<< έλα πίσω>> λέει βιαστικά
<< Όχι.. όχι>> φοβάμαι σκέφτομαι
<< Μην φοβάσαι δεν θα σε πειράξω.. είναι επικίνδυνα εκεί έξω>> λέει αγχωμένος
<< Είμαι τρελή;>> Ρωτάω τον εαυτό μου
<<Όχι δεν είσαι>> λέει αυτός
Ναι σίγουρα κάθομαι και μιλάω με έναν άνθρωπο; Που παίζει να είναι της φαντασίας μου. Έχω σταματήσει να τρέχω.
<<Αυτό ήταν προσβολή..>> μου λέει με σοβαρότητα.
Αα.. ενώ εσύ που διαβάζεις το μυαλό μου δεν είναι σκέφτομαι
<< Λοιπόν σταμάτα, έλα να ξεκινήσουμε απο την αρχή>> με κοιτάζει στα μάτια
<< Εντάξει αλλά σε παρακαλώ μην διαβάζεις την σκέψη μου>>
<<Δεν θα το κάνω>> λέει με καθησιχαστικο τόνο
<< Είμαι η Κρίστειν>> λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ. Λες και δεν το ήξερε
<< Εγώ ο Ντέιβιντ>> λέει αγνοώντας το σχόλιο μου
<<Πάμε πίσω;>> Ρωτάω κουρασμένη. Είναι η μόνη μου επιλογή έτσι και αλλιώς δεν έχω κάπου αλλού να πάω.. Κανέναν που ζει ή νοιάζεται
<< Νοιάζομαι εγώ>> λέει αυτός θλιμμένος
<<Μην το κάνεις αυτό! Με τρομάζεις..>> φωνάζω απότομα
<< Ήρεμα Κρίστειν.. μου είναι δύσκολο σκέφτεσαι πολύ έντονα>>
<< Είναι νεκροί όλοι οι υπόλοιποι;>> Ρωτάω λες και δεν το γνωρίζω
<<Κρίστειν οι μόνοι ζωντανοί είμαστε αυτοί εδώ στις σκηνές>>
<< Ποιες σκηνές;>> Ρωτάω προβληματισμένη
<<Θα σου τις είχα δείξει αμα δεν έφευγες τρέχοντας>> λέει και γελά
Προχωράμε πίσω στις σκηνές, δεν είχαμε απομακρυνθεί πολύ.
YOU ARE READING
Κρίστειν
Science Fiction> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
