Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 51

(Sehun POV)

"Wendy?" geen antwoord. Ik klopte weer. "Wendy?"

Ik bleef het net zolang doen tot ze eindelijk antwoord gaf. Ik hoorde haar grommen en opstaan. "Wat moet je?" zei ze met een boze blik toen ze de deur opende. Ik keek haar ongemakkelijk aan. "Ik geloof dat er een misverstand was, dus..."

Ik stopte met praten toen ik haar ongelovige blik zag. Ze sloeg haar armen over elkaar. "Sehun," siste ze, "Ik weet wat ik gezien heb."

Ze wilde zich omdraaien en de deur in mijn gezicht dichtgooien, maar ik greep snel haar schouder beet. "Wendy, luister!" zei ik gefrustreerd.

Ze snoof. "Hoezo zou ik dat doen? Ga je me anders ontvoeren, net zolang tot ik je geloof?" vroeg ze spottend.

Ik zuchtte. "Wendy, hou op. Laat me het uitleggen." Ik duwde haar haar kamer in en sloot de deur achter me. "Ga zitten." Ik gebaarde naar een stoel, maar Wendy bewoog geen centimeter. Ik gaf het op en begon gewoon aan mijn verhaal.

"Mina wilde me helpen, zodat ik een keer de deur uit kon gaan. Ze heeft gezorgd dat ik om de politie heen kon-"

"Oké, get to the point." onderbrak Wendy me en ik gaf haar een geïrriteerde blik.

"Nou, het was een horrorfilm en Mina was bang, dus ik hield haar vast zodat ze minder bang was."

Wendy keek nog steeds boos. Ze deed een stap in mijn richting. "Vond je het niet intiem dan?"

Ik werd rood en keek weg. "Wendy, begrijp je het nou niet, of wil je het niet begrijpen?"

Wendy duwde me haar kamer weer uit. "Ik wil het niet begrijpen. Nou, fijne dag nog verder!" Ze smeet de deur dicht in mijn gezicht.

"Dat had dus ook geen nut." mompelde ik. Toen kwam Felix de hoek omlopen. "Felix, ik heb je hulp nodig."

(Mina POV)

"Dit is echt een goed nummer." Jimin zette de muziek harder aan in de auto.

Ik glimlachte. "Arrogant," zei ik, "Dit is je eigen nummer."

Jimin lachte. "Daarom is het een goed nummer."

Ik staarde uit het raam van de auto. De zon kwam al langzaam op en de lucht was een soort oranje.

De afgelopen dag was geweldig geweest. Het was heerlijk  om weer een keer iets samen met Jimin te doen. Ik heb het echt gemist.

Plotseling realiseerde ik me iets. "Jimin?"

"Ja?"

"Is het morgen niet Hoseok's bruiloft?"

Jimin draaide meteen zijn hoofd om. "Morgen al?" mompelde hij. "Ik was het alweer vergeten."

Ik knikte. "Ik ook. Weet jij waar de bruiloft is eigenlijk?"

Jimin keek grijnzend om. "Dat is een leuk verhaal. Weet je nog onze bruiloft?"

Ik knikte.

"Hij houdt het op het strand waar ons bruiloftsfeest was, omdat hij daar voor het eerst met Jennie zoende."

"Aahw, wat romantisch!" zei ik blij.

Jimin keek weer naar voren. "Ik was veel romantischer."

Ik glimlachte. "Stop eens met zo jaloers zijn. Natuurlijk ben jij hier de enige echte romanticus."