζει.
Να μην με ειρωνευεται άμα θέλει να την καταλαβαίνω.
-"Ωραία θες να συνεχίσουμε εμείς αυτό που κάναμε και το κουδούνι να χτυπάει;" την ρωτάω και αρνείται.
-"Θα βάλεις μια μπλουζίτσα και θα πας να ανοίξεις."μου λέει γλυκά