Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 72

(Baekhyun POV)

"Dus, is het plan duidelijk?" vroeg ik.

Tao en Kris keken me beide onbegrijpend aan.

Ik zuchtte. Ik besefte me dat ik het duidelijker moest verwoorden. "We gaan Kai het huis uit schoppen?"

Kris keek blij. "Letterlijk?"

Tao lachte. "Natuurlijk niet-"

"Jawel." onderbrak ik hem. Kris grijnsde, maar Tao keek me met grote ogen aan. "Waarom?"

Ik sloeg mijn hand tegen mijn voorhoofd. "Dat heb ik zojuist een half uur staan uitleggen!"

Tao schudde zijn hoofd. "Dat heb ik gemist denk ik."

"Een heel half uur?" vroeg ik geïrriteerd. "Geen vragen meer?" vroeg ik, nu grotendeels aan Kris.

Tao stak zijn hand op, maar ik negeerde hem. "Oké, mooi zo."

Ik wilde de woonkamer uitlopen, maar Tao stelde zijn vraag toch. "Waarom wil je Mina zo graag helpen?"

Ik verstijfde. Zijn vragen zijn af en toe minder dom dan je denkt. Ik draaide me weer om naar hem. "Zou jij haar niet helpen in deze situatie?" vroeg ik.

Daarna draaide ik me om en verliet ik de woonkamer.

Vanaf morgen zou Kai hier niet meer wonen.

(Wendy POV)

"Wendy! Wacht!" Joshua kwam aanrennen en ging naast me staan. "Ik hoorde net Lucas en Johnny praten."

Ik keek hem aan en haalde mijn schouders op. "Ik heb ze ook wel eens horen praten." zei ik droog.

Joshua zuchtte. "Misschien moet je me uit laten uitpraten. Ze praatten over ons."

Ik zuchtte. "Als je wilt dat ik je laat uitpraten, get to the point."

Joshua knikte. "Je hebt gelijk, sorry."

Ik keek hem aan. "Ga je nou nog vertellen, of?"

Joshua knikte weer. "Johnny's vader is T.O.P. Het blijkt dus dat Johnny alles heeft geregeld van tevoren, waardoor jij bij Lucas in de baan zit."

Ik knipperde met mijn ogen. "Ik snap best dat je een hekel aan Lucas, maar dit gaat te ver." begon ik. "Je probeert me leugens wijs te maken! Ik had dit niet van je verwacht."

Joshua's gezicht veranderde in enkele seconden van een kalme, naar een pissige.

"Geloof je me niet?" vroeg hij.

Ik schudde mijn hoofd. "Natuurlijk niet! Ik weet dat je een hekel aan hem hebt, dat is waarom je hem altijd naar beneden probeert te halen." Ik draaide me om en wilde weglopen.

Maar plotseling voelde ik zijn hand op mijn schouder. Hij draaide me ruig om. "Denk je dat ik dit leuk vind?"

Ik fronste. "Wat bedoel je? Laat mijn schouder los." Ik werd angstig. Normaal gesproken was Joshua altijd heel rustig en lief, maar hij was echt heel pissig nu.

"Je bent altijd met Lucas! Je praat altijd over Lucas! Zie je niet dat dit me pijn doet?"  vroeg hij.

"W-waarom zei je dat dan niet gewoon?"

Joshua zuchtte. "Je begrijpt echt geen hints, of wel? Waarom denk je dat ik van Lucas wilde winnen in die wedstrijd? Ik deed dat voor jou. Maar toen moest jij er weer tussen in komen en won jij."

Ik slikte. "S-sorry. Maar je weet dat ik alleen jou leuk vind."

Hij grijnsde, maar het was geen aangename. "Ik ga ervoor zorgen dat je alleen mij leuk vindt."

De greep op mijn schouder versterkte en Joshua kwam dichterbij. Zijn lippen raakten de mijne. Joshua duwde me met mijn rug tegen de kluisjes, zonder de zoen te verbreken. Was dit wel een goed moment om te zoenen? Hij was net nog boos. Ik probeerde los te komen, maar Joshua zorgde ervoor dat dat niet lukte. Zijn ene hand hield mijn schouder vast en de andere hand was achter mijn hoofd. Dit was anders dan elke andere keer dat we hadden gezoend.

Plotseling stopte hij en we probeerden allebei op adem te komen. "Waarvoor was dat?" vroeg ik.

"Denk je nu nog aan Lucas?"

Ik schudde mijn hoofd. Zelfs als ik aan hem zou willen denken zou dat niet lukken, daar had Joshua wel voor gezorgd.

Joshua grijnsde. "Mooi zo." Toen draaide hij zich om en liep weg.