Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 24

(Mina POV)

Ik was Wendy's verjaardag vergeten, hoe kon ik dat nou doen? Op zich is het best logisch sinds ze ontvoerd was, maar toch vond ik dit naar.

Nu moeten we haar verjaardag vieren, terwijl ik niets heb geregeld en terwijl er allemaal rare gasten in ons huis rondliepen.

Ik keek op de klok en zag dat het al drie uur 's nachts was, maar ik was nog steeds bezig met mensen bellen om te vragen of ze morgen kwamen. Ik denk niet dat ze er heel blij mee waren dat ik hun wakker belde, vooral Yoongi niet, maar het is nou eenmaal zo.

Ik zuchtte toen ik eindelijk iedereen had gebeld en legde de telefoon weer neer. Ik liep naar de woonkamer, waar ik heel EXO zag. Ze hadden allemaal een slaapzak gekregen en ze lagen verspreid in de woonkamer allemaal te slapen.

Ik keek naar ze, ze lagen allemaal super schattig te slapen. Suho had zelfs zijn duim in zijn mond. Op deze manier kon ik me niet voorstellen dat ze ooit Yara hadden ontvoerd en een paar van hen zelfs mijn kinderen.

Met een glimlach op mijn gezicht door het aanzicht, liep ik de woonkamer weer uit.

(Wendy POV)

Serieus, wat gebeurde er allemaal? Joshua liep me de hele tijd aan te kijken en Felix leek wel boos op hem. Ik snapte er helemaal niets meer van.

Ik zuchtte en draaide me om in mijn bed, ik lag nu al een paar uur wakker. Ik besloot om naar Felix te gaan en hem gewoon te vragen of er iets was.

Ik klom geruisloos uit mijn bed en opende mijn deur. Ik liep op mijn tenen naar Felix's kamer en zag dat zijn deur al op een kier stond. Ik opende de deur verder en liep naar binnen. Het was hier stikdonker, dus ik zag echt niet waar ik liep. Ik tastte in het rond op zoek naar Felix's bed.

Maar toen ik midden in de kamer was, struikelde ik plotseling over iets. Met een gesmoorde gil viel ik en landde ik boven op iets zachts. Ik probeerde te zien waar ik over was gestruikeld, toen plotseling iemand het licht van zijn telefoon aandeed en op zijn gezicht scheen.

"Wendy?" Hoorde ik iemand verbaasd zeggen. Het was Joshua. Ik was compleet vergeten dat hij hier bleef logeren.

"Sorry, sorry." zei ik gehaast. "Dit was niet mijn bedoeling."

Joshua grinnikte, hij leek het wel grappig te vinden. "Maakt niet uit."

Ik wilde weer opstaan, maar mijn voet gleed weg. Ik probeerde mezelf tegen te houden met mijn handen, maar het lukte niet. Ik viel weer boven op Joshua, maar dit keer kwam ik per ongeluk met mijn lippen tegen die van Joshua.

Mijn ogen werden groot en ik wilde snel weer opstaan, maar ik werd tegengehouden, door Joshua's  hand tegen mijn hoofd. Hij hield me in een strakke greep en ik kon amper bewegen.

Hij zoende me.

Eerst was ik verstijfd, maar daarna zoende ik hem terug.

Vond ik hem leuk?

"Joshua?" Felix's slaperige stem klonk door de kamer, terwijl hij het licht aanzette.

(A/N) Hahahah, Wendy is letterlijk en figuurlijk op Joshua gevallen. Sorry, ik moest echt even mijn slechte humor delen.