Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 21

(Jimin POV)

"We gaan ze denk ik niet vinden vandaag." zei ik met een zucht. We zaten al de hele avond in de auto en het was stikdonker.

"Ik denk dat je gelijk hebt." zei Kris. "Laten we maar gewoon een plaats gaan vinden waar we kunnen overnachten."

Ik keek voor me uit en zag alleen maar een lange, donkere weg voor ons liggen. "Misschien kunnen we beter omdraaien, het lijkt er niet op alsof er daar iets is." zei ik.

Kris draaide de auto in een seconde om, maar plotseling trapte hij op de rem en heel de auto schudde. Ik keek boos naar Kris, die met grote ogen voor zich uit keek.

"Waarom deed je dat?" vroeg ik, maar toen zag ik het ook. Net voor ons stond D.O. met een verschrikt gezicht voor zich uit te staren.

"Wat doe jij hier en waar zijn mijn kinderen? Zitten ze weer opgesloten?" vroeg ik boos, terwijl ik uit de auto stapte, maar D.O. lette helemaal niet op mij. "EXO?" vroeg hij, terwijl hij gewoon langs me liep.

Suho stapte nu ook uit. "D.O. vertel ons waar de kinderen zijn of je gaat eraan." Suho had D.O. vastgegrepen en tegen de auto aangedrukt. D.O. was duidelijk geschrokken van zijn acties.

"Ze zijn gewoon hier." zei hij toen hij was bijgekomen.

Ik keek om en zag toen plotseling Felix, Wendy, Chanyeol en Chen bij de kant van de weg staan. Er sprongen tranen in mijn ogen. "Wendy! Felix!" riep ik.

Ik rende naar ze toe en nam ze in mijn armen. Ik geloof dat ze nogal geschokt waren, want Wendy begon te huilen. Ik aaide haar haar.  "Sssst, rustig maar, alles is goed nu. Wat is er?"

Wendy begroef haar gezicht in mijn schouder. "Ik was zo bang."

Ik geloof dat al haar gevoelens van de afgelopen dagen er nu uit kwamen. Ik knuffelde haar en keek toen naar Felix. Ik zag dat hij ook tranen in zijn ogen had en ik nam hem in mijn andere arm. "Alles is oké, nu." fluisterde ik.

Felix knikte. "Kunnen we alsjeblieft snel naar huis?" vroeg hij, met een schorre keel.

Eigenlijk wilde ik vragen wat Sehun ze wel niet aangedaan had, maar ik begrijp dat ze eerst moeten bijkomen.

"Ja, we gaan meteen." zei ik. "Kom op, we moeten naar de auto."

Toen zag ik dat Chanyeol, D.O. en Chen een gesprek aan het voeren waren met de rest van EXO.

"Chanyeol en Chen, ik begrijp jullie acties." zei Suho wijs. "Maar ik hoop dat je begrijpt, D.O. dat het lastig is voor ons om je zo snel te vergeven en weer te vertrouwen. Je hebt zolang aan Sehun's kant gestaan."

D.O. knikte en bleef Suho aankijken. "Ik begrijp het." zei hij, maar hij klonk triest.

"Maar we hebben toch besloten je nog een kans te geven." Toen Suho dat zei, kwam er een glimlach op D.O.'s gezicht en hij knuffelde Suho. "Dankjewel." hoorde ik hem zeggen.

Daarna stapten we in de bus en gingen we weer op pad. Eindelijk weer compleet.