Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 54

Ik wilde niet meer naar het feest wat zich in de avond zou plaatsvinden gaan. Ik voelde zoveel pijn en ik barstte elke tien seconden opnieuw uit in tranen.

Ik heb het helemaal verpest. Helemaal. Het zou nooit meer goedkomen.

Voor de zoveelste keer kwamen er tranen op in mijn ogen.

"Mam, alles komt goed." Felix's stem maakte me rustig. Hij klonk zo volwassen op het moment en ik kon niets anders dan trots op hem zijn.

"Dankjewel Felix." Ik knuffelde hem en toen stapten we de taxi uit.

Ik had een taxi geregeld, aangezien Jimin al was weggereden met de auto.

Ik opende de deur toen mijn telefoon afging. Ik zocht snel mijn tas door en vond hem.

Ik nam op. "Hallo?" vroeg ik en ik probeerde mijn stem normaal te laten klinken.

"Hallo! Met Hoseok!" Hoseok klonk vrolijk.

"Hey, Hoseok." Ik vond dat ik normaal klonk, hopelijk werkte het.

"Waar ben je? Het feest begint zo en je moet er echt bij zijn." zei hij.

"Uhmm," Ik moest snel met iets opkomen. "Felix werd ziek! Hij heeft echt ontzettende buikpijn, daarom gingen we snel naar huis."

"Oww," Hoseok's stem klonk teleurgesteld. "Jammer, volgende keer beter. Ook al hoop ik toch echt dat ik maar één keer trouw!" Hij lachte hard om zijn eigen grap, waardoor ik niets anders kon doen dan ook lachen.

"Jij snapt het." zei ik zachtjes lachend, maar toen werd ik weer ernstig. "Even een vraagje, heb jij gezien of Wendy met Jimin meeging?"

Ik had Jimin niet zien weggaan, ik wist alleen dat de auto er niet meer stond, toen ik aankwam op het parkeerterrein.

"Ik geloof van wel." Ik hoorde hem overleggen met iemand op de achtergrond. "Ja, Jennie zegt dat ze met hem is meegegaan. Hoezo?"

"Ow niets."  zei ik. "Heb een fijne avond!" Ik hing snel op.

Ik richtte me tot Felix. "Felix, het is waarschijnlijk zo dat als het niet meer goed komt tussen Jimin en mij, dat Wendy bij Jimin gaat wonen. Weet je zeker dat je dan hier wilt blijven? Ik wil niet dat jullie niet als broer en zus opgroeien."

Felix keek verdrietig, maar schudde toch resoluut zijn hoofd. "Ik weet zeker dat ik de goede beslissing heb gemaakt. Ik blijf. Ik weet ook zeker dat het wel goed komt."

Ik glimlachte waterig en haalde mijn hand door zijn haar. "Ik hoop dat je gelijk hebt." fluisterde ik.

Ik opende de voordeur en schrok toen ik heel EXO, op Sehun na, want die was nog op de bruiloft, in de woonkamer zag zitten.

Eigenlijk had het niet nodig geweest om van ze te schrikken, want het is hun gebruikelijke plek om zich te bevinden. Ik heb het gevoel alsof ze mijn woonkamer nooit meer gaan verlaten.

Tao ging rechtop zitten op de bank en keek ons bedachtzaam aan. "Waar zijn Jimin en Wendy?"

"Uhmm..." Ik probeerde met iets goeds op te komen, maar er kwam niets uit.

Xiumin stond op en ging naast me staan. Hij had een bezorgde blik in zijn ogen. "Is er iets gebeurd? Je ziet er nogal geschokt uit."

Ik was van plan om te zeggen dat alles oké was, maar toen barstte ik in tranen uit.

"Hey, rustig maar." Chen's zachte stem klonk in mijn oor en hij leidde me naar de bank, waar de jongens plaats hadden gemaakt.

"Vertel ons wat er gebeurd is." zei Kris en hij keek naar mij en naar Felix.

Ik keek naar de grond en legde mijn hoofd in mijn handen, terwijl de jongens me verwachtingsvol aankeken.

"Het is waarschijnlijk over.... Met Jimin." Ik moest heel veel moeite doen om mijn tranen tegen te houden.

Ik voelde dat iemand me een knuffel gaf. "Meen je dat? Dat is zo naar."

Natuurlijk was het Kai. En natuurlijk vond hij het helemaal niet naar. Wat een leugenaar.

"Omdat ik zoende met Sehun." zei ik, terwijl ik Kai met een zijdelingse blik aankeek.

Hij knarste zijn tanden en schoof bij me weg. "Damn it." hoorde ik hem zachtjes schelden.

Ik schudde mijn hoofd en omdat ik alleen maar gelet had op Kai's reactie, had ik die van de rest niet gezien. Ze keken met open mond aan.

"Je hebt Sehun gezoend?" riep Luhan.

"Ik ga hem vermoorden! Ik wist dat hij wel iets voor je voelde." Baekhyun keek alsof hij elk moment iets kapot ging maken.

Op dat moment ging de voordeur open en Jimin stormde naar binnen. "Jim-"

Jimin liet me niet uitpraten, maar rende gewoon de trap op. Niemand zei nog wat en de stilte was afwachtend.

Ik hoorde Jimin boven rond stommelen en na een paar minuten kwam Jimin de trap weer af met een koffer.

Hij wilde de deur van de hal bij de voordeur weer opendoen, maar Felix greep zijn arm vast.  "Pap?" begon hij voorzichtig. "G-ga je weg?"

Jimin's  blik gleed van Felix's  gezicht naar het mijne. Hij legde zijn hand op Felix's schouder.

"Ja, het spijt me." Hij draaide zich om en stormde het huis uit.