Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 21

(Mina POV)

De deurbel ging en ik stond snel op. Tao en Xiumin leken niet eens door te hebben dat de deurbel was gegaan, of het boeide ze niet. Ik vond het tweede beter passen.

Ik opende de voordeur en Jimin stond daar, met een pruillip. "Heb je ze niet gevonden?" vroeg ik meteen bezorgd.

Hij schudde zijn hoofd. "Nee, helaas." zei hij triest. Toen kwam er een glimlach op zijn gezicht en Felix en Wendy sprongen plotseling tevoorschijn.

"Jimin, daar maak je geen grapjes over!"  zei ik, terwijl ik hem aan de kant duwde en Wendy en Felix in mijn armen nam. "Ik was zo bezorgd." zei ik.

"Weten we." zei Felix, terwijl hij me terug knuffelde.

"Maar maak niet meer van die stomme grappen." zei ik.

Felix keek naar Jimin. "Zeg dat tegen hem, hij wilde dat zo graag."

Ik zuchtte en sloeg mijn hand tegen mijn voorhoofd. Zijn humor zou ook nooit beter worden.

Plotseling kwam een heel groot deel van EXO het tuinpad opgelopen en ik glimlachte, maar toen zag ik Chanyeol en D.O.

"Wat doen zij hier?" vroeg ik gestrest aan Jimin. Hij zou ze toch niet weer vertrouwen?

"Rustig maar, joh. Ze zijn echt zo slecht nog niet." zei hij.

Ik zuchtte nog een keer. Dit kon je niet menen.

"Ze blijven hier slapen, trouwens." zei Jimin.

Ik keek hem aan alsof hij gek was. "Je denkt toch niet dat ik de kidnappers van mijn kinderen in mijn huis ga nemen." zei ik gefrustreerd.

Hij keek me verbaasd aan. "Doe rustig, ze staan aan de goede kant."

Ik keek boos weg. "En ten tweede, hoe moet dat ooit gaan passen?" zei ik, terwijl ik boos met mijn armen over elkaar de andere kant opkeek. Zo groot was ons huis nou ook weer niet.

"Het past vast wel." zei Jimin en hij gaf me plotseling een knuffel. "Kom, we gaan naar binnen." En hij duwde me mee naar binnen.

Hij zag Tao en Xiumin zitten op de bank, ze zaten nog steeds helemaal in hun game. "Hey jongens, is er nog iets ernstigs gebeurd?" vroeg Jimin.

Tao keek op en dacht na. "Hmm, nee." Daarna ging hij snel weer door.

Ik keek hem verbaasd aan. Wist hij heel zeker dat er niets was gebeurd? Nou ja, ik had toch niet heel veel zin om het te vertellen.

Wendy en Felix waren ons achterna gelopen. "Ik heb het hier echt gemist." zei Felix.

"Hoe was Sehun eigenlijk tegen jullie?" vroeg ik plotseling. Ik wilde echt weten wat hij hun heeft aangedaan.

Felix glimlachte. "Nou, hij was echt een lieverdje, hoor. Nog nooit zo'n goed overnachtingsplaats gehad. Moeten we echt vaker doen."

Ik sloeg hem tegen zijn hoofd terwijl ik lachte. Hij was alweer helemaal de oude, geloof ik.

"Maar trouwens, we hebben kunnen ontsnappen door Wendy." Hij klonk echt als een trotste broer.

"Meen je dat?" Ik keek Wendy vragend aan.

Wendy knikte. "Ik trapte hem en daarna konden we gaan."  zei Wendy alsof het niets was.

Ik glimlachte. "Ik ben echt trots op je. Heb je toch nog iets geleerd van BTS."

Jimin keek me verbaasd aan. "Wat bedoel je? We hebben haar nooit vechten aangeleerd."

Ik grinnikte. "Weet je dat zeker?" vroeg ik. "Ze heeft jullie ruzies nogal vaak meegemaakt."

Jimin lachte nu ook. "Je hebt gelijk." zei hij.

Plotseling ging de bel opnieuw. Ik zag dat Lay al naar de deur liep, dus ik liep niet. Even later hoorde ik hem praten. "Ken ik jou?"

Er kwam een antwoord, maar ik kon het niet verstaan.

"Nee, sorry, ik laat geen vreemden in mijn huis." zei Lay toen.

"Lay, dit is mijn huis!" riep ik naar hem, terwijl ik naar de gang rende. Lay draaide zich om. "O, ja." zei hij verward. Hij vergat ook altijd alles. Hij haalde zijn schouders op en liep weer weg.

Joshua stond voor de deur. "Ik hoorde dat Wendy en Felix terug waren."

Dat is vreemd, normaal gesproken zegt hij hun namen andersom.

"Ja, dat klopt. Hoe weet jij dat nu al?" vroeg ik.

"Ouders." was zijn simpele antwoord. Ik besefte me dat ik inderdaad contact had gehad met Soojin en Jungkook.

Joshua liep naar de woonkamer.

Ik draaide me om en wilde daar ook heen lopen, maar toen zag ik de kalender, die op de muur hing. "3 maart?" dacht ik. De tijd is echt snel gegaan.

"Wacht is even," zei ik hardop tegen mezelf. "Morgen is Wendy jarig!"