Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 7

(Mina POV)

Ik had hem bijna niet herkend. Mijn mond viel open. "Chanyeol!" wist ik uit te brengen. "Wat is er met jou gebeurd?"

"Sehun is vrij." stamelde hij, met grote ogen.

"Hij is vrij?" riep ik geschokt. "Kom snel naar binnen." Toen Chanyeol in het licht van de hal stond, schrok ik nog heviger. Wat heeft Sehun gedaan?

"Heeft hij dit gedaan?" vroeg ik half-fluisterend. Chanyeol knikt moeizaam. "Samen met D.O." zei hij. Zijn stem klonk rauw.

Ik zag dat hij moeite had met staan, dus ik liep snel naar hem toe om hem te ondersteunen. "Jimin!" riep ik hard.

"Ja?" Jimin kwam de hal binnen en zodra hij Chanyeol zag viel zijn mond open. "Wat is er met jou gebeurd?" vroeg hij geschokt.

Chanyeol wilde zijn mond opendoen om te antwoordden, maar toen kwam Felix binnen. Plotseling kreeg Chanyeol tranen in zijn ogen. "Snel, breng hem naar een bed!" zei ik tegen Jimin, die Chanyeol van me overnam.

Jimin bracht hem weg en ik nam een geschokte Felix mee naar de woonkamer. "Er is niets aan de hand." zei ik zachtjes tegen hem, toen ik zag dat er tranen over zijn wangen liepen. "Alles komt goed."

Hij knikte langzaam, maar hij bleef huilen. Ik gaf hem een stevige knuffel. "Vertel het alsjeblieft niet tegen Wendy, ik denk niet dat ze het aankan."

"Wat kan hij niet aan mij vertellen?" Wendy stond in de deuropening.

Serieus, waarom is iedereen wakker op dit tijdstip?

"Er is niets, ga maar weer slapen." zei ik. Natuurlijk luisterde ze niet.

"Jawel, er is wel iets. Waarom zou Felix anders huilen?" Ze wees naar Felixs gezicht.

"Felix huilt wel vaker om niets." zei ik nors. "Mam!" Als blikken konden doden...

"Sorry." verontschuldigde ik mezelf tegenover Felix. "Ik vertel het je later wel een keer."

Wendy kwam aan de andere kant van mij op de bank zitten. "Maar wat is er met ene Sehun?" vroeg ze. "Had je daar niet ooit een verhaal over verteld?"

"Heb je ons af zitten luisteren?" vroeg ik. Ze schudde nee, maar ik wist dat ze loog.

Ik zuchtte. "Jullie kennen het verhaal van Sehun nog wel, met Marks huwelijksreis en zo."

Ze knikten. "Nou, hij is vrijgekomen uit de gevangenis." zei ik, alsof het niets was.

"Wat is er dan met Chanyeol gebeurd?" vroeg Wendy. "Dat weet ik niet, maar ik ga het nu ook niet aan hem vragen." zei ik. Ze knikten begrijpend.

"Maar moet je Mark dan niet bellen?" vroeg Felix.

Ik besefte me dat hij gelijk had. Hoogstwaarschijnlijk had Sehun het of op ons of op hun gemunt. We moesten uitkijken.

"Je hebt gelijk. Gaan jullie dan maar weer slapen, dan bel ik Mark." Ze liepen weer naar boven en ik belde meteen Mark op.

Hopelijk nam hij op.

(Chanyeol POV)

Jimin had me neergezet op het bed. "Heb je nog iets nodig?" vroeg hij bezorgd.

"Nee, dank je." zei ik. Ik voelde me zo ontzettend schuldig tegenover mijn beste vrienden, maar als ik bedacht wat Sehun met me zou kunnen doen als ik het niet zou doen, kreeg ik al koude rillingen.

Jimin knikte en liep mijn kamer uit. Ik hoorde zijn voetstappen de trap afgaan. Dit was mijn kans.

Ik liep naar de gang, maar toen hoorde ik weer voetstappen. Ik wilde me snel verstoppen, maar toen zag ik dat het de kinderen waren. Dit kwam eigenlijk wel goed uit.

"Chanyeol!" zei Wendy blij en ze gaf me een knuffel. Ik knuffelde haar terug. Moet ik dit wel doen?

Ja, ik moet dit doen.

"Ik wil jullie wat vertellen, kom mee." zei ik en ik wenkte ze naar Felixs kamer. Zodra we daar stonden deed ik onmiddellijk het raam open.

"Het is koud, waarom doe je dat?" vroeg Wendy verbaasd. "Hou je mond." snauwde ik tegen haar, terwijl ik doorging waar ik mee bezig was.

Vanuit mijn ooghoek zag ik dat Wendy verdrietig naar de grond keek. "Sorry." zei ik tegen haar. Ik wilde haar niet meer pijn doen dan nodig was, ook al was dat bijna niet mogelijk.

Ik liep naar de deur en deed die ook op slot. Daarna gooide ik de sleutel uit het raam en keek naar buiten. Iemand keek me aan vanaf beneden. Het was Sehun. Ik slikte, wat was ik aan het doen?

Ik gaf hem een knikje en hij stak zijn duim op.

"Chanyeol?" Ik keek om en zag dat Felix achter me stond, met een wantrouwende blik op zijn gezicht. "Wat is dit allemaal?"

Hoe kon ik dit deze onschuldige kinderen aandoen?