Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 23

(Felix POV)

"Joshua!" zei ik en ik trok aan zijn arm, waardoor hij eindelijk uit zijn gedachten opschrok. "We moeten praten." zei ik.

Joshua keek nog een keer om naar Wendy, maar besloot toen om me toch maar te volgen. "Wat is er?" vroeg hij, toen we in een hoekje van de kamer stonden, net achter een deur.

"Doe maar niet alsof je niet weet wat ik bedoel." zei ik en ik vernauwde mijn ogen.

Joshua keek me nog steeds onschuldig aan. "N-nee, ik begrijp je niet."

Ik sloeg mijn armen over elkaar. "Beloof me eerlijk te antwoorden."

Joshua knikte. "Ja, tuurlijk, hoezo?"

"Vind je Wendy leuk?" vroeg ik daarna snel.

Joshua leek te schrikken van mijn vraag. "N-nee," Ik gaf hem een blik.  "Misschien." zei hij daarna.

Ik gaf hem een ongelovige blik en hij liet zijn schouders hangen. "Ja." zuchtte hij.

Ik wist niet wat ik wat ik hiervan moest denken. Ik bedoel, hij is mijn beste vriend en ik zou hem moeten steunen in alles, maar het gaat hier wel over mijn zusje. "Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet denken, geef me wat tijd." zei ik zuchtend en ik wilde de deur openen, maar toen ik de deur opende vielen er drie jongens op de grond.

"Waren jullie ons aan het afluisteren?" vroeg ik boos aan Tao, Chanyeol en Lay.

Lay knikte, maar de andere jongens schudden hun hoofd. Chanyeol zag dat Lay knikte en gaf hem een ellenboog, waardoor het knikken al snel veranderen in nee schudden.

Ik zuchtte en wilde ze voorbij lopen, maar ze grepen mijn armen beet en trokken me terug naar de plek waar ik stond. "Wij willen onze mening even geven over deze situatie." zei Tao serieus.

Ik knikte en wachtte tot hij begon te spreken. Ik had geen idee wat ik moest denken over de situatie, dus ik kon wel wat advies ontvangen.

"Dus ja, we hebben wel afgeluisterd." zei Chanyeol. "Sorry daarvoor."

Ik knikte weer, maar ik keek hem niet aan. Ik had hem nog steeds niet vergeven.

"Oké, wat ik denk is dat je blij voor hem moet zijn." zei Tao.

Ik snoof. "Dat is makkelijker gezegd dan gedaan." zei ik. "Ze is nog steeds mijn zusje en hij." ik gaf een knikje naar Joshua. "Is mijn beste vriend."

Tao zuchtte. "Laat me uitspreken. Mijn relatie is ook verpest door mijn beste vriend en ik hoop gewoon dat het voor Joshua niet hetzelfde geval is."

"Geef hem een kans."  zei Lay.

"Maar ze is nog jong en ik moet haar beschermen." protesteerde ik.

"Tegen je beste vriend?" vroeg Tao ongelovig.

Ik schudde mijn hoofd. "Je hebt gelijk," zuchtte ik. "Maar dit is gewoon moeilijk te verwerken voor mij."

Chanyeol knikte. "Dat is begrijpelijk."

Ik dacht na. Kon ik Wendy toevertrouwen aan Joshua? Ik wilde hem echt vertrouwen, maar het was gewoon lastig voor me. Toen besefte ik me wat ik moest doen. Ik zou het er gewoon met mijn vader over hebben, die zou wel iets weten.

"Ik spreek je er later nog over." Ik zag dat Joshua nog iets wilde zeggen, maar toen hij mijn verwarde blik zag, stopte hij en hij knikte. "Oké."

Ik liep snel weg, richting de woonkamer, waar Jimin zat. "Pap?" vroeg ik.

Hij keek op en glimlachte. "Ja?"

Ik zuchtte en ging naast hem zitten. "Ik-" Ik besefte me dat ik het op een andere manier moest brengen. "Een vriend van me heeft een probleem."

Jimin keek vragend, dus ik vertelde door.

"Nou, hij heeft een zusje en zijn beste vriend vind haar leuk, alleen hij weet niet hoe hij daar op moet reageren. Wat denk jij?" vroeg ik.

Jimin keek bedenkelijk. "Ik denk dat die beste vriend een kans moet krijgen, vertel hem dat maar." zei Jimin.

Ik dacht na. "Zou je dat ook vinden als het over Wendy zou gaan?" vroeg ik daarna snel.

Jimin's hoofd draaide onmiddellijk om. "Wat bedoel je?" vroeg hij gefrustreerd.

 "Nou-" begon ik, maar hij liet me niet uitspreken.

"Wie is het?" vroeg hij. "Dit kan echt niet." hoorde ik hem daarna mompelen.

"Dus als het om iemands anders zusje had gegaan had het oké geweest?" vroeg ik boos. "Maar nu het Wendy is niet?"

Jimin keek geschokt op en keek daarna verdrietig. "Je hebt gelijk." zuchtte hij. "Iemands anders zusje had ook nooit met de beste vriend van haar broer kunnen zijn."

Ik rolde mijn ogen, ik wist dat dat alleen maar was omdat het Wendy was.  "Pap." zei ik boos.

Hij zuchtte weer. "Oké, maar wie is het?"

Ik besloot om gewoon eerlijk te antwoordden. "Vermoord hem niet, alsjeblieft. Het is Joshua."

Jimin leek iets minder gestrest. "Ow, hij is het."

"Dus je hebt er geen problemen mee?" vroeg ik.

"Ik weet het niet." zei Jimin.

"Nu heb ik nog steeds geen idee wat ik moet doen." zuchtte ik.

"Ow, ja sorry. Ik denk dat je hem een kans moet geven." zei hij daarna zuchtend.