Κρίστειν

Κεφάλαιο 23

Την φορά αυτή δεν μπορώ να γλιτώσω. Δεν μπορώ να ξεφύγω.  Είμαι πολύ σφιχτά δεμένη στην καρέκλα. Έχω εξαντληθεί τελείως. Δεν έχω άλλες δυνάμεις. Η πόρτα ανοίγει απότομα και μπαίνει μέσα ο Μπλέικ.

<<Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε.>> Λέει και κλείνω τα μάτια μου. Οι λέξεις αυτές μου φέρνουν στο μυαλό διάφορες άσχημες αναμνήσεις.

<<Δεν θα καταφέρεις ποτέ τίποτα Κρίστειν. Τίποτα. Ούτε τα πιο απλά δεν μπορείς να κάνεις. Θα σε κυνηγάν μια ζωή τα λάθη σου.>> Ακούω την φωνή της μητέρας μου στο μυαλό μου.

<<Όχι όχι.>> Ουρλιάζω.

<<Ακόμα δεν αρχίσαμε>> σχολιάζει ο Μπλέικ και με χαστουκίζει. Αναπνέω με δυσκολία. Ανοίγω τα μάτια μου. Κοιτάζω γύρω μου.

<<Θα πληρώσεις για τα πάντα.>> Λέει απότομα.

Όπως είπα τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο και γνωρίζω γιατί μου το κάνει αυτό ο Μπλέικ. Έπρεπε να το καταλάβω νωρίτερα. Οι σκέψεις τρέχουν στο μυαλό μου.
Είμαι το πειραματόζωο του. Θέλει να μου κάνει διάφορα τεστ για να δεί αν μπορώ να γίνω το φονικό του όπλο. Εξάλλου μου είχε πει πως δεν με σκοτώνει διότι με χρειάζεται. Τι μπορώ να του προσφέρω; Εννοώ δεν μπορώ να αποκτήσω υπερδυνάμεις όπως θα έπρεπε άρα.. Με πλησιάζει και μου βάζει μια βελόνα στο χέρι. Είναι συνδεδεμένη με έναν σωλήνα. Από τον σωλήνα βλέπω το αίμα μου να μεταφέρετε σε ένα διάφανο δοχείο. Τοποθετεί κάτι καλώδια στο κεφάλι μου.

<<Τι κάνεις;>> Ουρλιάζω και νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει με δύναμη στο στήθος μου. Η ανησυχία με κυριεύει. Με αγχώνει το γεγονός πως δεν ξέρω τι μου κάνει. Μπορεί να βλέπω παραισθήσεις, να τρελαθώ, να βγάλω αλλεργίες ή ακόμα χειρότερα να πεθάνω.

<<Σε μια με δύο ώρες το μυαλό σου πλέον δεν θα είναι δικό σου. Σύμφωνα με τις νέες τεχνολογίες θα μπορώ να το ελέγχω εγώ. Και γιατί στο λέω αυτό; Γιατί είναι οι τελευταίες ώρες ζωής σου.>>

<<Τι εννοείς;>> Ρωτάω μην θέλοντας να πιστέψω αυτό που μου είπε.

<<Εννοώ πως θα γίνεις σαν και αυτήν.>> Λέει και ανοίγει την πόρτα. Στην πόρτα στέκεται η Σόνια. Ουρλιάζω και δάκρυα πέφτουν από τα μάτια μου. Μου έρχεται να κάνω εμετό. Το θέαμα είναι φρικτό!