Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 13

(Mina POV)

Yoongi en Yerin waren pas net weg toen de deurbel alweer ging. Zuchtend stond ik op en opende ik de voordeur.

"Kai?" vroeg ik verbaasd. "Wat doe jij hier?"

Hij glimlachte. "Gewoon even kijken hoe het met mijn goede vriendin gaat." zei hij nonchalant en hij liep langs me naar binnen. Ik sloot de deur met een zucht. "Kai, ik vind het lief van je, maar ik maak me echt zorgen, ik ben niet echt in de stemming om te praten."

Kai draaide zich om. "Sssh, dit doe je nou altijd. Zodra je je ergens zorgen om maakt, reageer je zo. Je moet nu juist iemand hebben om je af te leiden." zei hij.

Ik keek naar hem met een verveelde blik, maar ik zag dat hij niet opgaf. "Best." zuchtte ik en hij liep door naar de woonkamer.

"Is Jimin niet thuis?" vroeg Kai plotseling.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee, hij is naar de supermarkt, geloof ik."

Ik ging naast Kai op de bank zitten, maar ik keek hem niet aan. Ik kon alleen maar nadenken over Felix en Wendy. Ik was zo bang dat Sehun ze iets aandeed.

Ik zag vanuit mijn ooghoeken dat Kai me geïrriteerd aankeek. "Denk nou eens even aan iets anders." zuchtte hij gefrustreerd.

"Ik wou dat ik dat kon." reageerde ik.

Kai grijnsde en sloeg een arm om me heen. "Ik denk dat ik je kan helpen."

"Hoe?" vroeg ik.

"Ben je nu niet al een beetje afgeleid?" vroeg hij, terwijl hij met zijn hoofd richting zijn arm wees.

Ik begreep hem niet helemaal. "Wat bedoel je?"  vroeg ik.

Hij schoof dichter naar me toe en legde zijn hoofd op mijn schouder met zijn gezicht naar mijn nek toe. Ik kon zijn warme adem in mijn nek voelen.

Op de één of andere manier voelde ik me er heel ongemakkelijk door. "Wat doe je?" vroeg ik terwijl ik van hem weg probeerde te schuiven.

"Ssst, relax nou gewoon eens." fluisterde hij net naast mijn oor. Ik voelde een rilling door mijn lichaam gaan.

"Kai, stop gewoon." Ik probeerde hem weg te duwen, maar hij verschoof geen centimeter.

"Ik probeer je alleen maar af te leiden en geef toe, je bent afgeleid." Kai duwde zijn voorhoofd tegen de zijkant van mijn hoofd. Ik wilde opstaan, maar Kai trok me weer op de bank.

"Ik geloof dat het werkt." zei hij, terwijl hij zijn lippen tegen mijn oor plaatste.

"Kai, stop!"  zei ik nu harder en ik voelde dat hij glimlachte.

"Ik geloof niet dat je het zo erg vindt." Kai grijnsde en hij kwam nog dichter op me zitten, als dat nog mogelijk was.

Ik slikte. "Jawel, stop nu." Ik slaagde er eindelijk in om hem van me af te duwen, waardoor hij op zijn rug op de bank belandde. Zijn glimlach verdween en zijn mond vormde een strakke streep.

"Wat jij wilt, maar het is voor je eigen bestwil." Hij stond boos op en pakte zijn spullen. Daarna stampte hij boos richting de voordeur. Ik hoorde de deur opengaan en daarna dichtvallen en ik kon eindelijk weer ademhalen.

Waarom deed hij dat? En ben ik nou zojuist mijn beste vriend verloren?

(Felix POV)

Ik werd wakker van een zware hoofdpijn. Ik denk dat het kwam doordat ik nu al drie dagen op een steenharde vloer sliep. Sehun heeft tot nu toe nog niets bij ons uitgehaald, maar ik weet dat hij het wel gaat proberen. Hij had ons gelukkig wel losgemaakt uit de touwen, sinds de touwen ons verwondingen bezorgden.

Chanyeol was ook in deze kamer, maar hij was in een andere hoek. Ik had hem verboden om ook maar in de buurt van Wendy en mij te komen. Hij heeft aan het begin nog wel geprobeerd contact met ons te zoeken, maar na mijn boze reacties en Wendy die helemaal niet reageerde, was hij toch naar de andere kant van de kamer vertrokken.

Ik ging rechtop zitten en keek naar Wendy, die naast me nog vredig lag te slapen. Ik woelde met mijn hand door haar haar, maar ze werd daar niet eens wakker van. Ze was waarschijnlijk uitgeput.

Plotseling hoorde ik het slot kraken. De deur werd langzaam geopend en Sehun kwam naar binnen lopen. Hij had een grote grijns op zijn gezicht. "Wendy, O Wendy, waar ben je?" riep hij blij.

Ik zag dat Wendy iets bewoog in haar slaap. Dit kan hij niet doen! Hij blijft van haar af!

Snel ging ik voor haar zitten, maar Sehun had het al snel door. "Aha, hier is ze." zei hij vrolijk.

Ik gromde boos. "Je kan mij pijn doen, maar van haar blijf je af!" Ik merkte dat ik tranen in mijn ogen kreeg, maar ik knipperde ze weg. Ik moest sterk blijven, voor Wendy.

Sehun grijnsde alleen maar. "Wat ontroerend toch weer, wanneer de grote broer het voor zijn zusje opneemt. Echt super lief. En nou aan de kant." Hij liep recht op me af.

"Nee! Nooit!" Schreeuwde ik en ik bleef zitten waar ik zat. "Je mag haar geen pijn doen!"

Plotseling kwam er iemand voor me zitten, met zijn rug naar mij toe, maar ik herkende hem meteen. "Je blijft van haar af." siste Chanyeol boos naar Sehun.

"O, ja? Is dat zo?" vroeg Sehun.

"Ja!" riep Chanyeol en hij wierp zich op Sehun, die van schrik op de grond viel.

Chanyeol sloeg Sehun op zijn gezicht, maar Sehun herpakte zich in no time en gaf Chanyeol een gemene trap in zijn maag.

Chanyeol rolde weg van de pijn en hapte naar adem. Ik zag dat Sehun zich alweer boven op hem wilde storten. Ik stond snel op.

"Ya, verse 2." mompelde ik en ik stormde op hem af. Ik duwde hem tegen de muur en greep naar zijn keel. Sehun probeerde zich los te wrikken, maar ik schopte hem in zijn maag.

Maar toen haalde Sehun uit naar mijn hoofd en ik was te laat om weg te duiken. Ik viel op de grond en zag dat Sehun zich alweer boven op me stortte. Er was geen  kans om terug te vechten.

Wat kon ik nu nog doen?

(A/N)

Ik wilde even vragen hoe jullie het vervolg tot nu toe vinden. Laat comments achter!