Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 33

(Wendy POV)

"Wendy, we moeten naar school!" riep Joshu, die voor mijn deur stond.

Ik schrok wakker en opende langzaam mijn ogen.

"School?" Ik ging rechtop zitten en wreef in mijn ogen. "Shit." mompelde ik daarna en ik stapte mijn bed uit.

Ik kleedde me om en liep naar de deur en opende die. "Goedemorgen." zei Joshua met een grote glimlach.

Ik was eerst chagrijnig, omdat ik vroeg moest opstaan, maar toen ik zijn lach zag, werd mijn humeur meteen een stuk beter.

"Goedemorgen." groette ik hem terug en hij gaf me een knuffel.

We liepen samen naar beneden en kwamen aan in de keuken. Felix was er al en hij gromde een goedemorgen naar ons. Felix is niet zo'n ochtendpersoon.

We ontbeten met z'n allen en liepen toen naar buiten, richting onze school. Waarschijnlijk was iedereen verbaasd geweest, toen we plotseling weg waren. Ik heb mijn beste vriendin Kyara nog niet eens verteld waarom we weg waren.

We kwamen aan bij onze school en liepen de hal in. Meteen draaiden ongeveer alle hoofden onze kant op. Blijkbaar was dat voor Joshua een gelegenheid om mijn hand te pakken en trots door de gangen te lopen, om de andere jongens te laten zien dat ik bezet was.

Ik zuchtte, maar ik moest stiekem ook wel glimlachen. Het is best schattig dat hij zo beschermend is.

Toen we bij mijn klaslokaal waren liet hij mijn hand los en gaf me een kus op mijn wang. "Zie je in de pauze." zei hij en hij draaide zich om. Ik zwaaide naar hem en naar Felix, maar toen werd ik plotseling naar achteren getrokken bij mijn arm.

Geschrokken draaide ik mijn hoofd om en toen zag ik Kyara. "Ik geloof dat je me heel veel te vertellen hebt." zei ze.

(Mina POV)

Jimin had zojuist het huis verlaten om te trainen met BTS. Mijn trainingen waren pas vanavond, dus ik bleef nog even thuis.

EXO was nog in het huis. Ik vroeg me af hoe lang ze hier nog bleven, ik had het gevoel alsof ze hier al woonden.

Ik wilde wat te eten pakken uit de kast, maar ik zag dat de kast volledig leeg was. Er was serieus geen kruimeltje meer over. Ik had ook meer moeten halen, sinds hier zoveel mensen in dit huis waren.

Ik zuchtte en liep naar de woonkamer, waar de jongens waren. "Kan er iemand misschien me even naar de supermarkt rijden? Jullie hebben veel te veel gegeten." zei ik, terwijl ik ze beschuldigend aankeek.

Kai stond meteen op van de bank. "Ik rij wel!" zei hij, voordat iemand anders ook maar de tijd had om te antwoorden.

Shit.

"Uhm, fijn, dank je wel." zei ik geërgerd.

"Als je toch gaat, kun je dan meteen ook wat chips halen?" vroeg Chanyeol, die lui op de bank lag.

"O, ja en M&M's." riep Baekhyun, die ook niets aan doen was, wat goed uit kwam.

"Als jullie zoveel willen hebben, dan ga je maar gewoon mee." zei ik, blij dat ik dan niet alleen met Kai hoefde.

Chanyeol zuchtte en stond langzaam op van de bank. "Best, ik heb toch niets anders te doen." Hij trok Baekhyun aan zijn arm omhoog. "Kom, we gaan wel gewoon mee."

Ook Baekhyun zuchtte, maar hij liep uiteindelijk toch mee.

"Ik rij!" riep Chanyeol toen we buiten waren. "Shotgun!" riep Baekhyun er achter aan en hij nam de stoel naast Chanyeol in.

Ik zuchtte, dit betekende dat ik met Kai op de achterbank moest zitten. Kai gaf me een brede grijns toen hij de plek naast me innam.

"Was je bang dat je alleen met mij moest? Oftewel, was je bang dat ik je zou verleiden?" vroeg hij.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee. Nee, niet echt nee." zei ik en ik ging verder van hem weg zitten.

Kai grijnsde zelfgenoegzaam en leunde tegen zijn stoel aan.

Ik weet niet waarom, maar toch was ik bang.

Wat nou als ik echt per ongeluk voor hem zou vallen? Of wat als hij te ver gaat met deze challenge?

Het ging vast niet gebeuren. Dat moest ik mezelf maar gewoon voor blijven houden.