Κεφάλαιο 2.

206 21 2
                                    

Είμαι η Κρίστειν Ρόζα Άντριους... Αυτό είναι το μόνο πράγμα που ξέρω στα σίγουρα.. δεν ξέρω καν πως να διηγηθώ την ιστορία μου.. Εννοώ τι λέει κάποιος για τον εαυτό του οταν ειναι κλειδωμένος σε ενα δωμάτιο εδω και παρα πολλές μέρες..; Πως αρχίζει να μιλάει για την ζωή του; Η ζωή μου ηταν ευχάριστη και δυσάρεστη ταυτόχρονα. Αρχικά ήμουν πολύ καλή μαθήτρια και είχα αρκετούς φίλους.. στήριξη απο την οικογένεια μου. Έπαιρνα και αρκετά κοπλιμέντα για την εμφάνιση μου. Ειμαι κοπέλα που λατρεύει το total black λουκ . Κάνει και τέλεια αντίθεση με τα μάτια μου. Αρκετά με τις ασήμαντες πληροφορίες. Είναι δύσκολο να πω πράγματα για τον εαυτό μου όταν η ίδια δεν με γνωρίζω τόσο καλά.. Φυσικά όποιος άκουγε τις σκέψεις μου τώρα θα έλεγε πως δεν πάω καλά και λέω μπούρδες.. Όντως όμως πολλοί δεν γνωρίζουμε αυτο που είμαστε. Είμαστε χαμένοι ανάμεσα σε αυτό που ήμασταν παλιά και σε αυτό που προσπαθούμε να υιοθετήσουμε ή να δημιουργήσουμε . Τις σκέψεις μου διακόπτει η πόρτα που ανοίγει απότομα και μπαίνουν μέσα δύο άνθρωποι με λευκές στολές.. Τι γίνεται;; Νιώθω την κούραση και το άγχος να ζωγραφίζονται πάνω στο πρόσωπο μου αλλά για κάποιο λόγο απλα κάθομαι ακίνητη. Παγωμένη σαν άγαλμα..

ΚρίστεινWhere stories live. Discover now