<< Δεν μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά όταν σκοτώνεις αθώους ανθρώπους!>> Φωνάζω εκνευρισμένη
<<Αχχ Κρίστειν εγώ δεν σκοτώνω κανέναν>> λέει ο Μπλέικ χαρούμενος
<<Τα έχει χάσει Κρίστειν δεν έχει νόημα να του μιλάς...>> Λέει αδιάφορα ο Ντέιβιντ
<<Εσύ έφτιαξες τον ιό το είπες και μόνος σου>> λέω και τον κοιτάζω επιθετικά. Τρελός είναι;
<<Εγώ δεν έκανα τίποτα.. ο αδελφός σου το έκανε γλυκιά μου>> λέει και η Μπέλλα χαμόγελα
<<Σταματήστε τις μπούρδες. Ο αδελφός μου δεν θα έκανε κάτι τέτοιο>> λέω συγχυσμένη
<<Μπέλλα φέρε τον αδελφό της εδώ>> λέει ο Μπλέικ και η Μπέλλα πάει. Δεν περίμενα πολύ σε πολύ λίγο χρόνο ο αδελφός μου στεκόταν μπροστά στα μάτια μου.
<< Νέιθαν; Μου έλειψες.. είσαι καλά;;>> Είπα γεμάτη αγάπη
<<Κρίστειν..>> είπε και πήρε κάποιες ανάσες.
<<Α..α.α άρχισε να μιλάς Νέιθαν.. πες της τι έκανες>> λέει η Μπέλλα με το ψεύτικο υφάκι της.
Τον κοίταξα. Είχα αγχωθεί άφαντα.. τι μπορεί να είχε κάνει;
<<Κρίστειν εγώ κατασκεύασα τον ιό R2 αλλά το έκανα για να σε σώσω.. πρέπει να καταλάβεις πως το έκανα για σένα>> λέει και τα μάτια του πετάγονται έξω
<<Τ-τι έκανες;ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΜΕ ΣΏΣΕΙΣ>> Φωνάζω έξω-φρενών
<<Το έκανα για εσένα Κρίστειν>> επαναλαμβάνει την πρόταση του. Μια πρόταση που λένε όλοι οι ψυχοπαθής.
<<Φύγε.. φύγε από εδώ>> λέω μη μπορώντας να ακούσω άλλο
<<Κρίστειν πρέπει να σου πω κάτι τελευταίο έχεις την δυνατότητα να κάνεις τα πάντα. Μην τους αφήσεις να σε σκοτώσουν. Εσύ αντέχεις στα πάντα. Μην τους αφήσεις να σε βασανίσουν. Είσαι το κλειδί.>> Και αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια. Ο Μπλέικ τον κάρφωσε στον λαιμό με το μαχαίρι του. Δεν αντέδρασα απο το σόκ. Ήταν λες και έβλεπα εφιάλτη και περίμενα να ξυπνήσω
YOU ARE READING
Κρίστειν
Science Fiction> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...