Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 94

(Mina POV)

De jongens keken me aan. "Uhm..." Suho deed een stap naar voren. "Ja."

Ik keek ze nieuwsgierig aan. "Wat is het?"

Suho glimlachte waterig. "Nou..."

Kris deed een stap naar voren en duwde Suho aan de kant. "Niet zo langzaam. We worden ook een band. We heten EXO."

Mijn ogen werden groot. "Jullie wat? Dat is geweldig nieuws, jullie gaan eindelijk iets doen in jullie leven!"

Kris trok zijn wenkbrauw op en wilde er tegenin gaan, maar Suho praatte al verder. "We zijn aangenomen bij SM entertainment. Iedereen was meteen enthousiast toen Sehun voorstelde om een band te worden."

"SM entertainment?" Mijn mondhoeken zakten omlaag. "Weet je wel niet hoever weg dat is."

Tao haalde zijn schouders op. "Weten we, maar Sehun wilde niet bij een entertainment in de buurt."

Ik zocht Sehun's ogen op, maar hij ontweek mijn blik. "Betekent dat dat.... jullie weggaan?"

Chanyeol stond op en rende op me af. Hij nam me in zijn armen en knuffelde me stevig, waardoor ik bijna geen adem kon krijgen. "Wij gaan jou ook heel erg missen." Het klonk alsof hij elk moment in huilen kon uitbarsten. Ik glimlachte. Hij mag dan een reus zijn, vanbinnen is hij echt een softie.

Toen Chanyeol me eindelijk had losgelaten, omdat hij werd weggetrokken door Baekhyun, keek ik weer rond. "Wanneer vertrekken jullie?"

Suho haalde zijn schouders op. "Ik weet het niet. Waarschijnlijk binnen nu en een maand."

Ik richtte mijn blik op Baekhyun. "En hoe moet dat dan met Soo Hee?" vroeg ik bezorgd.

Baekhyun glimlachte. "Geen zorgen, Soo Hee gaat gewoon mee."

Ik trok een pruillip en ik voelde langzaam tranen opkomen. "Jongens, ik ga jullie echt missen."

Suho glimlachte en liep op me af. Hij omhelsde me stevig. "Wij gaan jou, Jimin, Felix en Wendy nog veel meer missen. Maar we beloven om je zo snel mogelijk op te komen zoeken." fluisterde hij.

"Groepsknuffel!" Hoorde ik plotseling Tao's stem overal bovenuit komen. Hij ging er naast staan en sloeg zijn armen om mij en Suho heen. Daarna kwam iedereen er omheen staan en ik kreeg bijna geen lucht meer.

Ik lachte, maar toen zag ik iets waardoor mijn lach meteen verdween. Sehun stond in de zijkant van de woonkamer, met geen expressie op zijn gezicht naar ons te staren. Wat zou er mis met hem zijn?

~Time Skip~

Het was avond en ik zat op een bank in de tuin voor me uit te staren. Wat was er met Sehun aan de hand geweest? Heel de dag heeft hij niets gezegd en zijn gezichtsuitdrukking bleef onleesbaar.

Ik zuchtte en legde mijn hoofd in mijn handen. "Waarom doet hij zo?..."

"Begrijp je het niet?"

Mijn ogen werden groot en ik keek geschrokken opzij. "Sehun! Wilde je me een hartaanval bezorgen of zo?"

Sehun kwam uit de schaduw gelopen en ging naast me zitten op de bank, zonder me dan ook maar een keer aan te kijken.

"Begrijp je het nou echt niet?" herhaalde Sehun, op monotone toon.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee."

"Denk beter na."

Was het omdat... omdat hij nog steeds op de vlucht is voor de politie? "Heeft de politie uitgevonden waar je-"

"Dat is het niet." Zei Sehun. "Waarom zou ik dan in een band gaan? Ze zouden me zo kunnen vinden."

Ik knikte. "Ja, dus waarom ga je in een band? Ze weten binnen drie seconden dat jij het bent-"

"Ik heb al afspraken gemaakt met SM entertainment," onderbrak Sehun me. "Ik krijg een stage name en ik zeg dat ik een broer ben van Oh Sehun."

Ik keek hem aan. "Slim."

"Weet ik. Maar goed, weet je het antwoord al?"

Ik schudde mijn hoofd. "Als het niet de politie is, wat is het dan?"

Sehun zuchtte en sloeg zichzelf tegen zijn voorhoofd. "Begrijp je niet dat jij de reden bent waarom ik beter weg kan gaan?"