Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 32

Ik opende mijn ogen en geeuwde meteen. Waarom was ik nog zo moe?

Ik draaide me om en keek op mijn wekker. Misschien omdat het pas half zes was? Waarom ben ik al wakker?

Ik deed mijn ogen dicht en probeerde weer in slaap te vallen, maar het lukte niet. Na tien minuten gaf ik de hoop op en ging overeind zitten.

Ik pakte mijn badjas en deed hem aan. Misschien dat als ik een kop thee zet dat ik daarna weer kan slapen.

Ik stapte mijn bed uit en keek om. Ik zag dat Jimin nog diep lag te slapen.

Ik opende de deur zachtjes om Jimin niet te wekken en liep de gang op. Ik was nog half aan het slapen terwijl ik de trap afliep.

Ik ging de woonkamer in en zag dat EXO nog lag te slapen. Ik liep op mijn tenen verder en opende de deur van de keuken.

Zodra ik binnen was sloot ik de deur achter me en draaide me om, maar toen kreeg ik bijna een hartverzakking.

"Kai!" fluister-schreeuwde ik geschrokken. Ik had niet verwacht dat er iemand wakker zou zijn op dit tijdstip.

Kai draaide zich om en nam een slok van zijn koffie. "

"Goedemorgen." zei hij met een grijns.

Ik zuchtte en nam niet eens de moeite om hem terug te groeten. Ik liep naar de waterkoker en zette hem aan.

Ik wachtte bij het aanrecht tot het water gekookt was, toen ik plotseling twee armen om me heen voelde.

"Kai, ik meen het, blijf van me af. Ben je soms vergeten dat je een vriendin hebt?" gromde ik.

Kai lachte zachtjes en legde zijn hoofd op mijn schouder. "Dat is uit." zei hij nonchalant, alsof het niets uitmaakte.

"Mina." fluisterde hij. "Begrijp je nou echt niet dat ik haar alleen maar gebruikte om binnen te komen? En nu is ze niet meer nodig, dus het is uit."

Ik probeerde zijn hoofd van mijn schouder te duwen, maar zijn grip werd alleen maar sterker.

"Kai, hou op." zei ik. "Dit kun je echt niet doen."

Kai gniffelde. "Ik weet waarom je dat zegt." zei hij. "Je zegt dat omdat je bang bent dat je voor me valt."

Ik fronste. "Nee, ik zeg dit omdat ik getrouwd ben."

Hij trok een wenkbrauw op. "Ik geloof je niet." fluisterde hij in mijn oor. "Je weet gewoon dat je voor me gaat vallen."

Ik keek hem boos aan van over mijn schouder. "Hoe hard je het ook probeert, ik ga niet voor je vallen. Ik weet het zeker."

Kai grijnsde. "Zullen we het proberen?" vroeg hij. "Zullen we kijken hoelang je me zo vol kan houden zonder voor me te vallen?"

Ik gaf hem een spottende lach. "Challenge accepted."

Kai gaf me een halve glimlach en liet me toen los. "Ik zie je later." fluisterde hij en hij verliet de keuken.

Ik denk dat ik zojuist iets stoms heb gedaan. Waarom heb ik dan ook ja gezegd op deze challenge? Nu gaat hij natuurlijk alleen maar meer proberen me voor hem te laten vallen...