Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 27

(Wendy POV)

"Joshua... vind je me leuk?" vroeg ik. Joshua keek weg en ik zag dat hij rode wangen had gekregen.

Ik tilde met mijn vinger zijn kin op, zodat hij me recht aankeek. "Antwoord me eerlijk." zei ik.

Joshua werd nog roder. "Ja." zuchtte hij uiteindelijk.

Ik liet zijn kin weer los en legde mijn hoofd in mijn handen. Wat moet ik nu doen? Ik denk dat ik ook gevoelens voor hem begin te krijgen... Maar Felix dan?

"Is het zo erg  dat ik je leuk vind?" vroeg Joshua onzeker toen hij me in deze houding zag zitten.

Ik gaf hem een zwakke glimlach. "Nee, natuurlijk niet. Er zijn gewoon andere dingen. Wat als Felix er achter zou komen?"

Felix gezicht lichtte op. "Dus je vindt mij ook leuk?" vroeg hij blij.

Ik dacht na. "Ik denk het wel..."

Joshua greep mijn hand beet. "Felix weet het al en hij vindt het oké."

Ik keek hem aan. "Serieus?" Waarom had hij  het mij niet verteld, dan?

"Maar... zouden we dan iets kunnen beginnen, of zo?" vroeg Joshua ongemakkelijk.

"Ik weet niet zeker wat ik denk." zuchtte ik. Ergens in mijn achterhoofd schreeuwde een stem dat ik hem ook leuk vond, maar ik wilde het niet toegeven aan mezelf.

"Kunnen we het dan proberen?" vroeg Joshua hoopvol. "Gewoon om te wennen aan het idee? Misschien ontdek je dan wel je gevoelens voor mij, als je die hebt."

Hij keek echt als een puppy op dit moment.

Ik glimlachte. Stiekem wilde ik het heel graag proberen. "Oké, laten we het proberen. Ik weet alleen niet hoe mijn familie reageer hierop."

Joshua knikte. "Dus, zijn we nu een stel?" vroeg hij.

Ik glimlachte. "Ik weet het niet. Ben ik al gevraagd?" vroeg ik.

Joshua grinnikte. "Wendy, wil je mijn vriendin zijn?" vroeg hij.

Ik deed alsof ik heel diep moest nadenken. "Nou, nee. Eigenlijk niet, nee." zei ik sarcastisch.

Toen ik zijn teleurgestelde gezicht zag, begon ik keihard te lachen. "Natuurlijk wil ik dat wel!" lachte ik.

Joshua gaf me een glimlach en kwam toen dichterbij. "Dus het is nu oké als ik dit wil doen?" vroeg hij.

"Wat?" vroeg ik.

Toen zoende hij me en ik hield hem niet tegen. Ik voelde me eigenlijk best blij dat we nu een stel waren. Op deze manier voelde Joshua zoenen goed en had ik niet het gevoel alsof ik Felix voorloog.

Plotseling hoorden we de deur opengaan. We lieten elkaar binnen een seconde los, maar het was te laat.

Kai stond in de deuropening met open mond naar ons te kijken. Hij glimlachte ongemakkelijk. "Nou, dit had ik niet zien aankomen."