Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 34

(Wendy POV)

"Dus je hebt een relatie met Joshua?" Kyara keek me met grote ogen aan.

Ik rolde mijn ogen. "Ik heb je zojuist verteld dat ik ontvoerd werd door één of andere enge gast, daarna ontsnapt ben en jij gaat me vragen over mijn relatie?"

"Uhm.. ja! Weet je niet hoe belangrijk dat is? Maar goed, dat andere ook wel. Hoe is het eigenlijk met die gast die jou ontvoerd had?" vroeg Kyara.

Ik haalde mijn schouders op. "Geen idee, ik denk dat hij is opgepakt en opgesloten, we hebben niets meer van de politie gehoord."

Kyara knikte. "Dat zou fijn zijn. Maar wanneer heeft Joshua je gevraagd?" vroeg ze.

Ik kreunde en verstopte mijn hoofd tussen mijn armen. Dit kon je niet menen.

Op dat moment ging de bel en ik stond snel op. Het was pauze en toen ik de deur uitliep stond Joshua daar, met zijn vriendengroep.

Hij gaf me een knuffel en een kus op mijn hoofd. "We hoeven niet zo te zijn." zei ik lachend.

Joshua glimlachte. "Jawel, dat moet wel." zei hij, met een zware ondertoon.

Ik keek hem raar aan. "Hoezo?"

Joshua haalde zijn schouders op. "Ach, laat het, je komt er vanzelf wel achter." zei hij. Ik keek hem raar aan, maar hij trok zich er niets van aan en sloeg een arm om mijn schouder. "Laten we gaan eten!"

Dit was de eerste keer dat ik bij Joshua en Felix's  vrienden zat. Het was niet dat Felix dat absoluut niet wilde, maar ik had er zelf nooit zoveel zin in.

We liepen de kantine in en namen een tafel. Felix en Joshua hadden nog al een grote vriendengroep, dus de hele tafel zat al vol toen Joshua en ik wilden gaan zitten.

"Ow, dit is een probleem." zei Joshua, maar het klonk alsof hij het niet heel vervelend vond.

"Er is niet echt een probleem, er zijn ook grotere tafels." zei ik nuchter.

"Welnee, dan moet iedereen weer verschuiven. Laten we gewoon met z'n tweeën eten." zei Joshua. Ik zag dat de hele tafel naar ons keek met een grote glimlach en toen besefte ik me dat ze dit van tevoren al hadden bedacht.

Ik onderdrukte de drang om te glimlachen. "Oké, laten we ergens anders gaan eten, dan." zei ik.

Ik zag dat Seungkwan Felix aanstootte met een grote grijns en ik rolde mijn ogen. Ze konden echt niet acteren.

Toen we de kantine doorliepen op zoek naar een andere tafel stootte ik Joshua aan. "Volgende keer kun je me ook gewoon uitvragen, zonder een hele act voor te bereiden."  zei ik plagend.

Ik keek om en zag dat Joshua rood werd, maar zijn mondhoeken stonden wel omhoog. "Ik wilde gewoon wat tijd samen." zei hij en hij pakte mijn hand vast.

Ik glimlachte, Joshua was zo schattig als hij bloosde. "Aaw, dat is wel super schattig." zei ik, terwijl ik hem een kus op zijn wang gaf.

Joshua glimlachte tevreden.

(Suho POV)

Ik was alleen thuis, nou ja, niet thuis, maar in het huis van Mina en Jimin. Zolang als we hier al waren konden we het al bijna thuis noemen, maar goed.

Ik zat al een paar dagen ergens mee. Zou Sehun zijn opgepakt? Zou hij nu in de cel zitten?

Ik weet dat ik me gerust hoor te voelen als hij in de cel zou zitten, maar er was iets dat het niet zo voelde. Ik had het gevoel alsof er zonder hem geen EXO was en ik maakte me zorgen om hem. Ik weet dat hij veel slechte dingen heeft gedaan, maar toch.

Ik pakte iets uit de koelkast, toen plotseling de bel ging. Ik keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de klok en zag dat het waarschijnlijk niemand was die hier oorspronkelijk leefde.

Ik liep snel naar de deur en legde mijn hand op de deurklink. Langzaam opende ik de deur. Waarom had ik het gevoel alsof er iets vreemds stond te gebeuren?

Ik opende de deur verder en ik stond oog in oog met... Sehun.