Κρίστειν

Κεφάλαιο 26

Τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Ο Μπλέικ θα με φτάσει στα επόμενα λεπτά. Η ανδρεναλίνη με έχει αγκαλιάσει. Η καρδιά μου σφυροκοπάει στο στήθος μου. Δεν ξέρω που είναι η Τζέσικα και που μπορούνε να είναι ο Κάρτερ και η Άρια. Και αν είναι νεκροί; Τι θα κάνω αν είναι νεκροί; Αν με φτάσει ο Μπλέικ πρίν τους βρω; Δεν έχω καν όπλο μαζί μου.

<<ΆΡΙΑ! ΚΆΡΤΕΡ>> Φωνάζω. Η φωνή μου ακούγεται ταραγμένη.

<<ΆΡΙΑ! ΚΆΡΤΕΡ>> Φωνάζω ξανά.

Καμία απάντηση. Μπορεί να είναι οπουδήποτε. Αν δεν τους βρω όμως δεν θα συγχωρέσω τον εαυτό μου . Έχει τρεις ορόφους το εργαστήρι. Οι οποίοι είναι γεμάτοι φρουρούς.
Το θυμάμαι από μικρή που έτρεχα πάνω κάτω και έπαιζα στο εργαστήρι. Όταν δεν ήξερα τι είναι. Όταν ήμουν αθώα και δεν με ένοιαζε τίποτα. Ζούσα στον δικό μου κόσμο που όλα ήταν παραδεισένια.

<<ΆΡΙΑ! ΚΆΡΤΕΡ! ΑΠΑΝΤΉΣΤΕ. ΕΊΣΤΕ ΕΔΏ;>> Φωνάζω και δάκρυα πέφτουν από τα μάτια μου.

Τώρα βρίσκομαι μπροστά από τις φυλακές που με είχαν βάλει αρχικά με τον Κάρτερ. Δεν είναι εδώ. Είναι σαν να μην ήταν ποτέ εδώ. Δεν γίνεται αυτό. Δεν μπορεί. Τον σκότωσαν μάλλον. Η Άρια θα έχει φύγει πιθανόν ή θα έχει μεταλλαχτεί σαν την Σόνια. "Καλά τα κατάφερες Κρίστειν." Λέω στον εαυτό μου. Πριν προλάβω να βγω από τα δωμάτια των φυλακών ακουω έναν θόρυβο και βήματα. Ο θόρυβος έρχεται από πίσω μου. Ποιός να είναι;

<<Ποιός είναι;>> Λέω αργά και σταθερά.

Όπως είναι φυσικό δεν απαντάει κανένας. Η φαντασία μου θα είναι. Ξαφνικά κάποιος με αρπάζει. Αίματα στάζουν από πάνω μου. Η όραση μου θολώνει. Ουρλιάζω και χτυπιέμαι σαν τρελή. Δεν μπορεί. Αποκλείεται. Έχω τρελαθεί. Έχω τρελαθεί τελείως. Χάνω τα λογικά μου εδώ. Δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια. Δεν μπορώ να ηρεμήσω. Δεν μπορώ να σκεφτώ. Είμαι παγωμένη σαν άγαλμα. Ξαφνικά όλοι οι θόρυβοι ακούγονται πιο δυνατοί. Αποσυνδέομαι από την πραγματικότητα.