Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 92

(Jimin POV)

Toen we allemaal in het kantoor zaten, kuchte de manager ongemakkelijk. "Dus... Ik heb jullie allemaal bijeen geroepen."

Namjoon knikte. "Dat zien we. Wat is de reden?"

Weer een ongemakkelijk gekuch. "Ik heb een nieuwe band gestart. Ze zijn een maand geleden gedebuteerd en we hebben er ontzettend veel reclame voor gemaakt."

Ik ging op het puntje van mijn stoel zitten uit  nieuwsgierigheid. "En?" vroeg ik.

De manager schudde zijn hoofd. "Ik snap het niet. Ze zijn jong, knap en zijn heel erg getalenteerd. Maar toch hebben ze... Ik schaam me hier bijna voor."

"Vertel op!" beval Yoongi.

"Toch hebben jullie binnen 1 dag meer views, dan dat zij in een maand hebben. Ik denk niet dat we heel erg veel aan de nieuwe band hebben."

Diep vanbinnen voelde ik een sprankeltje hoop opkomen. Wat als...

Maar Hoseok was me voor. "Wat betekent dat voor ons?" vroeg hij hoopvol.

De manager keek ons een voor een aan. "Dat ik eerst mijn excuses wil aanbieden en mijn ongelijk wil toegeven. Dus hierbij, het spijt me jongens."

Jungkook knikte ongeduldig. "En?"

De manager glimlachte schaapachtig. "En als jullie willen of jullie door willen gaan met BTS."

Nog voordat hij zijn zin had afgemaakt, brak er een gejuich uit in het kantoor. Iedereen sprong op en begon te springen en schreeuwen. Toen iedereen een beetje bedaard was, sprak de manager weer op.

"Ik denk dat dat een ja betekent?" vroeg hij.

Namjoon was al meteen weer teruggekeerd in zijn normale staat. "Dat is zeker waar. We aanvaarden uw excuses en zullen ontzettend ons best doen op nieuwe albums in de toekomst."

De manager glimlachte en wilde iets zeggen, maar Jungkook was hem voor. "En 'Girl's Life'? Gaan die ook verder?"

Iedereen keek gespannen naar de manager, die naar zijn vingers aan het staren was. "Na lang nadenken, aangezien die hun laatste album nog niet hebben uitgebracht..."

Betekende dit een nee of een ja?

"Denk ik dat ze meer albums moeten maken. De nieuwe girlband heeft het niveau van 'Girl's Life' nog lang niet bereikt. "

Er brak weer een gejuich los en ik pakte meteen mijn telefoon op. "Kan ik het al aan Mina vertellen?" Vroeg ik.

De manager knikte. "Doe maar."

(Wendy POV)

"Ik ga even naar het toilet." Joshua liep de kamer uit en ik wachtte. Ik zat op zijn bed en keek in het rond. Plotseling hoorde ik dat Joshua een bericht binnenkreeg. Ik nam me voor om niet te kijken, maar na een tijdje nam mijn nieuwsgierigheid het over.

Ik draaide zijn telefoon om en het beeldscherm ging aan. Bovenaan stond het bericht wat hij zojuist binnenkreeg.

Het was van Lucas. Lucas?

'Is het al uit tussen jullie?' Er stonden lach emoticons achter.

Verward staarde ik naar het beeldscherm en toen kwam Joshua terug. "Joshua, wat is dit? Wat bedoelt hij hiermee?"

Joshua rende naar me toe en greep zijn telefoon uit mijn handen. Vliegensvlug las hij het bericht. "Niets om je druk over te mak-"

"Wat heb je gedaan? Heb je iets gedaan waardoor het uit zou kunnen gaan?"

Joshua hief zijn handen op. "Nee..."

"Leg dit uit, dan!"