Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 30

(Mina POV)

"Je begrijpt mijn twijfels?" vroeg ik wantrouwig. "Hoezo?"

Kai grinnikte en kwam nog dichterbij. Hij boog zich naar voren, met zijn hoofd op een paar centimeter van mijn oor af. Ik voelde zijn adem tegen de zijkant van mijn hoofd en ik slikte.

"Mina, begrijp je het nou nog steeds niet? Ik krijg altijd alles wat ik wil." Hij zei alles heel zacht.

Ik deed een snel een stap terug. "Je denkt toch niet..."

Kai lachte en onderbrak me. "Ik weet het wel zeker. Ik weet zeker dat je voor me kan vallen."

Mijn ogen sperden zich open. "Nee! Ga onmiddellijk mijn huis uit!"

Kai keek onschuldig. "Weet je zeker dat je dat wilt? Zou Wendy dan niet heel teleurgesteld zijn?" vroeg hij. "Dan zijn er al twee mensen die ze heel erg vertrouwd plotseling slecht. Ik denk dat ze heel verdrietig zou zijn."

Zijn mierzoete toon gaf me rillingen.

Ik dacht na. Hij had wel een punt. Wendy zou dit echt niet aan kunnen.

Kai deed een paar stappen achteruit. "Maar oké, ik ga er wel vandoor." Hij draaide zich om en wilde weglopen.

Ik wist dat het Wendy veel pijn ging doen als dit gebeurde. Ze vertrouwde hem.

Ik rende naar hem toe en greep zijn arm. "Nee! Blijf!"

Kai draaide zijn hoofd om en grijnsde. "Wat jij wilt." zei hij en hij nam weer plaats in de keuken met een tevreden blik op zijn gezicht.

Hij keek me aan met een nonchalante blik en sprak toen op.

"Wacht maar gewoon rustig af. Je gaat voor me vallen." zei hij met een gemene glimlach.

(Wendy POV)

"Wij moeten praten!" hoorde ik iemand fluisterschreeuwen. Ik opende mijn ogen en zag Joshua met een angstige blik naar iets omkijken.

"Wat is er?" hoorde ik hem zenuwachtig vragen.

Ik knipperde met mijn ogen en geeuwde. Ik zag dat Joshua door had dat ik wakker was.

Hij gaf me een ongemakkelijke glimlach.

Pas toen viel het me op dat ik op zijn schoot lag. Ik ging snel overeind zitten en zag een gestreste Felix naar ons kijken.

Shit.

"Je weet wat er is. Waarom heb je het me niet verteld?" vroeg Felix. Hij klonk niet boos meer, alleen maar gekwetst.

"Sorry." zei Joshua beschaamd.

Ik legde mijn hand op die van Joshua. "Het is pas net aan. We kijken eerst hoe het gaat tussen ons en daarna beslissen we pas officieel."

Felix keek naar onze handen en trok een wenkbrauw op. "Het ziet er anders al behoorlijk officieel uit."

Ik glimlachte. "Op zich is dat het ook wel."

Ik zag vanuit mijn ooghoek hoe Joshua nu ook glimlachte, wat me blij maakte.

Felix haalde een hand door zijn haar. "Ik denk dat ik er dan maar mee moet leven." zuchtte hij. "Maar hou alsjeblieft geen geheimen voor me." zei hij met een kleine glimlach, terwijl hij naast ons plofte op de bank.

Joshua keek verbaasd. "Dus je bent er oké mee?" vroeg hij.

Felix knikte. "Natuurlijk. Liefde kun je toch niet tegenhouden."

Plotseling viel het me op hoe heel de bank nu naar ons keek met een vertederde blik op hun gezicht.

"Wat?" vroeg ik geërgerd.

Seungkwan glimlachte. "Dit is zelfs nog beter dan de film."

Baekhyun haalde zijn schouders op. "Dit keer ben ik het daar zelfs mee eens."

Mingyu klapte in zijn handen. "We missen alleen nog een zoen scène!" zei hij met een gemene glimlach.

Mingyu wist genoeg manieren om iets ongemakkelijk te maken.