Ο παράδεισος είναι κάτι το ακατόρθωτο. Θα ρωτάτε γιατί; Γιατί θέλει κόπο και καταρχάς να πεθάνεις για να πας εκεί. Στον ψεύτικο κόσμο που πάνε όλες οι ψυχές που μας λείπουν. Όλες οι ψυχές που ευχόμαστε να ήταν μαζί μας και κάθε βράδυ κλαίμε που λείπουν απο δίπλα μας ή κοιτάμε έξω απο το παράθυρο περιμένοντας να δούμε κάτι που δεν υπάρχει. Ήμουν έτοιμη να εγκαταλείψω τον κόσμο και να πάω στον παράδεισο. Δεν είχα άλλες δυνάμεις μέσα μου. Το σώμα μου ήταν ήδη νεκρό. Έφτυνα αίμα και έβηχα. Ο Μπλέικ χαμογελάει. Χαμογελάει που θα πεθάνω.
<<Σκότωσε με>> ψυθηρίζω και τον κοιτάζω στα μάτια
<<Σσσ θα σε κάνω να παρακαλάς πως ήσουν νεκρή... Εσύ και εγώ δεν τελειώσαμε.>>
<< Σκότωσε με. Σκότωσε με ηλίθιε. Σκότωσε με!!>> Φωνάζω
<<Σσσ>> λέει ήρεμος
<<Είπα σκότωσε με.. σκότωσες όλους μέχρι και τον Ντέιβιντ.. τον αδελφό σου! Είσαι ένα τέρας!>> λέω γεμάτη μίσος
<<Σκάσε Κρίστειν. Έχεις εμένα τώρα δεν τους χρειάζεσαι.>> Λέει και μου αγγίζει το μάγουλο. Τον χαστουκίζω
<<Μην με αγγίζεις>> λέω επιθετικά
Τα χέρια του κατευθύνονται προς τον λαιμό μου. Τα σφίγγει. Δυσκολεύομαι να αναπνεύσω. Σπαρταράω σαν ψάρι στο χέρι του. Κρατάει την ζωή μου στα χέρια του.Βγαζω αφρούς απο το στόμα μου . Ξαφνικά βγάζει τα χέρια του από τον λαιμό μου και λυποθημάω.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Κρίστειν
Ficção Científica> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
