Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 69

(Kai POV)

Gelukkig zag ik Sehun op de bank zitten. Hij was al met Mina en zijn blik stond verdrietig. Het kon ook niet beter. Ik grijnsde bij mezelf en liep naar Sehun's zolder.

Nu moest het gebeuren. "Oh Sehun!" riep ik naar beneden.

Ik hoorde gestommel vanaf beneden en Sehun verscheen onder aan het trapgat. "Is er iets?" vroeg hij verbaasd, terwijl hij de trap op klom.

Ik grijnsde. "Zeker. Anders roep ik je toch niet?" zei ik en ik sloeg mijn arm om Sehun's schouder heen. "Jij, mijnjongen, gaat een geweldige nacht hebben." Zei ik en ik maakte een gebaar met mijn hand in de lucht. "Je gaat al je problemen vergeten."

Sehun keek me onbegrijpend aan. "Er is niets waardoor ik Mina kan vergeten. Haar mooie lach en haar ogen..."

Ik zuchtte en sloeg mijn hand tegen mijn voorhoofd. "Raap jezelf bij elkaar. Ben je nou een man of niet?"

Sehun knikte. "Ja... Maar het is gewoon lastig."

Moet hij zich eens voorstellen hoe ik me de afgelopen tien jaar heb gevoeld.

"Dat snap ik." zei ik en ik deed alsof ik het volkomen met hem eens was.

"Maar hoe zou ik haar kunnen vergeten dan?" vroeg Sehun.

Ik grijnsde en haalde een fles uit de tas naast me. "Je hoeft alleen maar dit op te drinken."

Sehun's ogen werden groot. "Whoa! Heb je magische drankjes?"

Ik sloeg Sehun tegen zijn achterhoofd. "Ben je dom of zo? Heb je ooit gehoord van alcohol?" Echt waar deze jongen is te onschuldig.

"O, dat bedoel je." zei Sehun teleurgesteld.

Ik zuchtte. Hij had weinig ervaring met alcohol, maar dat kwam goed uit.

"Gaat dit echt werken?" vroeg Sehun.

"Tuurlijk." zei ik nonchalant. "Vertrouw je me niet of zo?"

Sehun schudde zijn hoofd snel en pakte de fles aan. "Ik vertrouw je wel." Hij opende de fles en slokte de inhoud in één teug naar binnen.

Mijn ogen werden groot. Ik probeerde fles weg te trekken, maar hij was al op. "Misschien moet je iets rustiger doen..." mompelde ik.

Sehun schudde zijn hoofd. "Nee." zei hij en hij begon aan de volgende fles. Oh nee, dit is niet goed.

Misschien ook wel, hoe sneller hij dronk, hoe sneller hij deed wat ik wilde.

Na een tijdje begon Sehun's blik wazig te worden. "Weet je zeker dat het geen magische drankjes zijn?" vroeg hij.

Ik denk dat het tijd is, op deze manier kon ik hem makkelijk overhalen. "Jawel, het zijn magische drankjes. Met dit op, wordt iedereen meteen verliefd op je."

Sehun richtte zijn blik op. "Echt? Zelfs Mina?"

Ik knikte nep-enthousiast. "Die sowieso!"

Ik wist zeker dat zijn zelfvertrouwen nu groot genoeg was. "Misschien moet je het uitproberen." zei ik.

Sehun knikte. "J-je hebt gelijk." mompelde hij. "Maar eerst ga ik slapen." Hij wilde zijn ogen sluiten, maar ik schudde hem aan zijn schouder.

Hij schrok weer op en stond wankelend op. "Je hebt gelijk! Ik moet het nu doen!" zei hij, plotseling weer enthousiast.

Hij liep langzaam en half-vallend de trap af. Ik kon het niet helpen en ik grinnikte toch een beetje.

Hopelijk ging het goed.

(Mina POV)

Het was een halfuur nadat Sehun de kamer had verlaten. Ik vroeg me af waarom Kai hem had geroepen, maar dit was de eerste keer dat ik blij was met Kai. Het was nogal ongemakkelijk tussen ons.

Maar plotseling hoorde ik gestommel op de trap en toen een plotselinge bonk. Ik rende naar de gang om te zien wat er aan de hand was.

"Sehun?" vroeg ik verbaasd, toen ik hem onderaan de trap zag liggen. Sehun hoorde mijn stem en keek op. In een paar seconden stond hij weer op en hij keek me aan met een donkere blik.

"Mina, ik moet je spreken." zei Sehun.

Ik was verbaasd over het plotselinge zelfvertrouwen van Sehun. Hij liep naar me toe en het was een beetje wankelend. Was hij zenuwachtig om me aan te spreken?

"Mina..." Zei hij daarna fluisterend. Hij stond recht voor mijn neus en boog over mijn schouder om in mijn oor te fluisteren. Ik voelde zijn lippen langs mijn oor strijken. "Je bent geweldig..."

Ik knipperde verbaasd met mijn ogen. Wat zei hij zojuist. "Sehun, is er iets mis?"

Sehun grinnikte. "Het is echt geweldig als je mijn naam zegt." zei hij en plotseling duwde hij me tegen de muur. Zijn lichaam stond dicht op het mijne gedrukt.

Zijn lippen waren in mijn nek. "Ik mis je." zei hij toen. Hij tilde zijn hoofd op en keek me recht aan. Zijn ogen straalden een zelfverzekerde, donkere blik uit.

Ik voelde zijn adem op mijn lippen. "Sehun, wat doe je?"

Ik probeerde me los te wrikken uit zijn greep, maar hij pakte mijn beide armen en duwde me tegen de muur. "Niet zo tegenstribbelen. Ik weet dat je me wilt." zei hij verleidelijk.

Hij begon te zingen. "Oh, she wants me, Oh she's got me..."

Hij duwde me nog dichter tegen de muur, met zijn hoofd in mijn nek, maar ik kon hem eindelijk wegduwen.

Hij viel op de grond met een harde klap. Hij greep naar zijn hart. "Oh, she hurts me!"

Hij gaf me een duistere blik vanaf de grond en stond meteen weer op. "Waar denk je dat je mee bezig bent?" vroeg hij pissig. Hij greep mijn beide schouders en duwde me tegen de muur.

"Je wijst me niet af. Niet weer." mompelde hij. Toen drukte hij zijn lippen op de mijne. Mijn ogen sperden zich wijd open en probeerden hem van me af te duwen. Was hij wel helemaal goed bij zijn hoofd?

Hij greep naar mijn haar en grijnsde in de zoen. Toen liet hij los. "Was dat nou zo erg? Als je gewoon had meegewerkt..." Plotseling zakte hij neer op de grond.

Viel hij... Viel hij nou gewoon in slaap? "Sehun?" Ik tikte op zijn hoofd.

Wat is er zojuist gebeurd?

(A/N) Als je tijd en zin hebt, lees dan zeker 'Save me' van de schrijfster MinYoongi0900. Dat is echt een geweldig boek!