Dit is het vervolg op Forbidden Love (Park Jimin ff) dus als je dat nog niet gelezen hebt, is het misschien makkelijker om dat eerst te lezen.
Beschrijving: Jimin en Mina zijn inmiddels ouder en ze hebben al kinderen. Alles gaat goed in hun leven, m...
De bruiloft van Hoseok was vandaag en ik was me klaar aan het maken. Ik was mijn make-up aan het doen toen Jimin naar binnen liep. Hij keek me aan met een glimlach en gaf me een backhug.
"Je hebt helemaal geen make-up nodig, je bent al mooi van jezelf." zei Jimin en hij gaf me een kus in mijn nek.
Ik grinnikte. "Slijmbal."
"I know." grijnsde Jimin.
"Ga je nou maar klaarmaken." zei ik en ik duwde hem de kamer uit.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik trok de jurk aan die ik vorige week had gekocht en liep mijn kamer uit, waar Jimin al stond te wachten. "Wauw, je ziet er echt geweldig uit!" Hij floot en ik lachte alleen maar.
"Laten we gaan." zei ik en ik greep zijn arm. Wendy en Felix stonden onderaan de trap te wachten. Wendy keek met een boze blik naar me, die ik alleen maar kon beantwoorden met een verwarde.
Was het omdat ze een jurk aan moest vandaag? Of was het iets anders?
"Is er iets Wendy?" vroeg ik bezorgd.
"Nee, er is niets! Er is helemaal niets!" zei ze boos.
Ik keek naar haar met een geschrokken blik. "Oké, laten we dan maar gaan." mompelde ik.
Felix kwam naast me lopen. "Trek het je niet aan, mam. Ze is gewoon verward en ze begrijpt er niets van."
Ik zuchtte. "Ik hoop dat ze snel bijtrekt."
Felix gaf me een bemoedigende glimlach en legde zijn hand op mijn arm. "Het komt goed."
Ik glimlachte naar hem. Felix wist er altijd voor te zorgen dat ik me beter voelde.
(Wendy POV)
Ik had met Felix gepraat en hij had serieus de kant van Mina en Sehun gekozen! Wat is hij voor een broer?
Ik was woedend! Voor het gesprek met Felix, had ik me voorgenomen om normaal tegen iedereen te doen, maar hij had met echt boos gemaakt.
We liepen de deur uit en ik zag Felix onze moeder troosten. Is hij serieus?
Met mijn gezicht op onweer liep ik naar de auto en toen zag ik Joshua. Hij had een pak aan en het stond hem geweldig. Hij liep naar me toe met een grote glimlach. "Wow," zei hij. "Haal die frons eens van je gezicht, het maakt je nou niet echt mooier."
Hij probeerde mijn mondhoeken omhoog te trekken, wat me aan het lachen maakte, ondanks dat ik zo boos was. "Joshua! Stop!" lachte ik.
Hij grijnsde en we stapten allemaal de auto in. We reden naar de bruiloft, die zich plaatsvond op het strand.
Toen we de auto uitstapten, scheen de zon fel op mijn huid. Joshua pakte mijn hand en we liepen het strand op.
Om eerlijk te zijn, het enige wat me tegenhield om heel boos te worden was Joshua. Hij was heel kalm en het leek alsof hij doorhad dat er iets was, want hij bleef de hele tijd in mijn buurt.
(Mina POV)
Toen de bruiloft begon zat ik tussen Sehun en Jimin in. Op de één of andere manier voelde ik me ongemakkelijk en ik had het gevoel dat Sehun zich ook zo voelde.
Jimin leek niet op de hoogte te zijn van de vreemde spanning tussen Sehun en mij.
Hij bleef de hele tijd glimlachen, terwijl de bruiloft bezig was.
Nadat Jennie Hoseok het ja-woord had gegeven begon iedereen te juichen. Ik klapte mee, maar toen voelde ik een hand op mijn schouder.
"Kunnen we praten?" Het was Sehun.
"Uhm... Ja." zei ik voorzichtig. "Maar kan het zo? We moeten eerst Hoseok feliciteren."
Sehun knikte en zijn blik was niet één keer veranderd. Waarover zou hij willen praten?
Samen met Jimin liep ik naar Hoseok en Jennie.
"Gefeliciteerd!" zei ik blij en ik gaf Hoseok een knuffel.
Hij glimlachte breed. "Dankjewel." zei hij vrolijk.
Daarna ging ik naar Jennie en ik feliciteerde haar ook. "Wat is mijn kleine nichtje groot geworden!" zei ik met een grote glimlach.
Ze lachte. "Ik weet het, ik weet het."
Ik wilde verder gaan met het gesprek, maar toen werd ik weggetrokken.
"Woh, spreek je later!" riep ik geschrokken.
Ik werd om de hoek gesleept en toen zag ik wie het was.
"Sehun?" vroeg ik verbaasd. "Ik snap dat je wilt praten, maar dit was zeer onnodig."
Sehun bleef me op dezelfde manier aankijken. "Sorry," begon hij. "Maar het is belangrijk."
Ik keek hem vragend aan.
Hij zuchtte. "Wendy heeft ons gezien in de bioscoop."
Mijn ogen werden groot. Dat is dus waarom ze zo pissig was! Dat verklaart een hoop!
Sehun zag mijn ogen groot worden. "Zie je, dit is waar ik het over wil hebben. Jij reageert geschokt op dit, hebben we iets gedaan wat verkeerd was in haar ogen? Iets was verkeerd was in überhaupt iemands ogen?"
Ik schudde mijn hoofd snel. "Nee-"
Sehun onderbrak me. "Ik wil gewoon weten..."
Hij stopte halverwege, wat me mateloos irriteerde. "Wat? Wat wil je weten?" vroeg ik geïrriteerd.
"Ik wil gewoon weten wat je voor me voelt." zei hij toen in één adem.
Ik werd rood, felrood. Ik weet niet wat ik voor hem voel, hoe kan hij me dit vragen?
"I-ik-"
Sehun stopte me. "Dat is genoeg. Ik denk dat het beter is als we uit elkaar gaan." Hij klonk dramatisch. "Maar niet voordat ik je dit vertel. Ik voel hetzelfde, maar ik wil je relatie niet verpesten."
Ik wilde er op in gaan om hem te vertellen dat ik niet wist wat ik voor hem voelde, maar Sehun was sneller.
"Maar ik ga niet weg voordat ik dit heb gedaan." Hij duwde me tegen de muur en sloeg zijn armen om me heen. Zijn hoofd was enkele centimeters van me vandaan.
Hij kwam dichterbij en ik voelde zijn warme adem op mijn lippen.
"Sehun?" begon ik.
"Sssh." Sehun drukte zijn lippen op de mijne. Ik sloot mijn ogen.
