Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 73

(Baekhyun POV)

"Je weet dat dat echt niet kon! Ga onmiddellijk terugkijken op je acties!" riep Tao tegen Kai.

Ik zuchtte en legde mijn hoofd in mijn handen. Ik had kunnen weten dat het hierop zou uitlopen, Tao en Kris waren tegen Kai aan het schreeuwen. Ik had gezegd dat we het met geweld konden oplossen, maar dat leken ze vergeten te zijn.

"We moeten dit oplossen als mannen!" zei Tao. Ik stond op en liep naar ze toe. "Eindelijk!" zuchtte ik.

Kris knikte. "Laten we armpje drukken! Wie wint heeft gelijk, Kai!"

Ik sloeg mijn hand tegen mijn voorhoofd. "Zelfs Chanyeol had dit beter kunnen begrijpen." mompelde ik. Daarna sprak ik op. "Wat dacht je ervan als we je gewoon het huis uitschoppen?" vroeg ik aan Kai.

Kai grijnsde. "Dat kun je niet doen." zei hij. "We zijn vrienden."

"Je zorgt ervoor dat Mina zich rot voelt, iemand die zoiets doet, is mijn vriend niet."

Kai begon angstig te kijken. "Dit ga je toch niet echt doen? Ik heb nergens om naar toe te gaan."

"Dat is jammer dan." zei Kris, die eindelijk begreep wat hij moest doen. Hij greep Kai bij zijn ene schouder vast en ik greep hem bij zijn andere schouder.

"Jongens, wacht, we moeten dit met woorden oplossen."

"Flikker op, Tao." zei ik, zonder hem aan te kijken.

We gooiden de voordeur open en trokken Kai mee naar buiten. We lieten hem los en liepen terug naar binnen, maar toen voelde ik Kai's hand op mijn schouder. "Nee, alsjeblieft, doe dit niet!"

Ik zuchtte.

"Je weet niet hoe zwaar dit voor mij is!" smeekte Kai.

"Jamm-" ik werd onderbroken door iemand die me bekend voor kwam.

"Baekhyun? Dit had ik niet van je verwacht."  Ze leek teleurgesteld.

"S-soo Hee?" stotterde ik. "Wat doe jij nou hier?"

Ze keek me aan met een oordelende blik. "Ik had gehoopt om je op een andere manier weer te ontmoeten. Ik dacht dat je altijd zo aardig was."

Soo Hee wilde weglopen, maar ik liep naar haar toe. "Ik ben aardig, maar-"

Ze snoof. "En vol met zelfvertrouwen, zie ik."

Ze wilde zich weer omdraaien, maar ik greep haar arm vast. "Wacht, ik kan het uitleggen!"

Soo Hee lachte spottend. "Dat brengt herinneringen op. Weet je nog dat je dat vroeger ook zei?" Ze tikte zogenaamd bedachtzaam op haar kin "Hmmm, waarvoor was dat ook alweer? Toen we nog op school zaten en, o ja, toen ik erachter kwam dat je vreemdging!"

"Wow, dat had ik niet van je verwacht, Baekhyun." Ik schrok van Kris' stem.

"Zout op, Kris. Ik ben bezig."

Kris rolde zijn ogen en liep weg.

"Maar goed, ik zie dat je nog steeds je forever-single-life probeert vol te houden?"

Ik trok mijn wenkbrauw op. "Hoezo? Geïnteresseerd of ik een relatie heb?"

Ze zuchtte en ik besefte me dat ik me weer gedroeg als een sukkel. "Sorry."

"Waarvoor?" vroeg Soo Hee.

Ik zuchtte. "Voor alles. Toen het uitging had ik echt spijt."

"Ik geloof je bijna."

"Het is echt waar. Ik miste je en na al die jaren ben ik nog steeds niet over je heen." mompelde ik, verlegen om dat toe te geven.

Toen Soo Hee zag dat ik rood werd, verzachtte haar blik.

"Maar ik kan het je uitleggen. Kun je me alsjeblieft daar een kans voor geven? Dan neem ik je vanavond mee uit eten en dan leg ik het je uit?" Ik klonk hoopvol.

Ik zag dat Soo Hee twijfelde.

"Alsjeblieft?"

Ze knikte kort. "Oké, dan. Heb je mijn nummer nog?"

Ik knikte. Ik had haar nummer nog steeds in mijn telefoon opgeslagen staan, ik geloof zelfs nog met een hartje erachter.

"Tot vanavond." zei ze en toen ze wegliep, brak er een brede glimlach door op mijn gezicht.