Είμαστε στην παγίδα τους όλη αυτή την ώρα ότι και να κάνουμε δεν θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε. Είναι ένα βήμα μπροστά πάντα. Εννοώ άνετα ο Μπλέικ θα μπορούσε να με είχε πιάσει... Και άνετα η Μπέλλα μπορούσε να σκοτώσει τον Ντέιβιντ αλλά δεν το έκανε. Γιατί; Όλες αυτές οι σκέψεις τρέχαν στο μυαλό μου.
<< Θα βγείτε έξω ή να σπάσω την πόρτα;>> Ρωτάει βαρεμένα η Μπέλλα
Το σώμα μου τρέμει. Κανείς μας δεν μιλάει. Είμαστε παγωμένοι σαν αγάλματα. Φοβόμαστε.
<<Πολύ καλά λοιπόν>> λέει η Μπέλλα και σπάει την πόρτα. Αμέσως ξεκινάω να τρέχω. Λογικά θα με έχει ακολουθήσει και ο Ντέιβιντ.
Ακούω κάποιον απο πίσω μου να τρέχει. Ποιός είναι; Σκέφτομαι.
<<Πραγματικά τρέχεις γρήγορα>> σχολιάζει ο Μπλέικ
Να πάρει. Τώρα βρήκε να έρθει; Πιέζω τον εαυτό μου να τρέξει πιο γρήγορα
<<είναι αγένεια να μην απαντάς>> λέει και με πιάνει απο την μέση.
<<Άσε με ηλίθιε>> λέω και τον χτυπάω με σέρνει σαν σακί και με ρίχνει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Με δένει σε μια καρέκλα πάλι και φεύγει.
<<Είναι κανείς εδώ;; ΒΟΉΘΕΙΑ>> Φωνάζω. Έχω απελπιστεί
<<Μην απελπίζεσε πριγκίπισσα..>> σχολιάζει ο Ντέιβιντ.
<<Ντείβιντ... Ε-εσύ γιατί δεν μίλαγες τόση ώρα;;>> Ρωτάω προβληματισμένη
<<Ήθελα να δω τι θα κάνεις χωρίς εμένα>> λέει ειρωνικά
<<Δεν σε χρειάζομαι>> λεω επιθετικά
<<Ναι το βλέπω.. φωνάζεις βοήθεια αλλά κατα τ'αλλα δεν με χρειάζεσαι>> σχολιάζει και γελά
Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και βλέπω τον Μπλέικ.
<<Ααα τελεια είστε όλοι εδώ>> λέει σαρκαστικά
<<Δυστυχώς κολλήσαμε με τους ηλίθιους>> λεω και τον κοιτάζω
KAMU SEDANG MEMBACA
Κρίστειν
Fiksi Ilmiah> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
