Με κοιτάζουν και γελάνε.
<<Ντείβιντ τις χειροπέδες..>> λέει ο Μπλέικ και κοιτάει προς το μέρος μου.
<< Θα σας σκοτώσω>> λέω απειλητικά και σηκώνομαι όρθια. Ο Μπλέικ με δύναμη ακουμπάει τα δύο του χέρια στους ώμους μου και με αναγκάζει να μείνω στα γόνατα. Να ξέρει ότι όταν σηκωθώ θα μετανιώσει αυτό που έκανε. Ο Ντέιβιντ μου βάζει τις χειροπέδες και αμέσως αρχίζει η ανάκριση.
<<Από που ήρθες;>>
<<Γιατί σας νοιάζει;>>λέω απότομα
<<Άμα δουλεύεις για κάποια οργάνωση θα σε σκοτώσουμε>>λέει ο Ντέιβιντ
<< Ακόμα και αν δούλευα δεν θα στο έλεγα μετά από αυτή την απειλή>>λέω αφθόρμητα. Αυτόματα λέω στον εαυτό μου : μπράβο Κρίστειν κατάφερες να τους πείσεις τώρα...
Ο Μπλέικ βάζει το όπλο του στο κεφάλι μου και λέει μονότονα και σκληρά:<< μίλα τώρα>> σταμάτησα την ειρωνεία γιατί ήξερα πως δεν θα με ωφελήσει πουθενά ειδικά τώρα
<< Απέδρασα απο ένα χειρουργείο που μου έκανε βασανιστήρια καθημερινά και ήθελε να σχεδιάσει έναν ιό>>λέω θλιμμένη επειδή θυμήθηκα όλους που άφησα πίσω στο έλεος τους.. Τον αδελφό μου, την Μπέλλα, τον Άλεξ.... Άφησα όλους τους υπόλοιπους να πεθάνουν
________________________________
* Στην φωτογραφία είναι ο Ντέιβιντ*
VOUS LISEZ
Κρίστειν
Science-Fiction> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
